Van Neil, woensdag 7 februari 2007, 23h29.
Vanuit een ver verleden
Nog voor dat deze blog ooit bestond, bewoonde ik andere plaatsen die je slechts met een modem kon bereiken. Eerst Compuserve, dan Genie en daarna de Well, en beantwoordde vragen enz. op iedere plek, en hing daar wat rond. Ik heb geen idee of er ergens archieven zijn van de Compuserve-dingen of de Genie-onderwerpen, maar The Well is nog altijd daar, ik ben blij dat te kunnen vertellen, en om de paar jaar ga ik terug eens langs en word geïnterviewd en hang wat rond in het inkwell.vue-gedeelte voor een paar weken. Het is een geweldige plek en is toegankelijk voor eenieder via het web: http://www.well.com/conf/inkwell.vue/
Dus, in de context van het huidige Fragile Things interview, dat nog maar net begonnen is, las ik een post van 20 juni 2000, geschreven terwijl ik American Gods schreef. Waarvan ik hier een stukje herpost omdat a) er veel meer coole dingen zoals dit zijn op de verschillende Well-onderwerpen die ik schreef (hier is de eerste, de tweede, de derde, -- en b) als er ooit een verhaal op deze blog moest staan, is het deze.
...vorige week maakte Maddy me in de vroege ochtend wakker.
“Pappie,” zei ze, “Er hangt een vleermuis op het keukenraam.”
“Grumphle,” zei ik en ging terug slapen.
Al gauw maakte ze me weer wakker. “Ik heb een tekening gemaakt van de vleermuis op het keukenraam,” zei ze en ze toonde me haar tekening. Ze is een erg goede kunstenaar voor een vijfjarige. Het was een schets van de keukenramen, met een vleermuis op één van de keukenraam.
“Heel mooi schat,” zei ik. Toen ging ik terug slapen.
Toen ik naar beneden ging...
We hebben, in plaats van hangende vliegenvangers, doorschijnende strips van lijmachtig helder plastic, ongeveer 6 inch lang (ongeveer 15 cm) en een inch (2,5 cm) hoog, geplakt tegen de ramen van de benedenverdieping. Wanneer ze genoeg vliegen verzameld hebben, pulk je ze van het raam en gooit ze weg.
Een vleermuis zat vast op eentje. Hij keek recht de kamer in. “Ik denk dat hij dood is,” zei mijn assistent Lorraine.
Ik pulkte het plastic van het raam. De vleermuis siste naar mij.
“Nope,” zei ik. “Hij is ok. Hij plakt gewoon vast.”
Dan was de vraag: hoe krijgt men een vleermuis (huid en haar) van een vliegenstrip. Gelukkig herinnerde ik me de Bram Stoker award. Nadat de deur er af gevallen was (zie vroeger in dit onderwerp) had ik een oplosmiddel op basis van citrusvruchten gekocht om de oude lijm te verwijderen zodat ik de deur opnieuw kon vastlijmen.
Dus druppelde ik het citrusoplosmiddel op de humeurige vleermuis, duwde hem van het plastic met een twijgje, totddat een naar citroen geurende vleermuis op een krant kroop. Die ik vervolgens op een hoge hoop hout legde en de vleermuis kroop tussen de houtblokken. Met enig geluk was hij weer helemaal de oude de volgende nacht...
Natuurlijk, als het nu gebeurdt was, zou ik Maddys vleermuistekening inscannen om ook erbij te zetten. (Ik vraag me af of het nog ergens te vinden is.)
PS. Een klein, half-verwarde verwijzing naar de eerste industriële uitgever blog die ik zie, die niet ongelooflijk slecht is: http://olivereader.com/. Technisch gezien veronderstel ik dat ze één van mijn uitgevers zijn, maar dat is niet waarom ik naar ze verwijs. Ik denk dat het iets is waarnaar ik uitgevers kan verwijzen als ik zeg: “Je kan altijd een blog maken...”
PPS: Van Dan Guy en de Webelf, het zotste van de plezante website speeltjes:
http://www.neilgaiman.com/journal/labels/clouds/dynamic_term_cloud.php
Het nieuwe speeltje! Het toont de top twintig termen van iedere maand, al dynamisch groeiend en krimpend in de tijd.
Geef die twee tijd en ze zullen echt de Blog Post Magic Eightball maken.
