het laatste laatste woord
Ik dacht dat de laatste brief over bibliotheken, censuur en dergelijke de laatste was die ik hier ging posten, en dat het onderwerp afgehandeld was. Ik had het bij het verkeerde eind. Ik denk dat het de moeite waard is om dit hier te posten, alhoewel het lang is, het is echt de moeite om te lezen. Helemaal tot het einde. Beloofd.
Beste Neil,
Het spijt me dat ik deze e-mail, ongetwijfeld alleen om mezelf een plezier te doen, maar ik ga het toch doen... Ik vergeef het je als je het helemaal gehad hebt met dit onderwerp en het staat je dan ook geheel vrij om verder te lezen. :0)
Dat gezegd...
Ik heb wat directe ervaring in omgaan met de maalstroom die een bibliotheeksysteem kan omgeven als het het doel wordt van een groep “bezorgde burgers” die de kinderen tegen boeken, het internet, ideeën en informatie in het algemeen willen beschermen.
Een decennium geleden had mijn bibliotheeksysteem boeken op de planken met ophefmakende titels als It’s Perfectly Normal: Changing Bodies, Growing Up, Sex and Sexual Health, Heather has two Mommies, and verschillende titels over hekserij en dergelijke gevaarlijke thema’s. Verschillende “bezorgde burgers” leenden de boeken en brachten ze niet terug – zodat ze het kind van een ander konden beschermen van besmetting door de boeken.
Op hetzelfde moment introduceerden we (redelijk naïef) het internet in onze bibliotheken, omdat we dachten dat het Een Goed Iets was. We deden het, net toen we een werkingsbelasting probeerden door te krijgen. De groep keerden zijn aandacht van de boeken naar het Internet en ons zogenaamd slijten van porno aan de kinderen – alhoewel ze de boeken niet vergaten.
En toen brak de hel los. Onze plaatselijke groep van bezorgde burgers sloot zich aan bij de grotere Christian Coalition en maakte er hun levenswerk van om onze werkingsbelasting tegen te houden – wat ons bibliotheek kreupel zou kunnen maken. Met de hulp van de Coalition waren ze plots ongelooflijk georganiseerd.
Op een dag wandelde ik uit het hoofdfiliaal om verschillende busjes mensen met protestborden te zien, die recht op ons gebouw afkwamen. Er waren veel kinderen bij de groep en sommigen van hen kregen protestborden en werden de straat op gestuurd om automobilisten te overtuigen met slogans als “Toeter als je Bibliotheekporno haat” en “Onveilig voor Kinderen”. De andere protesterende ouders stuurden hun kinderen naar de kinderafdeling van onze bibliotheek zodat wij de komende uren op ze konden babysitten – terwijl hun ouders probeerden om de gemeenschap tegen ons op te zetten. (De ironie ontging ons niet.)
Geheel onvoorbereid, begon ons bibliotheeksysteem snel overeind te krabbelen om de situatie in de hand te krijgen. (Het net was heel nieuw voor ons en velen van ons konden er niet zo goed mee omgaan als we zouden moeten.) We vormden een intern Internet Safety Task Force (te laat, ja) om uit te vissen wat wij, als een systeem, juist zouden moeten doen.
Een man in de groep belde het lokale televisiestation op en daagde op in ons hoofdfiliaal en begon kinderen in de bibliotheek te vragen over al de porno die ze op onze computers vonden en vroeg them of ze hem konden toen hoe ze dat konden vinden. Toen het personeel hem vertelde dat hij het niet aan de kinderen kon vragen, ging hij zelf op zoek naar porno voor de camera’s (en kinderen) – hij ging naar een lijst van website-adressen die, zoals het toeval wou hebben, hij van buiten kende. De groep werd gevraagd om weg te gaan, aangezien ze de orde verstoorden.
De volgende week speelde het regelmatig op het televisienieuws met de gebruikelijke sluwe hoofdingen waarmee het plaatselijke nieuws zoveel plezier had.
Dezelfde man verscheen aan de ingang van ons personeelsgebouw en deelde kopies van porno die hij van het net gehaald had (bij zijn thuis, niet bij ons) om het personeel te ertoe aan te zetten om het ontslag te geven “als ze goede christenen waren”. Hij creëerde een website en een nieuwsbrief gewijd aan het “omverwerpen van de bibliotheek van pornografen”.
Protestanten verschenen aan onze boekmobiel-locaties, onze andere bibliotheekfilialen, onze Raad van Bestuur vergaderingen, etc. We moesten een publiek debat opzetten dat verschillende honderden mensen trok, waar we de bezorgde burgers toelieten en een forum om hun grieven mee te delen aanboden en probeerde onze positie uit te leggen. (We hadden er toen al eentje geformuleerd.)
Onze verkiezingsborden in de tuin verdwenen en werden vervangen door “Geen Bibliotheekporno”-borden.
We printten veel informatiebrochures betreffende onze principes van internettoegang (we creëerden een kinderwebsite voor enkele computers die altijd bij Yahooligans kwamen, we filterden een paar computers – maar we lieten het aan de klant om te beslissen of hij of zij (en zelfs de kinderen) die computer wilde gebruiken, we bedachten een goede principe voor het gebruik van publieke computers (ja, we besloten om “porno” niet toe te laten via de bibliotheekcomputers – we verboden tepels en kruis – ja het waren vreemde vergaderingen om bij te wonen voor bibliothecarissens), we moedigden de ouders aan om MET hun kinderen naar de bibliotheek te komen in plaats van ze gewoon af te zetten, we hielden internet safety training session voor klanten van alle leeftijden, we praatten en praatten en praatten met onze klanten. En, veel mensen “hadden het door”.
Maar sommigen niet... verschillende van onze personeelsleden hadden misselijk makende ervaring om religieuze diensten bij te wonen, terwijl de priester of pastoor de bibliotheek veroordeelde met al het bibliotheekpersoneel omdat ze de “kinderen niet beschermden” en vertelde de parochie om “ze een boodschap te sturen en niet voor de bibliotheekbelasting te stemmen”.
Anderen zaten weer in tandartsstoelen met opengepropte mond of bij de dokter in papieren jurken al luisteren naar deze experten die ons vroegen waarom we de kinderen niet beschermden. Dit gebeurde niet alleen bij degenen met een MLS wie een beetje getraind waren om deze situaties aan te pakken... dit gebeurde tot ons allemaal van de jongste tot de secretarissen in het hoofdkantoor to onze oudere bediende die zich over onze lonen ontfermde.
Ieder personeelslid ontving een brief thuis die zei dat we naar de hel zouden gaan, als we voor zo’n goddeloze organisatie bleven werken. Zelfs onze kinderen werden ondervraagd op school door hun leerkrachten!
Het was alsof de wereld brandde.
Op hetzelfde moment werden we nauwlettend in de gaten gehouden door de grotere bibliotheekgemeenschap. We werden veroordeeld voor het “toegeven” toen we klanten de optie gaven om gefilterde machines te gebruiken en toegejuicht door andere omdat we een werkbaar compromis hadden gevonden. De meesten, denk ik, verstopten zich en waren heel gelukkig dat zij het niet waren... velen leerden van de dingen die we fout – en goed – hadden gedaan. Wij ook.
En... we hebben ons er doorheen geslagen... onze belasting werd goedgekeurd (en, eigenlijk, een paar jaar later, kregen we 42 millioen dollar om nieuwe bibliotheken te bouwen en degenen die we hadden te verbeteren). We formuleerden een internetprincipe dat werkt voor ons systeem en onze redelijk landelijke, kleine gemeenten gemeenschap – Amish klanten die mengen met voetbalmoeders en zakenmensen, en boeren van de oude stempel, terwijl we toch nog intellectuele vrijheid steunen.
The Christian Coalition werd afgeleid door iets anders en onze plaatselijk bezorgde burgers groep brandde op en viel uit elkaar.
We wonnen de ALA’s Bibliotheek van het Jaar-award het volgende jaar en de afgelopen vijf jaar stonden we in de top vijf bibliotheken in het land vanwege onze grootte. We deden programma’s aan nationale en regionale ALA conferenties zodat andere bibliotheken van onze ervaring konden leren.
En we blijven vervangexemplaren voor It’s Perfectly Normal en boeken over Wicca en graphic novels en wat nog verder... en, ja, we hebben The Higher Power of Lucky verteld en verwachten ieder moment een hele boel exemplaren. Goh... we krijgen zelfs het audioboek.
Ik zou onze ervaring mijn ergste vijand niet toewensen, maar... het helpt om alles in perspectief te zien.
We zijn niet speciaal. We zijn slechts gewone bibliotheekmensen. We zijn menselijk – we falen en staan terug op. We leren en doen het de volgende keer beter. Er zijn duizenden van ons in het hele land – over de hele wereld. En we doen gewoon ons werk, want intellectuele vrijheid verdedigen is net zo’n groot deel van onze job als het voorlezen aan lagere school leerlingen en mensen helpen om de American Gods op CD te vinden.
We zullen onze idealen niet inruilen voor wat gemakkelijk en “praktisch” is. We zullen ze niet inruilen voor een enkel woord. Onze ogen zijn open en er is meer nodig dan een mishandeld scrotum om ons te laten knipperen.
Ik bedank je voor de moeite en je geduld en je lieve woorden betreffende bibliotheken en bibliothecarissen in het verleden. Bibliothecaris zijn overtreft bijna alle andere beroepen in de wereld – als je het schrijven ooit beu wordt ( ik dat het de enige is die bibliothecaris zijn overtreft) kom dan maar naar deze kant – je bent welkom in de cult... uh... ik bedoel het beroep. :0)
Stel het wel!
Lynn Wiandt
Manager, Seville Community Library
Medina County District Library (Ohio)
Hier is één van mijn favoriete citaten over bibliothecaris zijn. Het komt uit een roman van Larry Beinhart genaamd “The Librarian”.
“Bibliothecarissen verdienen niet veel geld, meer dan dichters, maar niet zoveel als, zeg maar, je meer succesvolle handelaar, dus onze idealen zijn belangrijk voor ons en de liefde voor boeken en de liefde voor kennis en de liefde voor waarheid en vrije informatie en mensen zelf dingen laten ontdekken en hen, oh, romances en detectives laten lezen, wat ze ook maar willen en arme mensen internettoegang geven.”
Waaraan ik helemaal niets kan toevoegen.
...
Houdt de Geweldige Orakel 8-Ball enz. je nieuwe posts bij, of omvat het slechts de woorden die je erin stopte toen het geconcipieerd werd?
-Casey
Aangezien ik geen idee had, vroeg ik het aan de 8-Ball schepper, Dan Guy, die Ja zei. Er is zelfs geen cache in betrokken, zo dat er geen vertraging is bij het voeden van de nieuwe posts.
Het kiest een willekeurige maand van het archief (plus de huidige maand), dan een willekeurige post, dan een willekeurige zin.
...wat, ondanks al zijn brilliantie, toont hoeveel hij weet. Willekeurig inderdaad. Het kiest duidelijk de juiste en noodzakelijke zin door middelen die nog niet begrepen konden worden door gewone stervelingen...
