Van Neil, maandag 29 januari 2007, 17h23.
Wat auteurs niet doen en andere uitwijdingen
Jonathan Carroll heeft me net een link gestuurd naar deze kleine spookachtige fotografische studies van ouderdom en tijd: http://www.bobbyneeladams.com/age.html en ik heb er naar gestaard en gedacht, dit moet ik verder bekend maken.
Lezen auteurs, als ze het ooit doen, hun eigen werk voor plezier? Vooral u, meneer Neil Gaiman.
Ik ben er zeker van dat sommigen het doen, net zoals sommige zangers waarschijnlijk graag naar hun albums luisteren voor plezier en sommige filmmakers hun films opzetten. De rest van ons willen het waarschijnlijk nooit meer lezen/horen/zien, nadat je zoveel tijd heb gestoken in zoiets.
Ooit zat ik vast in een huis waar er (letterlijk) niets te lezen viel, buiten een verouderde, beduimelde paperback van American Gods, en, omdat ik niet graag een bad nam zonder iets om te lezen, opende ik het bij de Cairo scene en had een lang bad terwijl ik mijn ogen boek las, en vond het niet zo’n vreselijk ervaring als ik verwacht had. Maar aangezien dat de enige keer was dat zoiets gebeurde in de bijna een kwarteeuw dat ik schrijver ben, denk ik dat het een nee is. (Ik luister ook niet naar mijn luisterboeken voor plezier.)
Gewoon zodat je het weet, er is een Engelse versie van de Apple Mac reclame met Mitchell en Webb van Radio 4 en Peepshow, kijk maar op http://www.apple.com/uk/getamac/ads/- zal je nu een Mac kopen? al het beste voor het nieuwe jaar, pete
Maar ik heb een Mac, eerlijk waar. Ik heb er zelfs enkelen. En ik heb Macbooks voor de hele familie gekocht. Ik ben er gewoon niet in geïnteresseerd om eentje te gebruiken als mijn reis- en werkcomputer tot ze een stuk minder wegen.
Hoi Neil: ik dacht dat jij en je lezers dit wel grappig zouden vinden, als ze het al niet fantastisch vinden. Van 5 tot 7 oktober zal de allereerste Internation Alchemy Conference in Vegas doorgaan: http://alchemyconference.com/ Volgens de site zal dit de grootste samenkomst van alchemisten zijn in 500 jaar. Het deed me een beetje denken aan de Cereal Convention in The Doll’s House, alhoewel kan aangenomen worden dat dit een beetje minder dreigend is. Maar aan de andere kant, misschien ook niet. :-)Pam (http://www.phantasmaphile.com/)
Ik denk dat dit gewoon erg cool is. Ik vraag me alleen maar af hoe Las Vegas ermee omgaat.
Ik denk dat de miljoenen woordentelling misleidend is. Zijn faqvragen, e-mails enz., die je gepost hebt daarbij inbegrepen?
Ik ben er zeker van. Ik zie niet in hoe een woordenteller het verschil kan maken welke woorden van mij zijn en welke van andere mensen, jij wel? Ik ben er zeker van dat de telling ook de de occasionele essays en speeches, die ik hier postte, en hoogstwaarschijnlijk ook titels van foto’s. Ik veronderstel, dat je in je hoofd “Ik heb geschreven” naar “ik heb geschreven, herpost of geknipt en geplakt” kan veranderen, als je schrik hebt om misleid te worden.
Beste Neil,
Jouw vermelden van bangs vs. fringe heeft mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en uiteindelijk moest ik het opzoeken. Het woord “fringe” is visueel vanzelfsprekend, omdat het zo eruit ziet, maar naar het schijnt komt “bangs” van “cut-bang-off” wat een manier is om de staart van een race-paard te knippen zodat het vlak en recht is. Of zoiets. Wonende in Noord-Amerika heb ik toch liever dat mijn gezicht niet naar het uiteinde van een paard referereert, maar ik denk dat er niets is wat ik eraan kan doen. Vooral aangezien ik nogal eens een paardenstraart durf te dragen. Candace
Ik hou ervan als ik iets bijleer.
Toevallig, ben ik Avram Davidson’s Adventures in Unhistory (ondertiteld Conjectures on the Factual Foundations of Several Ancient Legends. Eigenlijk is de titelpagina veel langer dan dat, maar ik laat het aan jullie over om een exemplaar te vinden) iedere vrije seconde leestijd die ik heb aan het lezen. En ik kan het zonder enige schroom aanraden aan ieder van jullie die ooit eraan gedacht heeft om auteur te waorden, of zich ooit afvraagt wat de oorsprongen zijn van dingen zoals Draken en Mandraken of waar Sinbad eigenlijk naartoe zeilde, of wie er ooit van gedroomd heeft om neer te zitten en ware dingen te horen van een brilliante, waardige oude auteur, die denkt dat je net zo slim als hij bent, of toch zal zijn als hij zijn verhaal beëindigd heeft, op zijn enige manier, in zijn eigen tijd en de reis is altijd de bestemming. Het is een doolhof van heerlijke uitweidingen en bizarre wandelingen. Geweldige dingen.
(Als je je afvraagt of dit iets voor jou is, hier is de recensie in de LA Times.)
