Van Neil, zaterdag 10 maart 2007,21h14.
"Het leven heeft geen zin, als ik niet mooi kan zijn..."
Veel aardige berichten van mensen die me vertellen over de New York Times van vandaag, waarvan dit een voorbeeld is:
Hoi Neil,
Voor het geval dat niemand je hier op gewezen heeft of dat je het zelf nog niet gezien hebt, je zoon wordt geciteerd in een artikel over Googles busdienst. Je kan het hier vinden: http://www.nytimes.com/2007/03/10/technology/10google.html?ex=1331182800&en=272d04d67d29e1f4&ei=5090&partner=rssuserland&emc=rss
Het ziet er naar uit dat hij een geweldige plek gevonden heeft om te werken. Christopher
Ja, he? (En de mensen van Google hebben de gmail-bug voor me gemaakt, en hebben dingen gedaan om het goed te maken.) Ik heb redelijk geweldige kinderen.
Maar Maddy, alhoewel ze nog steeds geweldig is, heeft de griep, iets waarop we zo'n beetje hebben zitten wachten, toen haar twee beste vriendinnen in het begin van de week ziek werden. Dus we zitten op het moment op de sofa en kijken naar Howl's Moving Castle, wat het beste is wat je kan doen als iemand ziek en koortsig is.
Niet echt een vraag - ik las net je cuecat/readerware-commentaar. Ik vind dat voor oudere boeken het gebruik van de nummer van de Congress-bibliotheek goed werkt. Je moet het gewoon veranderen van de basis Amazon-service, en je moet wat meer spelen met de uitgave, maar het is een geweldige sluipweg om de auteur en titels e.d. erin te krijgen. Wanneer je geen Congress-bibliotheek-nummer vindt, heeft Amazon ook een verrassende hoeveelheid oude uitgaves via hun verkooppartners, net zoals ABE. Ik vond het doorzoeken van deze sites meer productief (en ook interessanter) dan hand-catalogiseren.
Goede suggestie, en ik was opgetogen om te ontdekken dat het werkt.
Ik vind boeken invoeren vreemd verslavend. Ik neem een paar boeken en ga naar de bibliotheek om ze in te voeren tussendoor.
Ik heb een aard theorie over de bibliotheek -- er zijn zoveel boeken beneden en verspreid over het huis dat de bibliotheek boven de bibliotheek in de kelder niet zal verlichten. Dus ik heb beslist dat de boeken die ik in de bibliotheek boven wil hebben, degenen zijn die ik (of iemand anders die op mij lijkt) graag op de planken zou willen hebben als ik gewoon een boek zou willen nemen om ergens een uurtje te zitten lezen. Dus nu ben ik me er zeer bewust van dat de helft van de boeken die we naar boven gebracht hebben en gescanned en ingevoerd hebben weer naar beneden moeten gaan.
Hallo Neil, ik vroeg me af of je met zekerheid de officiële data voor "Interworld" en "M is for Magic" weet? Amazon toont 1 juli, maar Barnes & Noble's website toont de laatste week van juni. Beide zijn opgenomen in de lijst van de huidige Diamond Previews, wat meer eind mei doet vermoeden. Bedankt, Cal.
Ik had geen idee, maar ik vroeg het aan Clarissa Hutton van HarperChildrens, en zij zei,
De PUBLICATIE-datum voor beide is 1/7, maar de te koop-datum is 26/6. Dus zowel Amazon als B&N hebben een beetje gelijk, ze gebruiken gewoon andere informatie. Onze officiële publicatiedata zijn altijd aan het begin van de maand, terwijl het uitbrengen (wanner de boeken verscheept worden vanuit het magaijn) en de te koop (wanneer de winkels de boeken op de planken moeten hebben) afhangen van de printdata.
Ik hoop dat het helpt.
En dit kwam kortgeleden ook binnen:
Hoi Neil,
Ik hoop dat alles goed met je gaat. Misschien zou je wel willen weten dat The House Called Hadlows volgende maand uitgebracht zal worden en dat we een uittreksel van het eerste hoofdstuk op onze website hebben gezet - er is een link op deze pagina: http://www.fidrabooks.com/forthcoming.html
. Ik weet dat dit een beetje brutaal is, maar we hebben veel nieuwsgierigen over de vloer gehad via jou steun voor de boeken en als je dit in je blog zou kunnen zetten, zou dat fantastisch zijn. En je weet maar nooit - als we genoeg verkopen kan ik misschien het derde ongepubliceerde boek uit Victorias handen te rukken!!
Beste wensen
Vanessa
www.fidrabooks.com
Beschouw het als gepost. (Ik heb over The House Called Hadlows gepraat op http://www.neilgaiman.com/journal/2002/10/i-finished-reading-house-called.asp)
Verschillende mensen hebben geschreven om me op dit attent te maken -- http://news.bbc.co.uk/2/hi/technology/6430489.stm , en de gevolgen voor verschillende internetradio's.
Hallo, meneer Neil Gaiman.
Er zijn enkele geruchten dat je op 17 maart op het 7de Warszawskie Spotkania Komiksowe (wat vertaald kan worden naar Warschau Comics Festival of iets vergelijkbaars) in, ra ra ra, Warschau. Het staat nochtans niet vermeld in de "Where's Neil"-afdeling, maar het is gerapporteerd door sommige Poolse comic book nieuwsportalen. Enige kans dat het waar is? Izydor Ingwar I.
Het is waar - en moet binnenkort op Where's Neil staan -- ik zal daar zijn van 17h00-19h00, denk ik.
Hoi Neil, ik heb je de bibliotheek op de tweede verdieping zien vermelden in verschillende posts. Als iemand die het huis langzaamaan volstouwt met boeken, ben ik altijd geïnteresseerd om bibliotheken, boekenkasten e.d. van andere mensen te zien. Bestaat er een kans dat we een glimp van de nieuwe bibliotheek te zien krijgen? Blu
Goed idee. Ik zal wat foto's nemen wanneer ik wat tijd heb.
zaterdag 17 maart 2007
maandag 12 maart 2007
the how of blogging
Van Neil, vrijdag 9 maart 2007, 17h36.
Hoe bloggen
Ik lees Neil Gaiman's blog bijna elke dag, en normaal worden er enkele verschillende onderwerpen aangesneden in ieder blog (waarbij ieder onderwerp gescheiden wordt door een ellipsis). Ik vraag het me af... schrijft Mr. Gaiman zijn bijna-dagelijkse blog in een keer, of laat hij één of ander blog-programma op de achtergrond op en schrijft dan erin wanneer hij denkt dat hij iets gevonden heeft dat de moeite waard is om geschreven te worden? Ik vermoed, in mijn hoofd, dat ik het idee heb dat Neil gedaan het met het schrijven van die dag, en dan schrijft hij zijn blog. Maar soms zijn zijn blogs bijna schizofreen, waarmee ik bedoel dat er (soms) vele verschillende onderwerpen in elk van hen aan bod komen.Dus ik vroeg het me gewoon af. :-) Blijf zo voortdoen met de site!-Paul.
Het hangt ervanaf. Er is geen echt patroon -- soms lat ik de blogpost lopen tot hij lang genoeg lijkt. Soms schrijf ik ze in de ochtend voor het werk start, soms 's nachts op de sofa, en soms, zoals nu, ga ik gewoon op blogger om te postten zodat iedereen die dit leest en me ook e-mails stuurt weet dat gmail tandenknarsend vervelend is op het moment en alle e-mails die naar mijn gmail-adres verstuurd worden, worden teruggestuurd.
Maar dan denk ik "Ik kan niet alleen dat posten. Er zijn veel mensen daarbuiten die geen zak om mijn gmail geven. Ik moet toch nog iets anders posten."
Dus dan zet ik een link naar "Dylan Hears a Who" -- http://www.dylanhearsawho.com/home/htm -- waar je kan luisteren naar wat verrassend genoeg lijkt op een mid-zestiger jaren incarnatie van Bob Dylan die de Dr. Seuss catalogus zingt, en het zal je waarschijnlijk gelukkiger maken.
Hoe bloggen
Ik lees Neil Gaiman's blog bijna elke dag, en normaal worden er enkele verschillende onderwerpen aangesneden in ieder blog (waarbij ieder onderwerp gescheiden wordt door een ellipsis). Ik vraag het me af... schrijft Mr. Gaiman zijn bijna-dagelijkse blog in een keer, of laat hij één of ander blog-programma op de achtergrond op en schrijft dan erin wanneer hij denkt dat hij iets gevonden heeft dat de moeite waard is om geschreven te worden? Ik vermoed, in mijn hoofd, dat ik het idee heb dat Neil gedaan het met het schrijven van die dag, en dan schrijft hij zijn blog. Maar soms zijn zijn blogs bijna schizofreen, waarmee ik bedoel dat er (soms) vele verschillende onderwerpen in elk van hen aan bod komen.Dus ik vroeg het me gewoon af. :-) Blijf zo voortdoen met de site!-Paul.
Het hangt ervanaf. Er is geen echt patroon -- soms lat ik de blogpost lopen tot hij lang genoeg lijkt. Soms schrijf ik ze in de ochtend voor het werk start, soms 's nachts op de sofa, en soms, zoals nu, ga ik gewoon op blogger om te postten zodat iedereen die dit leest en me ook e-mails stuurt weet dat gmail tandenknarsend vervelend is op het moment en alle e-mails die naar mijn gmail-adres verstuurd worden, worden teruggestuurd.
Maar dan denk ik "Ik kan niet alleen dat posten. Er zijn veel mensen daarbuiten die geen zak om mijn gmail geven. Ik moet toch nog iets anders posten."
Dus dan zet ik een link naar "Dylan Hears a Who" -- http://www.dylanhearsawho.com/home/htm -- waar je kan luisteren naar wat verrassend genoeg lijkt op een mid-zestiger jaren incarnatie van Bob Dylan die de Dr. Seuss catalogus zingt, en het zal je waarschijnlijk gelukkiger maken.
Cat scans
Van Neil, donderdag 8 maart 2007, 18h31.
Catscans
Veel mensen schreven om ons te laten weten dat de mysterieuze Russische alien van gisteren... een gitaarvis was (alhoewel er een gezonde onenigheid was over welk ras).
Hoi Neil,
Ik ben een grote fan van je werk, en ik ben een grote fan van ampersands, dus, toen ik besloot een tatoeage van de laatste te laten zetten, wou ik degene van de paperback edities van "Preludes & Nocturnes" en "Fables & Reflections".Het enige probleem is dat ik niet weet welke lettertype ze zijn. Dus, in plaats van koortsachtig zoeken (wat ik eigenlijk al heb gedaan), besloot ik rechtstreeks naar de bron te gaan. Weet jij welk lettertype het is?
Aangezien ik het niet wist, dacht ik dat Dave McKean het wel zou weten, dus ik vroeg het aan hem, en hij zei,
...
Aangezien de Village Voice het net gelekt heeft en enkelen onder jullie geschreven hebben om er naar te vragen, ja, ik zal een gast zijn op de PEN World Voices Festival aan het einde van April. Ik kan je geen andere details geven nu, maar de nieuwsgierigen zouden naar http://www.pen.org/page.php/prmID/1096 gaan en zich daar aanmelden voor de Festival-mailing list voor meer informatie.
Ik heb net Peter Beagles I See By My Outfit uitgelezen, een boek dat ik wou lezen sinds een Beagle tienerjongen was en van zijn bestaan geleerd had achteraan in A Fine and Private Place, en ik vond het geweldig. Het is het waargebeurde verhaal van een 2 man road trip doorheen Amerika op scooters en het is nu evenveel een reis door de tijd als door ruimte: grappig, hartverwarmend en wijs. Het soort boek waarbij je je een beter persoon voelt omdat je het hebt gelezen.
Readerware (http://www.readerware.com/rwFeat.html) en een cuecatscanner zijn veel te plezant, terwijl boeken naar de nieuwe bibliotheek boven gebracht worden en ingescand of ISBNd of met de hand ingevoerd worden voordat ze op de planken gezet worden. Ik wens vooral dat, gegeven het aantal oude boeken hier, dat iemand aan ISBNs gedacht had voor 1966... En dan wens ik dat de bibliotheek boven driemaal zo groot was, want ik denk niet dat het de bibliotheek in de kelder gaat verlichten, zoals ik gehoopt had.
Catscans
Veel mensen schreven om ons te laten weten dat de mysterieuze Russische alien van gisteren... een gitaarvis was (alhoewel er een gezonde onenigheid was over welk ras).
Hoi Neil,
Ik ben een grote fan van je werk, en ik ben een grote fan van ampersands, dus, toen ik besloot een tatoeage van de laatste te laten zetten, wou ik degene van de paperback edities van "Preludes & Nocturnes" en "Fables & Reflections".Het enige probleem is dat ik niet weet welke lettertype ze zijn. Dus, in plaats van koortsachtig zoeken (wat ik eigenlijk al heb gedaan), besloot ik rechtstreeks naar de bron te gaan. Weet jij welk lettertype het is?
Aangezien ik het niet wist, dacht ik dat Dave McKean het wel zou weten, dus ik vroeg het aan hem, en hij zei,
Het antwoord op de vraag van je blog-lezer over de ampersands:
Welke PB-editie? Aangezien DC 57 versies heeft uitgebracht, weet ik niet welke je bedoelt. Als je de recente SANDMAN LIBRARY edities bedoelt, heb ik een kopie van Fables... en deze lieflijke krullende ampersand staat in MISSIONARY, een lettertype dat beschikbaar is bij Emigre, een design van de briljante Miles Newlyn (als ik het mij goed herinner).Als je het niet over deze editie hebt, dan kan ik je deze ampersand toch aanraden, wan het is de beste.
...
Aangezien de Village Voice het net gelekt heeft en enkelen onder jullie geschreven hebben om er naar te vragen, ja, ik zal een gast zijn op de PEN World Voices Festival aan het einde van April. Ik kan je geen andere details geven nu, maar de nieuwsgierigen zouden naar http://www.pen.org/page.php/prmID/1096 gaan en zich daar aanmelden voor de Festival-mailing list voor meer informatie.
Ik heb net Peter Beagles I See By My Outfit uitgelezen, een boek dat ik wou lezen sinds een Beagle tienerjongen was en van zijn bestaan geleerd had achteraan in A Fine and Private Place, en ik vond het geweldig. Het is het waargebeurde verhaal van een 2 man road trip doorheen Amerika op scooters en het is nu evenveel een reis door de tijd als door ruimte: grappig, hartverwarmend en wijs. Het soort boek waarbij je je een beter persoon voelt omdat je het hebt gelezen.
Readerware (http://www.readerware.com/rwFeat.html) en een cuecatscanner zijn veel te plezant, terwijl boeken naar de nieuwe bibliotheek boven gebracht worden en ingescand of ISBNd of met de hand ingevoerd worden voordat ze op de planken gezet worden. Ik wens vooral dat, gegeven het aantal oude boeken hier, dat iemand aan ISBNs gedacht had voor 1966... En dan wens ik dat de bibliotheek boven driemaal zo groot was, want ik denk niet dat het de bibliotheek in de kelder gaat verlichten, zoals ik gehoopt had.
zondag 11 maart 2007
From Neil the Nine-fingered...
Van Neil, donderdag 8 maart 2007, 15h09.
Van Neil de negenvingerige...
Bovenop het feit dat ik vermoed dat ik de enige dokter in de westerse wereld heb die vrolijk huisbezoeken brengt, als hij hoort dat ik me slecht voel, heb ik ook het soort dokter die, wanneer ik hem bel om te vragen of ik naar het spoed moet, zegt "Waarom kom je niet even langs bij mijn praktijk en dan kijk ik of je genaaid moet worden." Dus deed ik dat, en ik had geen draadjes nodig, alleen een superlijm plakker op een vinger die te dicht had kennisgemaakt met een keukenmes.
Dus in plaats van iets interresants te posten, ga ik iets posten dat niet veel typwerk nodig heeft:
Russische vissers vangen een piepende alien en eten het op... http://english.pravda.ru/science/mysteries/07-02-2007/87167-alien_monster-0
Van Neil de negenvingerige...
Bovenop het feit dat ik vermoed dat ik de enige dokter in de westerse wereld heb die vrolijk huisbezoeken brengt, als hij hoort dat ik me slecht voel, heb ik ook het soort dokter die, wanneer ik hem bel om te vragen of ik naar het spoed moet, zegt "Waarom kom je niet even langs bij mijn praktijk en dan kijk ik of je genaaid moet worden." Dus deed ik dat, en ik had geen draadjes nodig, alleen een superlijm plakker op een vinger die te dicht had kennisgemaakt met een keukenmes.
Dus in plaats van iets interresants te posten, ga ik iets posten dat niet veel typwerk nodig heeft:
Russische vissers vangen een piepende alien en eten het op... http://english.pravda.ru/science/mysteries/07-02-2007/87167-alien_monster-0
small poetry ponder
Van Neil, woensdag 7 maart 2007, 15h01.
kleine poëziemijmering
Een vreemd moment van dingen die op elkaar kaatsen: deze morgen las ik dit New York Times artikel over de genetische bouw van het Verenigd Koninkrijk en Iersland en dacht, Natuurlijk, dat wist ik al... waarom weet ik dat? en toen glimlachte ik, omdat ik me realiseerde dat ik me een Kipling gedicht herinnerde dat ongeveer hetzelfde tegen me zei als het artikel, alleen zei het dat als poëzie en als verhaal.
Het Kipling-gedicht, The Land, staat op http://whitewolf.newcastle.edu.au/words/authors/K/KiplingRudyard/verse/p3/land.html.
kleine poëziemijmering
Een vreemd moment van dingen die op elkaar kaatsen: deze morgen las ik dit New York Times artikel over de genetische bouw van het Verenigd Koninkrijk en Iersland en dacht, Natuurlijk, dat wist ik al... waarom weet ik dat? en toen glimlachte ik, omdat ik me realiseerde dat ik me een Kipling gedicht herinnerde dat ongeveer hetzelfde tegen me zei als het artikel, alleen zei het dat als poëzie en als verhaal.
Het Kipling-gedicht, The Land, staat op http://whitewolf.newcastle.edu.au/words/authors/K/KiplingRudyard/verse/p3/land.html.
"I am the emperor, and I want dumplings"
Van Neil, dinsdag 6 maart 2007, 20h12.
“Ik ben de keizer en ik wil knoedels”
Lorenzo di Bonaventure, producer extraordinaire, is op http://www.moviesonline.ca/movienews_11409.html geïnterviewd over Transformers en ze hebben hem ook naar Stardust gevraagd. Zijn antwoorden zijn informatief en interessant,
Ik ken Lorenzo nu al een tiental jaar, sinds hij Warner Brothers runde, en hij is een wijze man. Maar ik denk dat ik mijn wereldvisie normaler vind dan hij doet.
...
Hoi Neil.
Dit is geen vraag, maar wat informatie: vrijdagavond bij het avondeten vertelde de moeder van mijn vriend ons dat een man in Wal-Mart haar verteld had dat de Russen onze bijentechnologie stelen, wat aanleiding zou gegeven tot het verdwijnen van de bijen (zie het artikel in je journal van 3/5/07). Hij leek erg zeker van zijn stuk, dus ik dacht dat ik de waarschuwing maar zou doorvertellen voor het geval dat. Kijk uit voor al die nieuwe bijen in jouw tuin.
Hoogachtend, Stephanie H.
Het zou kunnen dat de Russen onze bijen stelen met transportstralen, denk ik. (“Het doel-coördinaten van het bijennest zijn geconfirmeerd, tovarisch.” “Goed. Breng ze binnen.”) God weet dat we nooit iets leren als we niet luisteren naar moeders van vrienden die ons vertellen wat mannen in Wal-Mart zeggen.
Mijn eigen theorie over de verdwijnende bijen is dat een of andere schrandere bij in elke van de lege bijennesten zei “Kijk, waarom eten we dit afschuwelijk maïssiroop ding van containertanks als we het hele jaar doorbrachten met lekker honing maken? Waarom worden we door het hele land gereden op de rug van vrachtwagens? Waarom laten we dit gebeuren? We zijn bijen, in’s hemelsnaam. We kunnen vliegen. Laten we ergens anders naartoe gaan.” En toen zei de rest van de bijen “Ze heeft wel gelijk,” en gingen ze ergens anders naartoe.
Is er een plan om een volledige versie van Neverwhere te doen? Je verhalen zijn altijd het beste wanneer ze hardop voorgelezen worden, ze lenen zich tot geweldig verhalen vertellen. Ik heb de meeste van je boeken minstens één keer gelezen en kortgeleden naar Anansi Boys en Stardust geluisterd. Ik voelde me weer als een kind, vertellen en luisteren rond het kampvuur met mijn vrienden in de tijd dat hardop lezen de mode was.
Dank je voor je goede werk. ~ChadYup.
Ik heb het al opgenomen. Het bestaan van een extreme korte versie van Neverwhere met het einde met gaten heeft me altijd geërgerd, ondanks de Brian Eno muziek en de echte goede Gary Bakewell die voorleest, maar de licentie is nu vervallen en ik ben blij dat ik kan zeggen dat het van de wereld zal verdwijnen. De nieuwe versie zal eind dit jaar op de markt komen, waarschijnlijk in de herfst. Ik heb het eigenlijk opgenomen van de “voorkeurtekst van de auteur”, dus is het de langste versie van de tekst. Ik nam het luisterboek heel graag op en deed graag alle stemmetjes en ik herinnerde me hoeveel ik van al die mensen hield en wou The Seven Sisters helemaal opnieuw schrijven.
“Ik ben de keizer en ik wil knoedels”
Lorenzo di Bonaventure, producer extraordinaire, is op http://www.moviesonline.ca/movienews_11409.html geïnterviewd over Transformers en ze hebben hem ook naar Stardust gevraagd. Zijn antwoorden zijn informatief en interessant,
Q: Ik zou graag naar Stardust vragen, als u het niet erg vindt?
Lorenzo di Bonaventura: Ok, goed.
Q: Ik heb gehoord dat ze een test-screening hadden in Pasadena en dat het heel erg hoge testscores had.
Lorenzo di Bonaventura: Dat is zo, en ik was er eigenlijk door verrast.
Q: Hoe is dat eigenlijk aan het vorderen?
Lorenzo di Bonaventura: Heel erg goed. Het is vreemd om het te zeggen. Ik denk niet dat iedereen de film graag gaat zien, omdat het niet echt een film is die gemaakt is om dat te doen, en toch toen we het testten, vond iedereen het geweldig dus was ik erg verrast. I’m not sure it’s for us.’ Het was een film waarvan ik verwachtte dat het grootste deel van het publiek zei ‘wel, dat is een beetje vergezocht. Ik ben niet zeker of het iets voor ons is.’ En wat er gebeurde was dat we de romance zo spectaculair goed hebben aangebracht – Matthew (Vaughn) heeft het zo goed gedaan- dat het een deel van het publiek meevoerde dat ik niet verwachtte.
Q: Ik heb een anecdote gehoord dat er verband mee houdt: de studio wou het niet sprookje noemen zoals bij the Princess Bride maar Matthew Vaughn wou het wel zo noemen, maar het wordt afgeraden.
Lorenzo di Bonaventura: Dat is niet waar. We hebben allemaal dezelfde angst om het word sprookje te gebruiken… Het is interessant. We zijn dit te weten gekomen via de focusgroepen. We vroegen ze om de film te omschrijven en dan gaven ze ons een beschrijving en dan zeiden we tegen hen, ‘Wat denken jullie als we het omschrijven als een sprookje?,’ zeiden ze ‘NEEEEE!’ en we zeiden dan ‘Whoa! Ok, ok! We zullen het niet zo noemen!’ Het was echt interessant. Omdat geen film is die in een simpel genre past – het is een avonturenfiom, een romance, fantasy, Neil Gaimans bizarre wereldvisie – het gaat nog moeilijk voor ons worden om een manier te vinden om dit ding te benoemen, dus we hebben jullie hulp echt nodig. (Lacht) Het is waar. We gaan een film zijn die zich op de kritiek richt.
Ik ken Lorenzo nu al een tiental jaar, sinds hij Warner Brothers runde, en hij is een wijze man. Maar ik denk dat ik mijn wereldvisie normaler vind dan hij doet.
...
Hoi Neil.
Dit is geen vraag, maar wat informatie: vrijdagavond bij het avondeten vertelde de moeder van mijn vriend ons dat een man in Wal-Mart haar verteld had dat de Russen onze bijentechnologie stelen, wat aanleiding zou gegeven tot het verdwijnen van de bijen (zie het artikel in je journal van 3/5/07). Hij leek erg zeker van zijn stuk, dus ik dacht dat ik de waarschuwing maar zou doorvertellen voor het geval dat. Kijk uit voor al die nieuwe bijen in jouw tuin.
Hoogachtend, Stephanie H.
Het zou kunnen dat de Russen onze bijen stelen met transportstralen, denk ik. (“Het doel-coördinaten van het bijennest zijn geconfirmeerd, tovarisch.” “Goed. Breng ze binnen.”) God weet dat we nooit iets leren als we niet luisteren naar moeders van vrienden die ons vertellen wat mannen in Wal-Mart zeggen.
Mijn eigen theorie over de verdwijnende bijen is dat een of andere schrandere bij in elke van de lege bijennesten zei “Kijk, waarom eten we dit afschuwelijk maïssiroop ding van containertanks als we het hele jaar doorbrachten met lekker honing maken? Waarom worden we door het hele land gereden op de rug van vrachtwagens? Waarom laten we dit gebeuren? We zijn bijen, in’s hemelsnaam. We kunnen vliegen. Laten we ergens anders naartoe gaan.” En toen zei de rest van de bijen “Ze heeft wel gelijk,” en gingen ze ergens anders naartoe.
Is er een plan om een volledige versie van Neverwhere te doen? Je verhalen zijn altijd het beste wanneer ze hardop voorgelezen worden, ze lenen zich tot geweldig verhalen vertellen. Ik heb de meeste van je boeken minstens één keer gelezen en kortgeleden naar Anansi Boys en Stardust geluisterd. Ik voelde me weer als een kind, vertellen en luisteren rond het kampvuur met mijn vrienden in de tijd dat hardop lezen de mode was.
Dank je voor je goede werk. ~ChadYup.
Ik heb het al opgenomen. Het bestaan van een extreme korte versie van Neverwhere met het einde met gaten heeft me altijd geërgerd, ondanks de Brian Eno muziek en de echte goede Gary Bakewell die voorleest, maar de licentie is nu vervallen en ik ben blij dat ik kan zeggen dat het van de wereld zal verdwijnen. De nieuwe versie zal eind dit jaar op de markt komen, waarschijnlijk in de herfst. Ik heb het eigenlijk opgenomen van de “voorkeurtekst van de auteur”, dus is het de langste versie van de tekst. Ik nam het luisterboek heel graag op en deed graag alle stemmetjes en ik herinnerde me hoeveel ik van al die mensen hield en wou The Seven Sisters helemaal opnieuw schrijven.
Absolute Mondays
Van Neil, maandag 5 maart 2007, 17h23.
Absolute Maandagen
Vandaag heb ik doorgebracht met het doen van Absolute stuff. Voor de Absolute Stardust (wat technisch gezien geen Absolute Stardust is maar een uit de kluiten gewassen hardback Stardust met extra’s erin) heb ik al het extra materiaal nagelezen, een postscript aan het herprinten van het originele “testdocument” aan uitgevers van 1993 toegevoegd (dacht ik echt dat Croup en Vandemar in Stardust thuishoorden?), en voor het volgende volume van Absolute Sandman hebben we dozijnen van kleine comics, die ik over de jaren heen voor Sandman getekend had, terug opgegraven, een nog niet geopende First Sandman Beeldje (#1 van 1800) gevonden zodat we het konden fotograferen voor het boek (wat ook het kortverhaal op de achterkant van de doos zal bevatten) en we hebben zelfs fotokopies gevonden van de eerste 8 pagina’s van Sandman 23, wat waarschijnlijk het script zal zijn dat in het boek gepubliceerd wordt.
Ook zijn mysterieuze dozen met dingen die te maken hebben met het houden van bijen gearriveerd. Ik heb altijd bijen in de tuin willen houden, en blijkbaar wou birdchick altijd al een imker zijn, maar ze dacht dat het niet zou lukken, want ze zou de bijen in een appartement in Minneapolis moeten houden, en haar konijn zou toch weigeren, dus zijn we overeengekomen om onze krachten te bundelen: zij mag de bijen in mijn tuin houden, ik mag helpen en al onze vrienden en geliefden mogen nerveus hun afstand houden en honing eten. Wat kan er dan nog misgaan? Zo kunnen we het verdwijnen van de bijen in Amerika een halt toeroepen.
Ik heb net gehoord dat er een beperkte oplage zal zijn van M is for Magic, de verhalenbundel voor jonge lezers van Subterrenean Press. De exemplaren in de boekenwinkels zijn geïllustreerd zijn door Teddy Kristiansen. De Subterranean editie zal geïllustreerd zijn door Gahan Wilson: duizend genummerde exemplaren en 26 geletterde exemplaren – de details staan op http://subterraneanpress.com/index.php/2007/03/05/announcing-m-is-for-magic-by-neil-gaiman/
...
Hoi Neil, een willekeurig vraag. Woont Lorraine eigenlijk daar? Het lijkt erop dat ze er de hele tijd is.
Nee, ze heeft haar eigen huis, en ze gaat daar naartoe in de namiddag wanneer haar werk gedaan is en tijdens de weekends. Het is een heel leuk huis, gevuld met schilderijen, dode dingen en zelfs een klein Hallowe’en dorpje. (Aangezien Lorraine in LA was tijdens de Hallowe’en week van vorig jaar, mocht ik naar haar huis gaan om snoepjes aan de kinderen uit te delen – omdat niemand ooit naar mijn huis komt met Hallowe’en, waarschijnlijk omdat het te ver weg is of te spookachtig of zoiets – en de kinderen keken allemaal rond toen ze door de deur kwamen en waren onder de indruk dat er iemand echt moeite gedaan had voor Hallowe’en en ik had de moed niet om ze te vertellen dat Lorraines huis er zo ook de rest van het jaar uitzag.)
Lorraine zal er nochtans niet zijn volgende zondagavond, 11 maart. Dit is omdat Hera van Nieuw-Zeeland komt en ze samen zullen optreden in Stillwater, MN. (Details op http://lorraineamalena.blogspot.com/2007/03/hera-and-fabulous-lorraine.html) Lorraine heeft veel Hera-liedjes ingestudeerd ter voorbereiding. Lorraine zegt dat ik er werk van moet maken om het optreden te promoten via deze blog, omdat dan heel Minneapolis zal komen opdagen om hen te zien.
Absolute Maandagen
Vandaag heb ik doorgebracht met het doen van Absolute stuff. Voor de Absolute Stardust (wat technisch gezien geen Absolute Stardust is maar een uit de kluiten gewassen hardback Stardust met extra’s erin) heb ik al het extra materiaal nagelezen, een postscript aan het herprinten van het originele “testdocument” aan uitgevers van 1993 toegevoegd (dacht ik echt dat Croup en Vandemar in Stardust thuishoorden?), en voor het volgende volume van Absolute Sandman hebben we dozijnen van kleine comics, die ik over de jaren heen voor Sandman getekend had, terug opgegraven, een nog niet geopende First Sandman Beeldje (#1 van 1800) gevonden zodat we het konden fotograferen voor het boek (wat ook het kortverhaal op de achterkant van de doos zal bevatten) en we hebben zelfs fotokopies gevonden van de eerste 8 pagina’s van Sandman 23, wat waarschijnlijk het script zal zijn dat in het boek gepubliceerd wordt.
Ook zijn mysterieuze dozen met dingen die te maken hebben met het houden van bijen gearriveerd. Ik heb altijd bijen in de tuin willen houden, en blijkbaar wou birdchick altijd al een imker zijn, maar ze dacht dat het niet zou lukken, want ze zou de bijen in een appartement in Minneapolis moeten houden, en haar konijn zou toch weigeren, dus zijn we overeengekomen om onze krachten te bundelen: zij mag de bijen in mijn tuin houden, ik mag helpen en al onze vrienden en geliefden mogen nerveus hun afstand houden en honing eten. Wat kan er dan nog misgaan? Zo kunnen we het verdwijnen van de bijen in Amerika een halt toeroepen.
Ik heb net gehoord dat er een beperkte oplage zal zijn van M is for Magic, de verhalenbundel voor jonge lezers van Subterrenean Press. De exemplaren in de boekenwinkels zijn geïllustreerd zijn door Teddy Kristiansen. De Subterranean editie zal geïllustreerd zijn door Gahan Wilson: duizend genummerde exemplaren en 26 geletterde exemplaren – de details staan op http://subterraneanpress.com/index.php/2007/03/05/announcing-m-is-for-magic-by-neil-gaiman/
...
Hoi Neil, een willekeurig vraag. Woont Lorraine eigenlijk daar? Het lijkt erop dat ze er de hele tijd is.
Nee, ze heeft haar eigen huis, en ze gaat daar naartoe in de namiddag wanneer haar werk gedaan is en tijdens de weekends. Het is een heel leuk huis, gevuld met schilderijen, dode dingen en zelfs een klein Hallowe’en dorpje. (Aangezien Lorraine in LA was tijdens de Hallowe’en week van vorig jaar, mocht ik naar haar huis gaan om snoepjes aan de kinderen uit te delen – omdat niemand ooit naar mijn huis komt met Hallowe’en, waarschijnlijk omdat het te ver weg is of te spookachtig of zoiets – en de kinderen keken allemaal rond toen ze door de deur kwamen en waren onder de indruk dat er iemand echt moeite gedaan had voor Hallowe’en en ik had de moed niet om ze te vertellen dat Lorraines huis er zo ook de rest van het jaar uitzag.)
Lorraine zal er nochtans niet zijn volgende zondagavond, 11 maart. Dit is omdat Hera van Nieuw-Zeeland komt en ze samen zullen optreden in Stillwater, MN. (Details op http://lorraineamalena.blogspot.com/2007/03/hera-and-fabulous-lorraine.html) Lorraine heeft veel Hera-liedjes ingestudeerd ter voorbereiding. Lorraine zegt dat ik er werk van moet maken om het optreden te promoten via deze blog, omdat dan heel Minneapolis zal komen opdagen om hen te zien.
Ik herinner me dat een tijdje geleden je hebt vermeld dat je dochters gefascineerd waren door een website waar foto’s van modellen en sterren bijgewerkt waren, vaak in grote mate. Hier is een softwarepakket voor particulieren dat hetzelfde doet. Het is op Boing Boing geweest, dus honderden fans hebben je deze link waarschijnlijk al gestuurd, maar hier is ie moest je het in toch nog niet gezien hebben. http://www.portraitprofessional.com/
Maar, dat is afschuwelijk. Ik bedoel, ik keek naar hun galerij, en het lijkt erop dat de software foto’s van mensen in foto’s van zielloze androïdes verandert en ze zijn er trots op. Al hun voorheens hebben interessante menselijke gezichten. Hun erna’s zien er gewoon verkeerd uit.
...
Veel en nog meer e-mails komen iedere dag binnen van mensen met lijstjes vragen voor mij om te beantwoorden voor hun papers, tijdschriften of websites – normaal vijf vragen om de een of andere redden. Ik leg uit waarom ik ze niet beantwoord hier http://www.neilgaiman.com/journal/2003/08/fair-and-balanced-well-fair-anyway.asp en hier http://www.neilgaiman.com/journal/2006/06/hmg.html, en het is nog altijd waar. denk dat het waarschijnlijk tijd is om de FAQ-regel aan te passen die uitlegt waarom ik geen huiswerk maak voor mensen, maar helaas, ik beantwoord ook gen lijsten van interviewvragen. Ik zou ze wel beantwoorden als mensen er bij zouden vermelden wanneer de vragen beantwoord moeten zijn, let wel.
Was het vak Engels op secundaire school behulpzaam voor je als schrijver, of waren ze tijdverlies? Bedankt, Amy
Waarschijnlijk meer behulpzaam dan tijdverlies. Ik herinner me dat ik ze plezant vond, voor het grootste deel, alhoewel ik soms vermoed dat, als ik zelf Thomas Hardy had ontdekt als ik er klaar voor was, ik zijn werk echt geapprecieerd zou kunnen hebben, en in plaats daarvan vond ik Engels een soort van Thomas Hardy aversietherapie. Om eerlijk te zijn realiseerde ik me toen ik schrijver werd dat een heleboel dingen die ik nutteloos vond op school nu erg belangrijk waren, en ik moest mezelf hopen geschiedenis en aardrijkskunde en wetenschappen aanleren waar ik geen oren naar had gehad, en wat nu plots heel interessante onderwerpen werden omdat ik er een nut voor had gevonden. Voor schrijven en Engels had ik altijd een nut en enkele redelijk goede leerkrachten, dus waren ze nooit saai.
donderdag 8 maart 2007
No longer the blog without giraffes
Van Neil, zaterdag 3 maart 2007, 12h12.
Niet langer de blog zonder giraffen.
Vandaag is de sneeuw gestopt met vallen, de zon kwam uit en het is bijna verblindenden. Een postkaart-foto-dag. Ik heb een andere foto vanuit de logeerkamer genomen (het was Holly’s slaapkamer, maar ze gaat voortaan slapen in de bibliotheek boven als ze hier is, zo gauw die af is) gewoon om met de foto van gisteren te vergelijken, om het zonlicht en de nog-meer-sneeuw van het geheel te tonen...
Dus ik volg deze short story-cursus dit semester; well, het is eigenlijk bijna gedaan. Hoe dan ook, het commentaar van mijn leerkracht aan de hele klas was dat onze uiteindelijke versies “toch nog heel wat werk nodig hadden.” Ze benadrukte hoe Annie Proulx, de schrijster van het verhaal “Brokeback Mountain,” het verhaal zestig keer herzag voordat ze er eindelijk mee klaar was.
Om in die stijl verder gaan, ten eerste, wat is jou revisie-record? En ten tweede, wat is jouw opinie over de hoeveelheid revisie die nodig is? -Malinda
Ik denk dat Murder Mysteries ongeveer twaalf revisies van de basistekst heeft doorgemaakt, wat verreweg het meeste is dat ik ooit heb gedaan, maar een groot deel daarvan kwam omdat ik de moordmysteries in kwestie wou laten werken en voldoening wou laten schenken, omdat ik wou dat alle hints daar zouden zijn voor de lezer, en ik ben geen detective-schrijver van nature.
De meeste kortverhalen gaan door een paar verschrijvingen en een polijst-versie – ik schrijf de eerste versie, dan (als het niet was getypt) typ ik het uit, en dan stuur ik het naar vrienden om uit te vinden wat niet werkt, of wat hun in de war bracht. (Ik mis Mike Ford. Hij was de scherpzinnigste van allemaal – en heeft me verschillende keren gered zodat ik niet voor schut stond.) And dan, als het gaat, leg ik het weg voor een of twee weken. Kijk ik er niet naar. Probeer ik het te vergeten. Dan neem ik het terug vast en lees ik het alsof ik het nog nooit gezien heb en niets met de creatie te maken had. Dingen die niet werken worden plots erg duidelijk. Dan werk ik het nog een beetje af en speel mogelijk nog een beetje ermee – het staat op de computer: alles is kneedbaar tot het geprint is. Ik probeer het hardop te lezen de volgende keer dat ik een voorleessessie heb, om erover uit te vissen wat ik kan, inclusief de plekken waar ik iets schreef wat ik niet bedoelde en ik herstel wat ik vind. En dan ga ik naar het volgende.
Persoonlijk denk ik dat je meer leert van dingen af te werken, van ze gedrukt te zijn, ineen te krimpen en dan uit te zoeken wat je verkeerd hebt gedaan, dan je ooit zou kunnen van eeuwig hetzelfde te herschrijven. Maar dat ben ik, en ik kwam van comics, waar ik simpelweg niet de vrijheid had om een verhaal te herschrijven tot ik er tevreden over was, omdat het de volgende maand uitgebracht moest worden. Ooit vond ik een Sandman-verhaal zo slecht tijdens het proeflezen dat ik vroeg of het niet eruitgelaten en begraven kon worden en kreeg nee als antwoord, het kan niet, wat er voor zorgde dat de wereld het Emperor Norton-verhaal, “Three Septembers and a January”, kon lezen, alhoewel ik nu niet meer weet waarom ik toen dacht dat het een slecht verhaal was, en ik blij ben dat Tom Peyer mijn kreten genegeerd had.
Toen ik jonger was, gaven mensen me onafgewerkte dingen om te lezen en had ik veel commentaar. Ten minste een keer realiseerde ik me dat ik een kuiken-boek had vermoord voor iemand door erop te wijzen dat er een abrupte shift in benadering was op het moment dat het boek nog niet eens bestond. Tegenwoordig liggen mijn commentaren eerder in de lijn van “Dat is echt interessant. Wat gebeurd er nu? Waar is de rest?”
Hoi Neil. Ik was net aan het browsen naast een collega van mij, toen hij naar mijn computer keek en vroeg, “Meer vreemde dingen over giraffen?”, aangezien ik voorheen op een maandelijkse giraffenhaters website (giraffobia.com) zat. Ik zei, “Nee, maar er is waarschijnlijk iets over giraffen hier.” Kan je je voorstellen hoe verrast ik was toen de site-zoekopdracht geen hits voor zowel ‘giraffe’ als ‘giraffes’ opleverde. Ik voel dat dit een vergissing is die rechtgezet moet worden, als is het maar alleen door dit verzoek te posten.
Hoogachtend, Jeff
Beschouw het als rechtgezet.
Hoi Neil,
Ik las je FAQ en ja, ik ben weer een van de filmstudenten die een korte film willen maken over een van je verhalen, ofwel “Chivalry” of “We Can Get Them for You Wholesale” van de roman “Smoke and Mirrors”.
In de FAQ staat dat je geen rechten op alles, behalve “Mr. Punch” en “Stardust”. Houdt dat ik dat ik naar de uitgever moet stappen om toestemmin te vragen om het te maken, en indien het zo is, is dat dan Avon Books of Headline Book Publishing? Of zijn ze dezelfde?
Het spijt me als je het beu bent dat mensen je deze vragen stellen. En als ik vanwege veel geluk en goede kans toestemming krijg om het te maken, vind je dat dan erg?
Veel liefs, Jen.
Eigenlijk wat er in de FAQ staat (wat zijn eigen problemen heeft, helaas, merkte ik net toen ik ernaar kee, en het moet echt eens herzien worden) is vooral in respons tot het bewerken van Sandman.
Nee, ik heb geen controler over de rechten van alles wat ik deed voor DC Comics – Sandman, Hellblazer, of iets anders (behalve Mr Punch en Stardust). Dat doet DC Comcis.
Als je probeert om de rechten te krijgen om een studentenfilm te maken, zullen ze nee zeggen. Dit is omdat die rechten al verwikkeld zijn in andere dingen, en DC Comics niet langer de rechten heeft om daarin toe te stemmen, niet omdat ze gemeen zijn.
Ik ben niet zeker hoe je daaruit afleidde dat ik geen enkele rechten bezat op mijn kortverhalen of romans. Ik heb ze wel degelijk, maak je geen zorgen. Ik doelde op dingen gepubliceerd door DC Comics – Sandman, Black Orchid, de kortverhalen. Als je de rechten van iets dergelijks wil, dan moet je met DC praten.
Mijn agenten kunnen je geen toestemming geven om een film te maken van “Chivalry” omdat Miramax ze een paar jaar geleden gekocht heeft (ik denk dat het iets is wat Harvey Weinstein met zich meegenomen is toen hij vertrok). Maar afgezien daarvan moet je gewoon mijn agenten contacteren.
Wat films van studenten betreft voor We Can Get The For You Wholesale, je zou http://www.neilgaiman.com/journal/2002/09/just-watched-lovely-we-can-get-them.asp moeten lezen en dan (nog belangrijker, voor alle Films Van Studenten inclusief die)
http://www.neilgaiman.com/journal/2005/05/beagles-girls-movies.asp lezen, wat uitlegt waarom we redelijk streng zijn door er zeker van te zijn dat de vrije rechten voor films van studenten zo blijven.
...
Ik was nooit echt een grote fan van mijn Duitse boekcovers tot nu toe – je kan er enkelen zien op http://www.neilgaiman.de/buecher/index.html -- maar ik was zeer opgetogen toen ik de Heyne Anansi Boys-cover zag...
...
En tenslotte, nu spelend: Barbare Kooyman’s Undercover. Ik vond Timbuk 3 geweldig – een van de beste concerten waar ik ooit naartoe ging was een piepklein Timbuk 3-concert in een kelder onder een straatovergang in Westbourne Grove – en hier maakt Barbara K, die de helft van de 3 was voor ze uit elkaar gingen, akoestische covers van tien van hun beste liederen een decennium later, den voordele van Public Radio. Het is geweldig. Ik heb erover gehoord toen iemand me een link stuurde naar http://www.austinchronicle.com/gyrobase/Issue/story?oid=oid%3A449447.
Je kan naar een track luistere en meer te weten komen op
http://sparrowswheel.org/ en het kopen op http://texamericana.org/store/cds/Undercover/
Ik had alleen graag gehad dat ze “Standard White Jesus” ook gecoverd had...
Niet langer de blog zonder giraffen.
Vandaag is de sneeuw gestopt met vallen, de zon kwam uit en het is bijna verblindenden. Een postkaart-foto-dag. Ik heb een andere foto vanuit de logeerkamer genomen (het was Holly’s slaapkamer, maar ze gaat voortaan slapen in de bibliotheek boven als ze hier is, zo gauw die af is) gewoon om met de foto van gisteren te vergelijken, om het zonlicht en de nog-meer-sneeuw van het geheel te tonen...
Dus ik volg deze short story-cursus dit semester; well, het is eigenlijk bijna gedaan. Hoe dan ook, het commentaar van mijn leerkracht aan de hele klas was dat onze uiteindelijke versies “toch nog heel wat werk nodig hadden.” Ze benadrukte hoe Annie Proulx, de schrijster van het verhaal “Brokeback Mountain,” het verhaal zestig keer herzag voordat ze er eindelijk mee klaar was.
Om in die stijl verder gaan, ten eerste, wat is jou revisie-record? En ten tweede, wat is jouw opinie over de hoeveelheid revisie die nodig is? -Malinda
Ik denk dat Murder Mysteries ongeveer twaalf revisies van de basistekst heeft doorgemaakt, wat verreweg het meeste is dat ik ooit heb gedaan, maar een groot deel daarvan kwam omdat ik de moordmysteries in kwestie wou laten werken en voldoening wou laten schenken, omdat ik wou dat alle hints daar zouden zijn voor de lezer, en ik ben geen detective-schrijver van nature.
De meeste kortverhalen gaan door een paar verschrijvingen en een polijst-versie – ik schrijf de eerste versie, dan (als het niet was getypt) typ ik het uit, en dan stuur ik het naar vrienden om uit te vinden wat niet werkt, of wat hun in de war bracht. (Ik mis Mike Ford. Hij was de scherpzinnigste van allemaal – en heeft me verschillende keren gered zodat ik niet voor schut stond.) And dan, als het gaat, leg ik het weg voor een of twee weken. Kijk ik er niet naar. Probeer ik het te vergeten. Dan neem ik het terug vast en lees ik het alsof ik het nog nooit gezien heb en niets met de creatie te maken had. Dingen die niet werken worden plots erg duidelijk. Dan werk ik het nog een beetje af en speel mogelijk nog een beetje ermee – het staat op de computer: alles is kneedbaar tot het geprint is. Ik probeer het hardop te lezen de volgende keer dat ik een voorleessessie heb, om erover uit te vissen wat ik kan, inclusief de plekken waar ik iets schreef wat ik niet bedoelde en ik herstel wat ik vind. En dan ga ik naar het volgende.
Persoonlijk denk ik dat je meer leert van dingen af te werken, van ze gedrukt te zijn, ineen te krimpen en dan uit te zoeken wat je verkeerd hebt gedaan, dan je ooit zou kunnen van eeuwig hetzelfde te herschrijven. Maar dat ben ik, en ik kwam van comics, waar ik simpelweg niet de vrijheid had om een verhaal te herschrijven tot ik er tevreden over was, omdat het de volgende maand uitgebracht moest worden. Ooit vond ik een Sandman-verhaal zo slecht tijdens het proeflezen dat ik vroeg of het niet eruitgelaten en begraven kon worden en kreeg nee als antwoord, het kan niet, wat er voor zorgde dat de wereld het Emperor Norton-verhaal, “Three Septembers and a January”, kon lezen, alhoewel ik nu niet meer weet waarom ik toen dacht dat het een slecht verhaal was, en ik blij ben dat Tom Peyer mijn kreten genegeerd had.
Toen ik jonger was, gaven mensen me onafgewerkte dingen om te lezen en had ik veel commentaar. Ten minste een keer realiseerde ik me dat ik een kuiken-boek had vermoord voor iemand door erop te wijzen dat er een abrupte shift in benadering was op het moment dat het boek nog niet eens bestond. Tegenwoordig liggen mijn commentaren eerder in de lijn van “Dat is echt interessant. Wat gebeurd er nu? Waar is de rest?”
Hoi Neil. Ik was net aan het browsen naast een collega van mij, toen hij naar mijn computer keek en vroeg, “Meer vreemde dingen over giraffen?”, aangezien ik voorheen op een maandelijkse giraffenhaters website (giraffobia.com) zat. Ik zei, “Nee, maar er is waarschijnlijk iets over giraffen hier.” Kan je je voorstellen hoe verrast ik was toen de site-zoekopdracht geen hits voor zowel ‘giraffe’ als ‘giraffes’ opleverde. Ik voel dat dit een vergissing is die rechtgezet moet worden, als is het maar alleen door dit verzoek te posten.
Hoogachtend, Jeff
Beschouw het als rechtgezet.
Hoi Neil,
Ik las je FAQ en ja, ik ben weer een van de filmstudenten die een korte film willen maken over een van je verhalen, ofwel “Chivalry” of “We Can Get Them for You Wholesale” van de roman “Smoke and Mirrors”.
In de FAQ staat dat je geen rechten op alles, behalve “Mr. Punch” en “Stardust”. Houdt dat ik dat ik naar de uitgever moet stappen om toestemmin te vragen om het te maken, en indien het zo is, is dat dan Avon Books of Headline Book Publishing? Of zijn ze dezelfde?
Het spijt me als je het beu bent dat mensen je deze vragen stellen. En als ik vanwege veel geluk en goede kans toestemming krijg om het te maken, vind je dat dan erg?
Veel liefs, Jen.
Eigenlijk wat er in de FAQ staat (wat zijn eigen problemen heeft, helaas, merkte ik net toen ik ernaar kee, en het moet echt eens herzien worden) is vooral in respons tot het bewerken van Sandman.
Nee, ik heb geen controler over de rechten van alles wat ik deed voor DC Comics – Sandman, Hellblazer, of iets anders (behalve Mr Punch en Stardust). Dat doet DC Comcis.
Als je probeert om de rechten te krijgen om een studentenfilm te maken, zullen ze nee zeggen. Dit is omdat die rechten al verwikkeld zijn in andere dingen, en DC Comics niet langer de rechten heeft om daarin toe te stemmen, niet omdat ze gemeen zijn.
Ik ben niet zeker hoe je daaruit afleidde dat ik geen enkele rechten bezat op mijn kortverhalen of romans. Ik heb ze wel degelijk, maak je geen zorgen. Ik doelde op dingen gepubliceerd door DC Comics – Sandman, Black Orchid, de kortverhalen. Als je de rechten van iets dergelijks wil, dan moet je met DC praten.
Mijn agenten kunnen je geen toestemming geven om een film te maken van “Chivalry” omdat Miramax ze een paar jaar geleden gekocht heeft (ik denk dat het iets is wat Harvey Weinstein met zich meegenomen is toen hij vertrok). Maar afgezien daarvan moet je gewoon mijn agenten contacteren.
Wat films van studenten betreft voor We Can Get The For You Wholesale, je zou http://www.neilgaiman.com/journal/2002/09/just-watched-lovely-we-can-get-them.asp moeten lezen en dan (nog belangrijker, voor alle Films Van Studenten inclusief die)
http://www.neilgaiman.com/journal/2005/05/beagles-girls-movies.asp lezen, wat uitlegt waarom we redelijk streng zijn door er zeker van te zijn dat de vrije rechten voor films van studenten zo blijven.
...
Ik was nooit echt een grote fan van mijn Duitse boekcovers tot nu toe – je kan er enkelen zien op http://www.neilgaiman.de/buecher/index.html -- maar ik was zeer opgetogen toen ik de Heyne Anansi Boys-cover zag...
...
En tenslotte, nu spelend: Barbare Kooyman’s Undercover. Ik vond Timbuk 3 geweldig – een van de beste concerten waar ik ooit naartoe ging was een piepklein Timbuk 3-concert in een kelder onder een straatovergang in Westbourne Grove – en hier maakt Barbara K, die de helft van de 3 was voor ze uit elkaar gingen, akoestische covers van tien van hun beste liederen een decennium later, den voordele van Public Radio. Het is geweldig. Ik heb erover gehoord toen iemand me een link stuurde naar http://www.austinchronicle.com/gyrobase/Issue/story?oid=oid%3A449447.
Je kan naar een track luistere en meer te weten komen op
http://sparrowswheel.org/ en het kopen op http://texamericana.org/store/cds/Undercover/
Ik had alleen graag gehad dat ze “Standard White Jesus” ook gecoverd had...
dinsdag 6 maart 2007
In which your correspondent admits to not knowing very much at all
Van Neil, vrijdag 2 maart 2007, 16h45.
Waarin uw correspondent toegeeft dat hij niet al te veel weet
Mensen van het Verenigd Koninkrijk schrijven al jaren om te vragen wanneer er een Regio 2 versie van Neverwhere uitgebracht wordt, en ik heb erop gewesen dat de US versie een Regio Nul versie is, dus ze kunnen gewoon die kopen.
Kortgeleden kreeg ik een vraag over de FAQ-regel over de BBC heruitgave van Neverwhere op DVD, en of er nieuwe en coole dingen op zouden staan. Aangezien dat het eerste was dat ik erover hoorde, vroeg ik het aan Lenny Henry. Het was het eerste wat hij erover hoorde. Ik checkte het op Amazon.co.uk en het komt uit aan het einde van april. Ik was eigenlijk aan het hopen dat als de BBC het ooit zou uitgeven we extra materiaal er terug in konden stoppen, een paar dingen konden veranderen die me nog altijd tegensteken, een commentaarspoor ervoor konden maken met enkele acteurs en de producer, die meer was dan mezelf in een kamer acht jaar nadat ik het voor het laatst gezien had, een beetje hopeloos ratelend...
... maar aangezien het binnen zeven weken uitgebracht wordt, denk ik dat al die dingen nu hopeloze dromen zijn. (Ik ben niet eens zeker of het mijn commentaarspoor zal zijn van de US DVD of helemaal niets.)
Hoe dan ook het zal in de UK uitgebracht worden, legaal. Hier is de cover die op Amazon staat – ik weet niet of het een echte cover is of een voorlopige.
[Edit om toe te voegen, ik dacht dat ik hier best ook een Neverwhere DVD cover kon posten die ik echt goed vind. Interessant genoeg, gebruikt het soms dezelfde beelden. Het is de Japanse cover, en het is een beetje klein:]
Waarin uw correspondent toegeeft dat hij niet al te veel weet
Mensen van het Verenigd Koninkrijk schrijven al jaren om te vragen wanneer er een Regio 2 versie van Neverwhere uitgebracht wordt, en ik heb erop gewesen dat de US versie een Regio Nul versie is, dus ze kunnen gewoon die kopen.
Kortgeleden kreeg ik een vraag over de FAQ-regel over de BBC heruitgave van Neverwhere op DVD, en of er nieuwe en coole dingen op zouden staan. Aangezien dat het eerste was dat ik erover hoorde, vroeg ik het aan Lenny Henry. Het was het eerste wat hij erover hoorde. Ik checkte het op Amazon.co.uk en het komt uit aan het einde van april. Ik was eigenlijk aan het hopen dat als de BBC het ooit zou uitgeven we extra materiaal er terug in konden stoppen, een paar dingen konden veranderen die me nog altijd tegensteken, een commentaarspoor ervoor konden maken met enkele acteurs en de producer, die meer was dan mezelf in een kamer acht jaar nadat ik het voor het laatst gezien had, een beetje hopeloos ratelend...
... maar aangezien het binnen zeven weken uitgebracht wordt, denk ik dat al die dingen nu hopeloze dromen zijn. (Ik ben niet eens zeker of het mijn commentaarspoor zal zijn van de US DVD of helemaal niets.)
Hoe dan ook het zal in de UK uitgebracht worden, legaal. Hier is de cover die op Amazon staat – ik weet niet of het een echte cover is of een voorlopige.
[Edit om toe te voegen, ik dacht dat ik hier best ook een Neverwhere DVD cover kon posten die ik echt goed vind. Interessant genoeg, gebruikt het soms dezelfde beelden. Het is de Japanse cover, en het is een beetje klein:]
Gene wolves
Van Neil, vrijdag 2 maart 2007, 13h37.
Gene wolven
Mijn essay over Hoe Gene Wolfe Lezen (waarvan dit de eerste twee alinea’s waren) staat op de F&SF website. En ook Michael Swanwicks essay. En ook Michael Andre-Driussis. Ik raad je aan om het tijdschrift in kwestie te kopen, natuurlijk. Ondertussen kreeg ik een proefversie van het volgende boek van Gene, getiteld, denk ik, Pirate Freedom. (Gene Wolfe en Piraten. Twee smaken die goed samen gaan.)
(Het waren de lucifers op de grond, bij de treinsporen, waarnaar Gene verwees, in de oude krantenknipsel moordzaak, die de zaak oplosten; maar natuurlijk was de landloper toen al negentig jaar dood...)
Hier is de kaft van A Walking Tour of the Shambles, die ik post omdat het een Gahan Wilson karikatuur van mij en Gene erop heeft staan. Gene is degene met de snor. Ik ben degene die er bezorgd uitziet.
Gene wolven
KIJK NAAR Gene: een aangename glimlach (die ze naar hem genoemd hebben [ in het Engels ‘genial’], de sprankel van een aardmannetje in zijn ogen, een geruststellende snor. Luister naar dat lachje. Blijf op je hoede. Hij heeft alle kaarten in hand: hij heeft vijf azen in de hand en nog meer in zijn mouw.
Ooit las ik hem het relaas van een verbijsterende moord, die negentig jaar geleden werd gepleegd voor. “Oh,” zei hij, “wel, dat is duidelijk,” en ging verder door voor de vuist een simpele en plausibel verklaring uit de mouw te schudden voor zowel de moord als d aanwijzingen waar de politie geen verklaring voor had. Hij heeft de hersenen van een ingenieur dat dingen uit elkaar haalt om te zien hoe ze werken en ze dan terug in elkaar te steken...
Mijn essay over Hoe Gene Wolfe Lezen (waarvan dit de eerste twee alinea’s waren) staat op de F&SF website. En ook Michael Swanwicks essay. En ook Michael Andre-Driussis. Ik raad je aan om het tijdschrift in kwestie te kopen, natuurlijk. Ondertussen kreeg ik een proefversie van het volgende boek van Gene, getiteld, denk ik, Pirate Freedom. (Gene Wolfe en Piraten. Twee smaken die goed samen gaan.)
(Het waren de lucifers op de grond, bij de treinsporen, waarnaar Gene verwees, in de oude krantenknipsel moordzaak, die de zaak oplosten; maar natuurlijk was de landloper toen al negentig jaar dood...)
Hier is de kaft van A Walking Tour of the Shambles, die ik post omdat het een Gahan Wilson karikatuur van mij en Gene erop heeft staan. Gene is degene met de snor. Ik ben degene die er bezorgd uitziet.
maandag 5 maart 2007
but the snow's all road and the road's all snow...
Van Neil, vrijdag 2 maart 2007, 10h26.
maar de sneeuw is helemaal straat en de straat is helemaal sneeuw...
Deze morgen is nog sneeuwachtiger dan gisteren – grote witte kussende sneeuwvlokken vallen voortdurend. Ik probeerde een paar foto’s te maken en ontdekt dat mijn digitale camera problemen heeft met het tonen van vallende sneeuw. Maddy heeft een sneeuwdag. Holly kwam naar huis voor een paar dagen om aan haar thesis te werken, en ging eigenlijk naar mijn schrijvershutje gaan voor een paar dagen, maar moest in plaats daarvan hier werken, wat haar helemaal niet lijkt te deren. We zijn nog altijd onder dezelfde Winterstormwaarschuwing die we al 48 uur hebben, maar er is genoeg eten.
Ik ben er echt heel veel van aan het genieten – we hebben geen sneeuw zoals dit gehad dit jaar. Ik denk dat we het al een paar jaar niet gehad hebben. En de wetenschap dat het maart is, en dat de sneeuw dus niet meer hier zal zijn voor 3 of vier maanden, en dat we waarschijnlijk ook over de strenge negatieve slechte temperaturen zijn, is ook opvrolijkend en bemoedigend.
Dit is het zicht uit het raam van de logeerkamer.
maar de sneeuw is helemaal straat en de straat is helemaal sneeuw...
Deze morgen is nog sneeuwachtiger dan gisteren – grote witte kussende sneeuwvlokken vallen voortdurend. Ik probeerde een paar foto’s te maken en ontdekt dat mijn digitale camera problemen heeft met het tonen van vallende sneeuw. Maddy heeft een sneeuwdag. Holly kwam naar huis voor een paar dagen om aan haar thesis te werken, en ging eigenlijk naar mijn schrijvershutje gaan voor een paar dagen, maar moest in plaats daarvan hier werken, wat haar helemaal niet lijkt te deren. We zijn nog altijd onder dezelfde Winterstormwaarschuwing die we al 48 uur hebben, maar er is genoeg eten.
Ik ben er echt heel veel van aan het genieten – we hebben geen sneeuw zoals dit gehad dit jaar. Ik denk dat we het al een paar jaar niet gehad hebben. En de wetenschap dat het maart is, en dat de sneeuw dus niet meer hier zal zijn voor 3 of vier maanden, en dat we waarschijnlijk ook over de strenge negatieve slechte temperaturen zijn, is ook opvrolijkend en bemoedigend.
Dit is het zicht uit het raam van de logeerkamer.
zondag 4 maart 2007
The view from here
Van Neil, donderdag 1 maart 2007, 21h37.
Het zicht vanaf hier
Vooral sneeuw.
Edit: Gisteravond gaf Blogger me alleen foutmeldingen. Picassa proberen maakte alles erger. Maar ik bleef proberen, en zette uiteindelijk een Webalbum op en ging naar bed. Maar nu werkt het. Zo dit is hoe de wereld er gisteravond uitzag...
Het zicht vanaf hier
Vooral sneeuw.
Edit: Gisteravond gaf Blogger me alleen foutmeldingen. Picassa proberen maakte alles erger. Maar ik bleef proberen, en zette uiteindelijk een Webalbum op en ging naar bed. Maar nu werkt het. Zo dit is hoe de wereld er gisteravond uitzag...
More Mysteries of the Oracle
Van Neil, donderdag 1 maart 2007, 19h33.
Meer Mysteries van het Orakel
Het blijft sneeuwen. Het is een luie soort winterstorm, maar ik heb het pad een half dozijn keer geruimd deze namiddag. Rijden was beangstigend, school was afgelast. Ik heb een paar foto’s gemaakt van het zicht vanuit de achterdeur, maar Blogger is slechtgezind en wil ze niet uploaden.
Zoals velen onder jullie hebben gezien, het Orakel (op http://www.neilgaiman.com/journal/8ball/) is op mysterieuze wijze van uitzicht veranderd. De originele shamaan en wildharige mij met tulband zal iedere februari terugkomen, en misschien op speciale gelegenheden, zoals mijn verjaardag. Andere dingen zullen verschijnen in de 8-ball, hoop ik, aangepast aan het seizoen (zullen er pompoenen zijn in Oktober? Kleine Interessante Schedels op Natioinale Kleine Interessante Schedeldag? Sneeuw met Kerst? Alleen de webelf weet het zeker). (De huidige 8-ball vertoonte een http://slaughterhousestudios.blogspot.com/ Lisa Snellings creatie.)
Hoi Neil,
Ik heb net “Fragile Things” helemaal beluisterd. Heb je enige verdere plannen voor Mr. Smith en Mr. Alice? Ze zijn twee van de meest plezante (ja, ik voel me schuldig omdat ik dat zeg) personages die ik in een lange tijd ontmoet heb. Ik hoop dat deze vraag niet al tig keer gesteld is, maar ik durf erom te wedden dat het wel zo is.
Dank je,
Brian Ford
Ik verwacht zeker ze terug te zien, ja. Als ik meer verhaaltjes schrijf over wat er met Shadow in de UK gebeurd, zal Mr. Smith in de achtergrond daarvan zijn. Maar er is op zijn minst een verhaal met beide erin, en ik wil die echt schrijven, want ik weet waar het over gaat.
Ik zou hier al vermeld moeten hebben dat FRAGILE THINGS genomineerd werd voor een Audie Award (gegeven voor luisterboeken), als beste korte fictie collectie. Wat me erg gelukkig maakte, alhoewel een beetje onwennig want Stardust was het luisterboek dat ik dit jaar gemaakt had en waar ik erg tevreden over was. Maar Fragile Things liet me een paar accenten uitproberen, en er is een groter gamma van, ehm, dingen erin.
(http://www.neilgaiman.com/works/audio/stardust is de Stardust-pagina, voor de nieuwsgieringen – je kan daar de eerste tien minuten of zo van het eerste hoofdstuk beluisteren. Ik zie nog geen audiopagina voor Fragile Things op neilgaiman.com op het moment, maar ik zal het vermelden als het verschijnt.)
Het maakt niet uit hoeveel of hoe hard ik mijn computer schud, het orakel-bericht is ‘je moet het schudden’. Moet ik dat als mijn orakelbericht nemen op dit moment?
ellen schinderman
Ik veronderstel dat je kan proberen om op de orakelbal te klikken en het zeer snel heen en weer sleept, in plaats van je --
Nee. Schrap dat.
Eigenlijk hou ik veel van het idee van je computer schudden. Hou vol. Misschien zal iets uiteindelijk wel gebeuren...
beste neil: Mijn moeder en ik zijn grote fans van jou! Jouw blogs is het enige wat mijn moeder me laat lezen, maar die fangirls zagen er echt eng uit!!!!!!! En het was geen goede foto van jou, sorry, maar moet een meisje alleen in zwart gekleed zijn en niet glimlachen om jouw aandacht te krijgen? Ik hou echt van je !!!!!!! xxxPat
Dank je, Pat. Ik heb net gecheckt bij mijn dochters (die beiden op dezelfde sofa zitten als ik, beide met hun computers), en Maddy zegt dat ze vooral blauw draag, en Holly zeg dat ze vooral groen en bruin draagt, en ze lachen allebei erg veel, en ze hebben mijn aandacht wanneer ze die maar willen...
Beste Heer,
Laten we zeggen dat ik een naam heb die niet meteen slecht is, maar niet echt geschikt is voor drukwerk. Het is redelijk mompelig, en ziet er niet echt juist uit, ongeacht hoe ik het gerangschikt heb.
Alhoewel ik vrij zeker ben dat je geen pseudoniem gebruikt, vroeg ik me af of je iets afwist van het gebruik?
Tot de volgende,
Welke Mij Ik dan Ook Mag Zijn
Er is niets mis met pseudoniemen en er zijn honderden redenen om te beslissen eentje te gebruiken.
Kies een naam die je goed vindt, vermijd ondertussen namen zoals Stephen King of Charles Dickens, en zet het op je manuscript. Laten we zeggen dat je “Gerry Musgrave” kiest (wat ik denk dat mijn naam was toen ik films recenseerde voor Penthouse, aangezien ik al films recenseerde in andere tijdschriften.) Je typt gewoon “Gerry Musgrave” op je titelblad, en dan stuur je er een brief bij om de uitgever de naam te vertellen die je op de cheques wil zien. Het is zo gemakkelijk.
Kort en Krachtig:
Weet je wanneer de andere volumes van Absolute Sandman gepubliceerd worden? Ik kan nergens info vinden.
De volgende zal in oktober 2007 uitkomen. De derde en vierde zouden, hoop ik, in 2008 uitkomen.
Meer Mysteries van het Orakel
Het blijft sneeuwen. Het is een luie soort winterstorm, maar ik heb het pad een half dozijn keer geruimd deze namiddag. Rijden was beangstigend, school was afgelast. Ik heb een paar foto’s gemaakt van het zicht vanuit de achterdeur, maar Blogger is slechtgezind en wil ze niet uploaden.
Zoals velen onder jullie hebben gezien, het Orakel (op http://www.neilgaiman.com/journal/8ball/) is op mysterieuze wijze van uitzicht veranderd. De originele shamaan en wildharige mij met tulband zal iedere februari terugkomen, en misschien op speciale gelegenheden, zoals mijn verjaardag. Andere dingen zullen verschijnen in de 8-ball, hoop ik, aangepast aan het seizoen (zullen er pompoenen zijn in Oktober? Kleine Interessante Schedels op Natioinale Kleine Interessante Schedeldag? Sneeuw met Kerst? Alleen de webelf weet het zeker). (De huidige 8-ball vertoonte een http://slaughterhousestudios.blogspot.com/ Lisa Snellings creatie.)
Hoi Neil,
Ik heb net “Fragile Things” helemaal beluisterd. Heb je enige verdere plannen voor Mr. Smith en Mr. Alice? Ze zijn twee van de meest plezante (ja, ik voel me schuldig omdat ik dat zeg) personages die ik in een lange tijd ontmoet heb. Ik hoop dat deze vraag niet al tig keer gesteld is, maar ik durf erom te wedden dat het wel zo is.
Dank je,
Brian Ford
Ik verwacht zeker ze terug te zien, ja. Als ik meer verhaaltjes schrijf over wat er met Shadow in de UK gebeurd, zal Mr. Smith in de achtergrond daarvan zijn. Maar er is op zijn minst een verhaal met beide erin, en ik wil die echt schrijven, want ik weet waar het over gaat.
Ik zou hier al vermeld moeten hebben dat FRAGILE THINGS genomineerd werd voor een Audie Award (gegeven voor luisterboeken), als beste korte fictie collectie. Wat me erg gelukkig maakte, alhoewel een beetje onwennig want Stardust was het luisterboek dat ik dit jaar gemaakt had en waar ik erg tevreden over was. Maar Fragile Things liet me een paar accenten uitproberen, en er is een groter gamma van, ehm, dingen erin.
(http://www.neilgaiman.com/works/audio/stardust is de Stardust-pagina, voor de nieuwsgieringen – je kan daar de eerste tien minuten of zo van het eerste hoofdstuk beluisteren. Ik zie nog geen audiopagina voor Fragile Things op neilgaiman.com op het moment, maar ik zal het vermelden als het verschijnt.)
Het maakt niet uit hoeveel of hoe hard ik mijn computer schud, het orakel-bericht is ‘je moet het schudden’. Moet ik dat als mijn orakelbericht nemen op dit moment?
ellen schinderman
Ik veronderstel dat je kan proberen om op de orakelbal te klikken en het zeer snel heen en weer sleept, in plaats van je --
Nee. Schrap dat.
Eigenlijk hou ik veel van het idee van je computer schudden. Hou vol. Misschien zal iets uiteindelijk wel gebeuren...
beste neil: Mijn moeder en ik zijn grote fans van jou! Jouw blogs is het enige wat mijn moeder me laat lezen, maar die fangirls zagen er echt eng uit!!!!!!! En het was geen goede foto van jou, sorry, maar moet een meisje alleen in zwart gekleed zijn en niet glimlachen om jouw aandacht te krijgen? Ik hou echt van je !!!!!!! xxxPat
Dank je, Pat. Ik heb net gecheckt bij mijn dochters (die beiden op dezelfde sofa zitten als ik, beide met hun computers), en Maddy zegt dat ze vooral blauw draag, en Holly zeg dat ze vooral groen en bruin draagt, en ze lachen allebei erg veel, en ze hebben mijn aandacht wanneer ze die maar willen...
Beste Heer,
Laten we zeggen dat ik een naam heb die niet meteen slecht is, maar niet echt geschikt is voor drukwerk. Het is redelijk mompelig, en ziet er niet echt juist uit, ongeacht hoe ik het gerangschikt heb.
Alhoewel ik vrij zeker ben dat je geen pseudoniem gebruikt, vroeg ik me af of je iets afwist van het gebruik?
Tot de volgende,
Welke Mij Ik dan Ook Mag Zijn
Er is niets mis met pseudoniemen en er zijn honderden redenen om te beslissen eentje te gebruiken.
Kies een naam die je goed vindt, vermijd ondertussen namen zoals Stephen King of Charles Dickens, en zet het op je manuscript. Laten we zeggen dat je “Gerry Musgrave” kiest (wat ik denk dat mijn naam was toen ik films recenseerde voor Penthouse, aangezien ik al films recenseerde in andere tijdschriften.) Je typt gewoon “Gerry Musgrave” op je titelblad, en dan stuur je er een brief bij om de uitgever de naam te vertellen die je op de cheques wil zien. Het is zo gemakkelijk.
Kort en Krachtig:
Weet je wanneer de andere volumes van Absolute Sandman gepubliceerd worden? Ik kan nergens info vinden.
De volgende zal in oktober 2007 uitkomen. De derde en vierde zouden, hoop ik, in 2008 uitkomen.
the last last word
Van Neil, woensdag 28 februari 2007, 18h24.
het laatste laatste woord
Ik dacht dat de laatste brief over bibliotheken, censuur en dergelijke de laatste was die ik hier ging posten, en dat het onderwerp afgehandeld was. Ik had het bij het verkeerde eind. Ik denk dat het de moeite waard is om dit hier te posten, alhoewel het lang is, het is echt de moeite om te lezen. Helemaal tot het einde. Beloofd.
Waaraan ik helemaal niets kan toevoegen.
...
Houdt de Geweldige Orakel 8-Ball enz. je nieuwe posts bij, of omvat het slechts de woorden die je erin stopte toen het geconcipieerd werd?
-Casey
Aangezien ik geen idee had, vroeg ik het aan de 8-Ball schepper, Dan Guy, die Ja zei. Er is zelfs geen cache in betrokken, zo dat er geen vertraging is bij het voeden van de nieuwe posts.
Het kiest een willekeurige maand van het archief (plus de huidige maand), dan een willekeurige post, dan een willekeurige zin.
...wat, ondanks al zijn brilliantie, toont hoeveel hij weet. Willekeurig inderdaad. Het kiest duidelijk de juiste en noodzakelijke zin door middelen die nog niet begrepen konden worden door gewone stervelingen...
het laatste laatste woord
Ik dacht dat de laatste brief over bibliotheken, censuur en dergelijke de laatste was die ik hier ging posten, en dat het onderwerp afgehandeld was. Ik had het bij het verkeerde eind. Ik denk dat het de moeite waard is om dit hier te posten, alhoewel het lang is, het is echt de moeite om te lezen. Helemaal tot het einde. Beloofd.
Beste Neil,
Het spijt me dat ik deze e-mail, ongetwijfeld alleen om mezelf een plezier te doen, maar ik ga het toch doen... Ik vergeef het je als je het helemaal gehad hebt met dit onderwerp en het staat je dan ook geheel vrij om verder te lezen. :0)
Dat gezegd...
Ik heb wat directe ervaring in omgaan met de maalstroom die een bibliotheeksysteem kan omgeven als het het doel wordt van een groep “bezorgde burgers” die de kinderen tegen boeken, het internet, ideeën en informatie in het algemeen willen beschermen.
Een decennium geleden had mijn bibliotheeksysteem boeken op de planken met ophefmakende titels als It’s Perfectly Normal: Changing Bodies, Growing Up, Sex and Sexual Health, Heather has two Mommies, and verschillende titels over hekserij en dergelijke gevaarlijke thema’s. Verschillende “bezorgde burgers” leenden de boeken en brachten ze niet terug – zodat ze het kind van een ander konden beschermen van besmetting door de boeken.
Op hetzelfde moment introduceerden we (redelijk naïef) het internet in onze bibliotheken, omdat we dachten dat het Een Goed Iets was. We deden het, net toen we een werkingsbelasting probeerden door te krijgen. De groep keerden zijn aandacht van de boeken naar het Internet en ons zogenaamd slijten van porno aan de kinderen – alhoewel ze de boeken niet vergaten.
En toen brak de hel los. Onze plaatselijke groep van bezorgde burgers sloot zich aan bij de grotere Christian Coalition en maakte er hun levenswerk van om onze werkingsbelasting tegen te houden – wat ons bibliotheek kreupel zou kunnen maken. Met de hulp van de Coalition waren ze plots ongelooflijk georganiseerd.
Op een dag wandelde ik uit het hoofdfiliaal om verschillende busjes mensen met protestborden te zien, die recht op ons gebouw afkwamen. Er waren veel kinderen bij de groep en sommigen van hen kregen protestborden en werden de straat op gestuurd om automobilisten te overtuigen met slogans als “Toeter als je Bibliotheekporno haat” en “Onveilig voor Kinderen”. De andere protesterende ouders stuurden hun kinderen naar de kinderafdeling van onze bibliotheek zodat wij de komende uren op ze konden babysitten – terwijl hun ouders probeerden om de gemeenschap tegen ons op te zetten. (De ironie ontging ons niet.)
Geheel onvoorbereid, begon ons bibliotheeksysteem snel overeind te krabbelen om de situatie in de hand te krijgen. (Het net was heel nieuw voor ons en velen van ons konden er niet zo goed mee omgaan als we zouden moeten.) We vormden een intern Internet Safety Task Force (te laat, ja) om uit te vissen wat wij, als een systeem, juist zouden moeten doen.
Een man in de groep belde het lokale televisiestation op en daagde op in ons hoofdfiliaal en begon kinderen in de bibliotheek te vragen over al de porno die ze op onze computers vonden en vroeg them of ze hem konden toen hoe ze dat konden vinden. Toen het personeel hem vertelde dat hij het niet aan de kinderen kon vragen, ging hij zelf op zoek naar porno voor de camera’s (en kinderen) – hij ging naar een lijst van website-adressen die, zoals het toeval wou hebben, hij van buiten kende. De groep werd gevraagd om weg te gaan, aangezien ze de orde verstoorden.
De volgende week speelde het regelmatig op het televisienieuws met de gebruikelijke sluwe hoofdingen waarmee het plaatselijke nieuws zoveel plezier had.
Dezelfde man verscheen aan de ingang van ons personeelsgebouw en deelde kopies van porno die hij van het net gehaald had (bij zijn thuis, niet bij ons) om het personeel te ertoe aan te zetten om het ontslag te geven “als ze goede christenen waren”. Hij creëerde een website en een nieuwsbrief gewijd aan het “omverwerpen van de bibliotheek van pornografen”.
Protestanten verschenen aan onze boekmobiel-locaties, onze andere bibliotheekfilialen, onze Raad van Bestuur vergaderingen, etc. We moesten een publiek debat opzetten dat verschillende honderden mensen trok, waar we de bezorgde burgers toelieten en een forum om hun grieven mee te delen aanboden en probeerde onze positie uit te leggen. (We hadden er toen al eentje geformuleerd.)
Onze verkiezingsborden in de tuin verdwenen en werden vervangen door “Geen Bibliotheekporno”-borden.
We printten veel informatiebrochures betreffende onze principes van internettoegang (we creëerden een kinderwebsite voor enkele computers die altijd bij Yahooligans kwamen, we filterden een paar computers – maar we lieten het aan de klant om te beslissen of hij of zij (en zelfs de kinderen) die computer wilde gebruiken, we bedachten een goede principe voor het gebruik van publieke computers (ja, we besloten om “porno” niet toe te laten via de bibliotheekcomputers – we verboden tepels en kruis – ja het waren vreemde vergaderingen om bij te wonen voor bibliothecarissens), we moedigden de ouders aan om MET hun kinderen naar de bibliotheek te komen in plaats van ze gewoon af te zetten, we hielden internet safety training session voor klanten van alle leeftijden, we praatten en praatten en praatten met onze klanten. En, veel mensen “hadden het door”.
Maar sommigen niet... verschillende van onze personeelsleden hadden misselijk makende ervaring om religieuze diensten bij te wonen, terwijl de priester of pastoor de bibliotheek veroordeelde met al het bibliotheekpersoneel omdat ze de “kinderen niet beschermden” en vertelde de parochie om “ze een boodschap te sturen en niet voor de bibliotheekbelasting te stemmen”.
Anderen zaten weer in tandartsstoelen met opengepropte mond of bij de dokter in papieren jurken al luisteren naar deze experten die ons vroegen waarom we de kinderen niet beschermden. Dit gebeurde niet alleen bij degenen met een MLS wie een beetje getraind waren om deze situaties aan te pakken... dit gebeurde tot ons allemaal van de jongste tot de secretarissen in het hoofdkantoor to onze oudere bediende die zich over onze lonen ontfermde.
Ieder personeelslid ontving een brief thuis die zei dat we naar de hel zouden gaan, als we voor zo’n goddeloze organisatie bleven werken. Zelfs onze kinderen werden ondervraagd op school door hun leerkrachten!
Het was alsof de wereld brandde.
Op hetzelfde moment werden we nauwlettend in de gaten gehouden door de grotere bibliotheekgemeenschap. We werden veroordeeld voor het “toegeven” toen we klanten de optie gaven om gefilterde machines te gebruiken en toegejuicht door andere omdat we een werkbaar compromis hadden gevonden. De meesten, denk ik, verstopten zich en waren heel gelukkig dat zij het niet waren... velen leerden van de dingen die we fout – en goed – hadden gedaan. Wij ook.
En... we hebben ons er doorheen geslagen... onze belasting werd goedgekeurd (en, eigenlijk, een paar jaar later, kregen we 42 millioen dollar om nieuwe bibliotheken te bouwen en degenen die we hadden te verbeteren). We formuleerden een internetprincipe dat werkt voor ons systeem en onze redelijk landelijke, kleine gemeenten gemeenschap – Amish klanten die mengen met voetbalmoeders en zakenmensen, en boeren van de oude stempel, terwijl we toch nog intellectuele vrijheid steunen.
The Christian Coalition werd afgeleid door iets anders en onze plaatselijk bezorgde burgers groep brandde op en viel uit elkaar.
We wonnen de ALA’s Bibliotheek van het Jaar-award het volgende jaar en de afgelopen vijf jaar stonden we in de top vijf bibliotheken in het land vanwege onze grootte. We deden programma’s aan nationale en regionale ALA conferenties zodat andere bibliotheken van onze ervaring konden leren.
En we blijven vervangexemplaren voor It’s Perfectly Normal en boeken over Wicca en graphic novels en wat nog verder... en, ja, we hebben The Higher Power of Lucky verteld en verwachten ieder moment een hele boel exemplaren. Goh... we krijgen zelfs het audioboek.
Ik zou onze ervaring mijn ergste vijand niet toewensen, maar... het helpt om alles in perspectief te zien.
We zijn niet speciaal. We zijn slechts gewone bibliotheekmensen. We zijn menselijk – we falen en staan terug op. We leren en doen het de volgende keer beter. Er zijn duizenden van ons in het hele land – over de hele wereld. En we doen gewoon ons werk, want intellectuele vrijheid verdedigen is net zo’n groot deel van onze job als het voorlezen aan lagere school leerlingen en mensen helpen om de American Gods op CD te vinden.
We zullen onze idealen niet inruilen voor wat gemakkelijk en “praktisch” is. We zullen ze niet inruilen voor een enkel woord. Onze ogen zijn open en er is meer nodig dan een mishandeld scrotum om ons te laten knipperen.
Ik bedank je voor de moeite en je geduld en je lieve woorden betreffende bibliotheken en bibliothecarissen in het verleden. Bibliothecaris zijn overtreft bijna alle andere beroepen in de wereld – als je het schrijven ooit beu wordt ( ik dat het de enige is die bibliothecaris zijn overtreft) kom dan maar naar deze kant – je bent welkom in de cult... uh... ik bedoel het beroep. :0)
Stel het wel!
Lynn Wiandt
Manager, Seville Community Library
Medina County District Library (Ohio)
Hier is één van mijn favoriete citaten over bibliothecaris zijn. Het komt uit een roman van Larry Beinhart genaamd “The Librarian”.
“Bibliothecarissen verdienen niet veel geld, meer dan dichters, maar niet zoveel als, zeg maar, je meer succesvolle handelaar, dus onze idealen zijn belangrijk voor ons en de liefde voor boeken en de liefde voor kennis en de liefde voor waarheid en vrije informatie en mensen zelf dingen laten ontdekken en hen, oh, romances en detectives laten lezen, wat ze ook maar willen en arme mensen internettoegang geven.”
Waaraan ik helemaal niets kan toevoegen.
...
Houdt de Geweldige Orakel 8-Ball enz. je nieuwe posts bij, of omvat het slechts de woorden die je erin stopte toen het geconcipieerd werd?
-Casey
Aangezien ik geen idee had, vroeg ik het aan de 8-Ball schepper, Dan Guy, die Ja zei. Er is zelfs geen cache in betrokken, zo dat er geen vertraging is bij het voeden van de nieuwe posts.
Het kiest een willekeurige maand van het archief (plus de huidige maand), dan een willekeurige post, dan een willekeurige zin.
...wat, ondanks al zijn brilliantie, toont hoeveel hij weet. Willekeurig inderdaad. Het kiest duidelijk de juiste en noodzakelijke zin door middelen die nog niet begrepen konden worden door gewone stervelingen...
zaterdag 3 maart 2007
oddments
Van Neil, maandag 26 februari 2007, 23h30.
rariteiten
Ik weet wat je je afvraagt. Je vraagt je af “Wie Fangirl magazine’s Fangirl of the Year is?” niet? Wel, je hoeft het je niet meer af te vragen. Klik gewoon op http://69.50.211.117/~yvigpfed/Fangirl_of_The_Year/2007_Fangirl_Of_The_Year.html en je zal de waarheid kennen. (Nee, ik ben het niet. Ah, je wist dat al.) (Maar ik heb de winnaar genomineerd, en dus voel ik me een beetje trots...)
Er is een nieuw verhaal van Susanna Clarke op BBC7 Radio genoemd “The Dweller in High Places”. Het kan op internetstreaming gehoord worden op http://www.bbc.co.uk/radio/aod/genres/artsdrama/aod.shtml?bbc7/bloodlines_mon – of het kan meteen gespeeld worden in een RealAudioplayer van http://www.bbc.co.uk/radio/aod/shows/rpms/bbc7/bloodlines_mon.ram
De BBC laat het normaal een weekje online stan, dus we hebben nog zes dagen om het te beluisteren...
Hallo Neil.
Ik weet dat je het druk hebt en ik ongeveer 1 cm ijs van mijn auto moet gaan schrapen (hadden jullie daar echt geen last van ijzel?) dus ik zal het kort houden. Ik weet dat je al gezegd hebt dat het hele ‘Gaiman-schrijf-Silent-Hill-2?’-ding een gerucht was en je het echt niet doet. Is dat nog altijd zo? IMDB heeft op de Silent Hill 2 pagina als schrijver staan, samen met Christophe Gans. Hier is een link. http://imdb.com/title/tt0938330/ Ik hoop echt dat het niet waar is. En als het is... Wel, als er iemand het misbaksel dat Silent Hill was kan in orde brengen (en dit is niet als grap bedoelt), dan ben jij het wel. Logan M. G.
IMDB is een raar ding en het draagt niet altijd veel gelijkenis met de werkelijkheid. Zoals het grootste deel van het internet, het is handig en vaak correct, maar niet echt betrouwbaar. Hoe dan ook, ja, het staat daar dat ik het doe, en nee, natuurlijk doe ik het niet. Het hele rare eraan is dat, ondanks het feit dat ik erop sta, ze ook een FAQ op dezelfde IMDB-pagina hebben waarin staat dat ik er niet aan meewerk en het besluit,
Het gerucht komt van een verkeerde interpretatie op de Silent Hill Fan Site, waar Gans eigenlijk zei dat Roger Avary weer naar het script voor Silent Hill 2 zou terugkeren als hij klaar was met “zijn project met zijn vriend Neil Gaiman”. Gans verwees naar Beowulf.
(Eigenlijk denk ik dat Mr. Gans waarschijnlijk verwees naar Black Hole. Maar het zou ook kunnen dat hij verwees naar Beowulf.)
Beste Neil, ik las net je meest recente post en ik kon het niet helpen om te denken “Omdat zelfs slechte mirakels, mirakels zijn” een geweldige aanleiding zou zijn voor een verhaal. In feite dacht ik zelfs verder en dacht dat mogelijk jouw gehele geweldige voorspellingmachine gebruikt kon worden als een generator voor thema’s voor een schrijversgroep. Zou je het heel erg vinden als het zo gebruikt werd? Bedankt voor al de woorden. Nathalie
Zo lang de krachten van het orakel enz. alleen voor het goede gebruikt worden, ben ik gelukkig als het gebruikt wordt op elke wenselijke manier. En ik checkte het Orakel zelf en het zei “Wat er waarschijnlijk toch niet meer is.”
rariteiten
Ik weet wat je je afvraagt. Je vraagt je af “Wie Fangirl magazine’s Fangirl of the Year is?” niet? Wel, je hoeft het je niet meer af te vragen. Klik gewoon op http://69.50.211.117/~yvigpfed/Fangirl_of_The_Year/2007_Fangirl_Of_The_Year.html en je zal de waarheid kennen. (Nee, ik ben het niet. Ah, je wist dat al.) (Maar ik heb de winnaar genomineerd, en dus voel ik me een beetje trots...)
Er is een nieuw verhaal van Susanna Clarke op BBC7 Radio genoemd “The Dweller in High Places”. Het kan op internetstreaming gehoord worden op http://www.bbc.co.uk/radio/aod/genres/artsdrama/aod.shtml?bbc7/bloodlines_mon – of het kan meteen gespeeld worden in een RealAudioplayer van http://www.bbc.co.uk/radio/aod/shows/rpms/bbc7/bloodlines_mon.ram
De BBC laat het normaal een weekje online stan, dus we hebben nog zes dagen om het te beluisteren...
Hallo Neil.
Ik weet dat je het druk hebt en ik ongeveer 1 cm ijs van mijn auto moet gaan schrapen (hadden jullie daar echt geen last van ijzel?) dus ik zal het kort houden. Ik weet dat je al gezegd hebt dat het hele ‘Gaiman-schrijf-Silent-Hill-2?’-ding een gerucht was en je het echt niet doet. Is dat nog altijd zo? IMDB heeft op de Silent Hill 2 pagina als schrijver staan, samen met Christophe Gans. Hier is een link. http://imdb.com/title/tt0938330/ Ik hoop echt dat het niet waar is. En als het is... Wel, als er iemand het misbaksel dat Silent Hill was kan in orde brengen (en dit is niet als grap bedoelt), dan ben jij het wel. Logan M. G.
IMDB is een raar ding en het draagt niet altijd veel gelijkenis met de werkelijkheid. Zoals het grootste deel van het internet, het is handig en vaak correct, maar niet echt betrouwbaar. Hoe dan ook, ja, het staat daar dat ik het doe, en nee, natuurlijk doe ik het niet. Het hele rare eraan is dat, ondanks het feit dat ik erop sta, ze ook een FAQ op dezelfde IMDB-pagina hebben waarin staat dat ik er niet aan meewerk en het besluit,
Het gerucht komt van een verkeerde interpretatie op de Silent Hill Fan Site, waar Gans eigenlijk zei dat Roger Avary weer naar het script voor Silent Hill 2 zou terugkeren als hij klaar was met “zijn project met zijn vriend Neil Gaiman”. Gans verwees naar Beowulf.
(Eigenlijk denk ik dat Mr. Gans waarschijnlijk verwees naar Black Hole. Maar het zou ook kunnen dat hij verwees naar Beowulf.)
Beste Neil, ik las net je meest recente post en ik kon het niet helpen om te denken “Omdat zelfs slechte mirakels, mirakels zijn” een geweldige aanleiding zou zijn voor een verhaal. In feite dacht ik zelfs verder en dacht dat mogelijk jouw gehele geweldige voorspellingmachine gebruikt kon worden als een generator voor thema’s voor een schrijversgroep. Zou je het heel erg vinden als het zo gebruikt werd? Bedankt voor al de woorden. Nathalie
Zo lang de krachten van het orakel enz. alleen voor het goede gebruikt worden, ben ik gelukkig als het gebruikt wordt op elke wenselijke manier. En ik checkte het Orakel zelf en het zei “Wat er waarschijnlijk toch niet meer is.”
Snow shovelling...
Van Neil, maandag 26 februari 2007, 09h40.
Sneewruimen...
Neil, als mede-Midwesterner wachtte ik ook voor de “Storm van het Jaar” die ons dit weekend zou bereiken. Mijn zorgen waren daarentegen wel verdwenen na het lezen van jouw blog en de voorspelling die je maakte dat het eigenlijk niet zou gebeuren. Toen mijn vrouw me eraan herinnerde dat ik de benzinetank van de sneeuwblazer moest vullen, verzekerde ik haar dat het niet nodig was omdat “Neil gezegd heeft dat het niet zal gebeuren.”
Mijn vrouw, die niet gelooft in de Kracht van Gaiman, rolde met haar ogen maar zei er niets over. Ik ben zeker dat je je mijn verrassing kan inbeelden toen moeder natuur een voet sneeuw op ons dumpte, net zoals de weerman had gezegd. Deze morgen, toen ik mijn zware jas aantrok, en me klaarmaakte om naar het benzinestation te wandelen om mijn jerrycan te vullen, klopte mijn vrouw me op mijn schouder en zei: “Je moet Neil vertellen dat hij een zevereaar is.” en dat doe ik bij deze. Eric
Mea culpa. Ik heb het Orakel-Voorspellings-Machine gecheckt, en het zei “Omdat zelfs slechte mirakels, mirakels zijn”. Ik denk dat we allemaal daarover moeten nadenken.
Toen ik nog in Engeland woonde, was ik altijd verwonderd over de neiging van mijn (Amerikaanse) vrouw om in weersvoorspellingen te geloven en ook te werken met wat voor informatie ze ook was gegeven, omdat het weer op de Britse Eilanden doet wat het doet, zonder rekening te houden met of respect te hebben voor de weersvoorspellers. Ik denk dat ik nooit zal wennen aan het Amerikaanse systeem van meer of minder werkbaar weersvoorspellen (wat vooral bestaat uit kijken wat het weer gisteren deed in het Westen).
Als het enige troost is, ik heb ook veel sneeuw moeten scheppen, het grootste gedeelte van de tijd werd ik nog eens lastige gevallen door Fred de kat, die blijkbaar ook dacht dat het mijn fout was.
Hallo Neil,
Hier is een vraag uit Nederland (ik zeg het nu al omdat het belangrijk is voor mijn vraag). Ik heb gezien dat je data en locaties geplaatst hebt voor een Europese tour en vroeg me af, en vele mensen met mij, denk ik, waarom je niet vaker naar (continentaal) Europa komt. Is het omdat je comics/boeken hier minder verkopen? Of omdat er bepaalde logistieke problemen zijn met de grote hoeveelheid vertaling van je werk? Wel, ik zou het wel begrijpen als je Nederland niet bezoekt... Maar misschien kan je vaker naar Frankrijk/België/Duitsland komen? Want dan heb ik misschien een kans om even over de grens te springen (wat ik spijtig genoeg niet heb als je in Hamburg bent... Ik heb al nagekeken). (Oh en daarenboven: je moet Holland toch eens bezoeken, met of zonder een toer als excuse... een geweldig klein landje, al zeg ik het zelf.
hoogachtend, Jaap
Het is de tijd. Ik heb, wat, vier of vijf grote Europese tours en evenementen gedaan sinds ik deze blog heb. En ze hebben tijd in beslag genomen – in 2003 en 2004 heb ik waarschijnlijk een totaal van drie maanden doorgebracht, al signerende en sprekende en evenementen bijwonende in continentaal Europa en Scandinavië -- en ze vergen ook een ongelooflijke hoeveelheid organisatie, vooral omdat, als ik al de Atlantische Oceaan oversteek, het logisch is om meer dan een land te bezoeken, en het hangt heel vaak ervanaf, zoals je al geraden hebt, wat werkt voor publicatieschema’s van uitgevers in ieder land dat me wil. Het was moeilijk om iedereen Coraline op ongeveer hetzelfde moment te laten publiceren in 2003...
Om eerlijk te zijn, staat Nederland niet erg hoog op het lijste van “ik moet er geraken en weer signeren” alleen omdat ik als verschillende evenementen en signeersessies heb gedaan in Nederland de afgelopen tien jaar, terwijl er een heleboel andere landen zijn die me gevraagd hebben en die ik nog nooit bezocht heb. (Turkije, bijvoorbeeld, en al de Oost-Europese landen, behalve Kroatië, waar ik gesigneerd heb in 2003. En ik heb nooit gesigneerd in Ijsland. En dan is er nog China en Hong Kong...)
We zullen wel zien wat er later op het jaar gebeurd als de Stardust-film uitkomt (in augustus in de VS, oktober in de rest van de wereld)—ik zal waarschijnlijk een aantal verschillende landen bezoeken voor dat. Maar het kan best zijn dat het slechts interviewbezoekjes zijn en geen signeersessies. We zullen zien...
...
Tot slot, op http://www.gramophone.co.uk/newsMainTemplate.asp?storyID=2765&newssectionID=1 heeft Joyce Hatto’s man bekend en de meest menselijk versie van het verhaal uit de doeken gedaan. Ik ben niet zeker dat ik het geloof, maar, zoals ik gisteren al gezegd heb terwijl ik de verschillende mogelijkheden opsomde, het zorgt voor het beste verhaal. Dit zal binnen een paar jaar een film zijn, daar twijfel ik niet aan, en Jim Broadbent zal waarschijnlijk Mr. Barrington-Coupe spelen...
Sneewruimen...
Neil, als mede-Midwesterner wachtte ik ook voor de “Storm van het Jaar” die ons dit weekend zou bereiken. Mijn zorgen waren daarentegen wel verdwenen na het lezen van jouw blog en de voorspelling die je maakte dat het eigenlijk niet zou gebeuren. Toen mijn vrouw me eraan herinnerde dat ik de benzinetank van de sneeuwblazer moest vullen, verzekerde ik haar dat het niet nodig was omdat “Neil gezegd heeft dat het niet zal gebeuren.”
Mijn vrouw, die niet gelooft in de Kracht van Gaiman, rolde met haar ogen maar zei er niets over. Ik ben zeker dat je je mijn verrassing kan inbeelden toen moeder natuur een voet sneeuw op ons dumpte, net zoals de weerman had gezegd. Deze morgen, toen ik mijn zware jas aantrok, en me klaarmaakte om naar het benzinestation te wandelen om mijn jerrycan te vullen, klopte mijn vrouw me op mijn schouder en zei: “Je moet Neil vertellen dat hij een zevereaar is.” en dat doe ik bij deze. Eric
Mea culpa. Ik heb het Orakel-Voorspellings-Machine gecheckt, en het zei “Omdat zelfs slechte mirakels, mirakels zijn”. Ik denk dat we allemaal daarover moeten nadenken.
Toen ik nog in Engeland woonde, was ik altijd verwonderd over de neiging van mijn (Amerikaanse) vrouw om in weersvoorspellingen te geloven en ook te werken met wat voor informatie ze ook was gegeven, omdat het weer op de Britse Eilanden doet wat het doet, zonder rekening te houden met of respect te hebben voor de weersvoorspellers. Ik denk dat ik nooit zal wennen aan het Amerikaanse systeem van meer of minder werkbaar weersvoorspellen (wat vooral bestaat uit kijken wat het weer gisteren deed in het Westen).
Als het enige troost is, ik heb ook veel sneeuw moeten scheppen, het grootste gedeelte van de tijd werd ik nog eens lastige gevallen door Fred de kat, die blijkbaar ook dacht dat het mijn fout was.
Hallo Neil,
Hier is een vraag uit Nederland (ik zeg het nu al omdat het belangrijk is voor mijn vraag). Ik heb gezien dat je data en locaties geplaatst hebt voor een Europese tour en vroeg me af, en vele mensen met mij, denk ik, waarom je niet vaker naar (continentaal) Europa komt. Is het omdat je comics/boeken hier minder verkopen? Of omdat er bepaalde logistieke problemen zijn met de grote hoeveelheid vertaling van je werk? Wel, ik zou het wel begrijpen als je Nederland niet bezoekt... Maar misschien kan je vaker naar Frankrijk/België/Duitsland komen? Want dan heb ik misschien een kans om even over de grens te springen (wat ik spijtig genoeg niet heb als je in Hamburg bent... Ik heb al nagekeken). (Oh en daarenboven: je moet Holland toch eens bezoeken, met of zonder een toer als excuse... een geweldig klein landje, al zeg ik het zelf.
hoogachtend, Jaap
Het is de tijd. Ik heb, wat, vier of vijf grote Europese tours en evenementen gedaan sinds ik deze blog heb. En ze hebben tijd in beslag genomen – in 2003 en 2004 heb ik waarschijnlijk een totaal van drie maanden doorgebracht, al signerende en sprekende en evenementen bijwonende in continentaal Europa en Scandinavië -- en ze vergen ook een ongelooflijke hoeveelheid organisatie, vooral omdat, als ik al de Atlantische Oceaan oversteek, het logisch is om meer dan een land te bezoeken, en het hangt heel vaak ervanaf, zoals je al geraden hebt, wat werkt voor publicatieschema’s van uitgevers in ieder land dat me wil. Het was moeilijk om iedereen Coraline op ongeveer hetzelfde moment te laten publiceren in 2003...
Om eerlijk te zijn, staat Nederland niet erg hoog op het lijste van “ik moet er geraken en weer signeren” alleen omdat ik als verschillende evenementen en signeersessies heb gedaan in Nederland de afgelopen tien jaar, terwijl er een heleboel andere landen zijn die me gevraagd hebben en die ik nog nooit bezocht heb. (Turkije, bijvoorbeeld, en al de Oost-Europese landen, behalve Kroatië, waar ik gesigneerd heb in 2003. En ik heb nooit gesigneerd in Ijsland. En dan is er nog China en Hong Kong...)
We zullen wel zien wat er later op het jaar gebeurd als de Stardust-film uitkomt (in augustus in de VS, oktober in de rest van de wereld)—ik zal waarschijnlijk een aantal verschillende landen bezoeken voor dat. Maar het kan best zijn dat het slechts interviewbezoekjes zijn en geen signeersessies. We zullen zien...
...
Tot slot, op http://www.gramophone.co.uk/newsMainTemplate.asp?storyID=2765&newssectionID=1 heeft Joyce Hatto’s man bekend en de meest menselijk versie van het verhaal uit de doeken gedaan. Ik ben niet zeker dat ik het geloof, maar, zoals ik gisteren al gezegd heb terwijl ik de verschillende mogelijkheden opsomde, het zorgt voor het beste verhaal. Dit zal binnen een paar jaar een film zijn, daar twijfel ik niet aan, en Jim Broadbent zal waarschijnlijk Mr. Barrington-Coupe spelen...
maandag 26 februari 2007
Smelling for Good
Van Neil, zondag 25 februari 2007, 20h01.
Ruiken voor het Goede
Gewoon een klein berichtje om iedereen te bedanken die één van de American Gods of Anansi Boys gerelateerde geuren van Black Phoenix Alchemy labs heeft – http://www.blackphoenixalchemylab.com/neverwhere.html -- heeft gekocht. Beth stuurt een cheque van meer dan $ 6 000 naar CBLDF.
Terry Pratchett en ik hebben net besloten dat we BPAL toelaten om een set van Good Omens geurtjes te maken, waarvan het geld tussen vrije meningsuiting en orang oetans zal worden verdeeld. Terry denkt ook dat het Agnes Nutter-geurtje buskruit moet bevatten...
Ruiken voor het Goede
Gewoon een klein berichtje om iedereen te bedanken die één van de American Gods of Anansi Boys gerelateerde geuren van Black Phoenix Alchemy labs heeft – http://www.blackphoenixalchemylab.com/neverwhere.html -- heeft gekocht. Beth stuurt een cheque van meer dan $ 6 000 naar CBLDF.
Terry Pratchett en ik hebben net besloten dat we BPAL toelaten om een set van Good Omens geurtjes te maken, waarvan het geld tussen vrije meningsuiting en orang oetans zal worden verdeeld. Terry denkt ook dat het Agnes Nutter-geurtje buskruit moet bevatten...
A Special Obligation...
Van Neil, zaterdag 24 februari 2007, 23h17.
Een Speciale Verplichting...
De storm van het jaar dumpte wat sneeuw op ons en maakte rijden een beetje verraderlijk. Maar we misten het ijs en de ijzel hier en kregen geen hagel. Toch is een 30 cm sneeuw buiten aan mijn raam dat er daarvoor niet was, en het ziet er nu redelijk mooi uit, en we kunnen vandaag nog meer verwachten.
Normaal gebruik ik deze blog niet als ruimte voor debatten, want als ik dat doe, win ik, omdat ik het laatste woord heb. Toch vind ik normaal dat goed verwoorde tegengestelde meningen vertegenwoordigd moeten worden. Hoe dan ook, dit is voorlopig de laatste post over bibliothecarissen en wat ze wel en niet moeten doen...
“want “Het won de Newbery Medal. We bestellen boeken die dat doen. Het is de meest gerespecteerde gids voor kwaliteits-kinderliteratuur sinds 1922,” zeggen zou toch de meeste bedreigingen voor de job van een bibliothecaris uit de weg moeten ruimen,... niet?”
Het spijt me, maar ben je nu opzettelijk oneerlijk? Begrijp je dat de concurrentie voor een positie als bibliothecaris (gekend om het lage loon en daarom uit voorliefde voor het werk gedaan) ongelooflijk groot is? Je job als bibliothecaris verliezen houdt niet in dat je in de bibliotheek van het naburige dorpje gaat werken. Meestal moet je naar een andere staat verhuizen om een nog slechter betaalde job aan te nemen.
Geloof je echt dat rondzwaaien met de Newberry Award een kortzichtige rechtse ouder ervan zal weerhouden om iedere oudercontact avond op oorlogspad te gaan en hun schooldirecteur en schepen van onderwijs lastig te vallen tot er iets aan gedaan wordt?
Bibliothecarissen zijn bedienden die, eerlijk gezegd, een ongelooflijke hoeveelheid werk verrichten – meer dan het publiek ooit ziet – voor een belachelijk laag loon. Misschien is het moeilijk voor jou om je het te herinneren, Neil, maar soms brengen mensen die weinig werk hebben offers om hun job te houden. Is het afschuwelijk dat ze niet de kracht hebben om dit boek te verdedingen of dat dit boek niets anders dan hun werkloosheids zou tewerkstelligen? Natuurlijk. Maar dit is niet hypothetisch. Het is realiteit.
Het is makkelijk voor jou om een mening te verkondingen. Je hebt invloed, je bent rijk en je weet dat er een andere job op je staat te wachten, wanneer je maar wil. Sommige mensen moet praktisch denken. Het is niet leuk, maar het is waar.
- Jamie
Wel, twintig jaar geleden, toen ik jonger was, redelijk arm en twee kinderen en een hypotheek had, verliet ik de beste baan die ik tot dan toe ooit had gehad – schrijven voor een nationale krant in het Verenigd Koninkrij – omdat ik geen voorpagina-artikel wou schrijven over een verhaal dat de uitgever had samengesteld en duidelijk onwaar was. Wat het einde van mijn carrière als journalist was, echt, en wat ik niet vermeld als een bewijs van mijn morele rechtschapenheid, of voor het bereid zijn om een mening te verkondigen toen ik nog geen invloed had of rijk was, maar omdat het niet als iets speciaals beschouwd werd, door mij of eenieder die ik kende. Het was niet speciaal wanneer mijn vrienden, die comics tekenden of schreven hun werk voor een titel of uitgever stopten, omdat ze in iets geloofden, vaak met zware financiële gevolgen. Om eerlijk te zijn, de meeste mensen die ik in de laatste jaren ontmoet heb, waarvan de meesten noch bekend noch rijk noch invloedrijk zijn, waren in staat om een mening te verkondingen voor de dingen waarin ze geloofden, en ze deden dat en ze doen dat nog.
Om eerlijk te zijn, na het lezen van deze e-mail, is mijn respect voor dat handjevol bibliothecarissen die The Higher Power of Lucky niet in hun bibliotheken wilden, omdat ze vonden dat het ergens ongepast was, gestegen, in plaats van gedaald. Ik breng liever tijd met hen, mensen die geen populaire houding hebben waarin ze geloven en waarvoor ze willen uitkomen, dan met hypothetische aangevallen zielen die te veel schrik hebben om ontslagen te worden omdat ze iemand beledigd hebben door boeken te bestellen waarvan ze overtuigd waren dat die in hun bib moest, en nu te bang zijn om ontslagen te worden of van de geesten van hypothetisce schepenen.
Geloof ik “dat rondzwaaien met de Newberry Award een kortzichtige rechtse ouder ervan zal weerhouden om iedere oudercontact avond op oorlogspad te gaan en hun schooldirecteur en schepen van onderwijs lastig te vallen tot er iets aan gedaan wordt?” Helemaal niet. Maar ik geloof dat het winnen van de Newberry, de meest gerespecteerde award voor kinderliteratuur in Amerika, waarschijnlijk in de wereld, de verantwoordelijkheid legt bij de ouder met de andere mening om zijn of haar pleit te bewijzen, en dat het een roekeloze schoolraad zou zijn die een bibliothecaris ontslaat omdat die het besteld heeft. En ik geloof ook dat de ALA Code van Ethiek iets is wat het merendeel van de bibliothecarissen echt meent en onderschrijft.
Het zegt, in de inleiding, dat In een politiek systeem gegrond in een geïnformeerde burgerij, wij leden zijn van een beroep dat expliciet geëngageerd is voor intellectuele vrijheid en de vrijheid van toegang tot informatie. We hebben een speciale verplichting om de vrije doorstoming van informatie en ideeën van huidige en toekomstige generaties te garanderen.
Als ik zeg dat mijn liefde voor bibliothecarissen onvoorwaardelijk is, dan is het vanwege zulke verklaringen. Ik zeg niet dat bibliothecarissen niet kunnen of mogen beslissen welke boeken ze wel of niet op de planken hebben, of dat de betreffende gemeenschap, wat het is en wat het leest, geen rol mag spelen in zulke beslissingen. Ze maken duidelijk voortdurend dergelijke keuzes en ze moeten dat ook. De ruimte is beperkt, en keuzes moeten gemaakt worden. Maar niet uit angst.
...
Ik heb de Joyce Hatto-zaak met een zeker fascinatie gevolgd en vermeld het hier alleen omdat iedereen die ik de laatste paar dagen over de “Joyce Hatto case” sprak me een lege blik ter antwoord gaf. Dus voor degenen onder jullie die het gemist hebben...
Joyce Hatto was een Engelse klassieke pianiste, die van het publieke leven afscheid nam in 1976, vanwege kanker. Ze leefde nog dertig jaar en in het laatste decennium van haar leven bracht ze meer dan honderd opnames uit op het kleine CD-label van haar man, wat haar een cultfiguur maakte en een inspirerende: ze bracht het werk van een ongelooflijk gamma componisten met gevoel en briljantheid en een opmerkelijke techniek. Toen ze stief werd ze door de berichtschrijvers als “een nationale schat” geprezen.
En toen werd ze ontmaskerd door iTunes.
En de kringen van het verhaal bleven uitdijnen. Op haar Wikipedia hebben ze al meer dan twintig van haar opnames geïdentificeerd, maar nog meer op weg. http://www.andrys.com/hatto.html is het verhaal aan het bijhouden, artikel per artikel. Hatto’s man verzekert in dit interview dat de opnames van zijn vrouw echt zijn, maar geeft geen echte bewijzen dat ze ze heeft opgenomen, en produceert niets anders dan een gevoel van ongemak. En ik vraag meer naar het motief, waardoor het een verhaal is. Was Hatto medeplichtige van de fraude? (Waarschijnlijk) Deden ze het om een reputatie voor haar op te bouwen? (Waarschijnlijk) Wilde haar man haar gevoelens sparen over hoe goed ze werkelijk was, door opnames van andere uit te geven als de hare, terwijl zij dacht dat het de hare waren? (Waarschijnlijk niet, maar het is een mooi verhaal.) Zou ze ontmaskerd zijn in de pre-computer tijd? (Uiteindelijk, maar ik denk dat het veel langer geduurd zou hebben, en het zou eerder een debat geworden zijn dan een makkelijk open-en-sluit-geval – kijk hier eens naar de visuele voorstelling van het werk.)
En ik ben allen zeker dat, zoals bij alles waar mensen in betrokken zijn, we nooit de hele waarheid zullen weten...
Een Speciale Verplichting...
De storm van het jaar dumpte wat sneeuw op ons en maakte rijden een beetje verraderlijk. Maar we misten het ijs en de ijzel hier en kregen geen hagel. Toch is een 30 cm sneeuw buiten aan mijn raam dat er daarvoor niet was, en het ziet er nu redelijk mooi uit, en we kunnen vandaag nog meer verwachten.
Normaal gebruik ik deze blog niet als ruimte voor debatten, want als ik dat doe, win ik, omdat ik het laatste woord heb. Toch vind ik normaal dat goed verwoorde tegengestelde meningen vertegenwoordigd moeten worden. Hoe dan ook, dit is voorlopig de laatste post over bibliothecarissen en wat ze wel en niet moeten doen...
“want “Het won de Newbery Medal. We bestellen boeken die dat doen. Het is de meest gerespecteerde gids voor kwaliteits-kinderliteratuur sinds 1922,” zeggen zou toch de meeste bedreigingen voor de job van een bibliothecaris uit de weg moeten ruimen,... niet?”
Het spijt me, maar ben je nu opzettelijk oneerlijk? Begrijp je dat de concurrentie voor een positie als bibliothecaris (gekend om het lage loon en daarom uit voorliefde voor het werk gedaan) ongelooflijk groot is? Je job als bibliothecaris verliezen houdt niet in dat je in de bibliotheek van het naburige dorpje gaat werken. Meestal moet je naar een andere staat verhuizen om een nog slechter betaalde job aan te nemen.
Geloof je echt dat rondzwaaien met de Newberry Award een kortzichtige rechtse ouder ervan zal weerhouden om iedere oudercontact avond op oorlogspad te gaan en hun schooldirecteur en schepen van onderwijs lastig te vallen tot er iets aan gedaan wordt?
Bibliothecarissen zijn bedienden die, eerlijk gezegd, een ongelooflijke hoeveelheid werk verrichten – meer dan het publiek ooit ziet – voor een belachelijk laag loon. Misschien is het moeilijk voor jou om je het te herinneren, Neil, maar soms brengen mensen die weinig werk hebben offers om hun job te houden. Is het afschuwelijk dat ze niet de kracht hebben om dit boek te verdedingen of dat dit boek niets anders dan hun werkloosheids zou tewerkstelligen? Natuurlijk. Maar dit is niet hypothetisch. Het is realiteit.
Het is makkelijk voor jou om een mening te verkondingen. Je hebt invloed, je bent rijk en je weet dat er een andere job op je staat te wachten, wanneer je maar wil. Sommige mensen moet praktisch denken. Het is niet leuk, maar het is waar.
- Jamie
Wel, twintig jaar geleden, toen ik jonger was, redelijk arm en twee kinderen en een hypotheek had, verliet ik de beste baan die ik tot dan toe ooit had gehad – schrijven voor een nationale krant in het Verenigd Koninkrij – omdat ik geen voorpagina-artikel wou schrijven over een verhaal dat de uitgever had samengesteld en duidelijk onwaar was. Wat het einde van mijn carrière als journalist was, echt, en wat ik niet vermeld als een bewijs van mijn morele rechtschapenheid, of voor het bereid zijn om een mening te verkondigen toen ik nog geen invloed had of rijk was, maar omdat het niet als iets speciaals beschouwd werd, door mij of eenieder die ik kende. Het was niet speciaal wanneer mijn vrienden, die comics tekenden of schreven hun werk voor een titel of uitgever stopten, omdat ze in iets geloofden, vaak met zware financiële gevolgen. Om eerlijk te zijn, de meeste mensen die ik in de laatste jaren ontmoet heb, waarvan de meesten noch bekend noch rijk noch invloedrijk zijn, waren in staat om een mening te verkondingen voor de dingen waarin ze geloofden, en ze deden dat en ze doen dat nog.
Om eerlijk te zijn, na het lezen van deze e-mail, is mijn respect voor dat handjevol bibliothecarissen die The Higher Power of Lucky niet in hun bibliotheken wilden, omdat ze vonden dat het ergens ongepast was, gestegen, in plaats van gedaald. Ik breng liever tijd met hen, mensen die geen populaire houding hebben waarin ze geloven en waarvoor ze willen uitkomen, dan met hypothetische aangevallen zielen die te veel schrik hebben om ontslagen te worden omdat ze iemand beledigd hebben door boeken te bestellen waarvan ze overtuigd waren dat die in hun bib moest, en nu te bang zijn om ontslagen te worden of van de geesten van hypothetisce schepenen.
Geloof ik “dat rondzwaaien met de Newberry Award een kortzichtige rechtse ouder ervan zal weerhouden om iedere oudercontact avond op oorlogspad te gaan en hun schooldirecteur en schepen van onderwijs lastig te vallen tot er iets aan gedaan wordt?” Helemaal niet. Maar ik geloof dat het winnen van de Newberry, de meest gerespecteerde award voor kinderliteratuur in Amerika, waarschijnlijk in de wereld, de verantwoordelijkheid legt bij de ouder met de andere mening om zijn of haar pleit te bewijzen, en dat het een roekeloze schoolraad zou zijn die een bibliothecaris ontslaat omdat die het besteld heeft. En ik geloof ook dat de ALA Code van Ethiek iets is wat het merendeel van de bibliothecarissen echt meent en onderschrijft.
Het zegt, in de inleiding, dat In een politiek systeem gegrond in een geïnformeerde burgerij, wij leden zijn van een beroep dat expliciet geëngageerd is voor intellectuele vrijheid en de vrijheid van toegang tot informatie. We hebben een speciale verplichting om de vrije doorstoming van informatie en ideeën van huidige en toekomstige generaties te garanderen.
Als ik zeg dat mijn liefde voor bibliothecarissen onvoorwaardelijk is, dan is het vanwege zulke verklaringen. Ik zeg niet dat bibliothecarissen niet kunnen of mogen beslissen welke boeken ze wel of niet op de planken hebben, of dat de betreffende gemeenschap, wat het is en wat het leest, geen rol mag spelen in zulke beslissingen. Ze maken duidelijk voortdurend dergelijke keuzes en ze moeten dat ook. De ruimte is beperkt, en keuzes moeten gemaakt worden. Maar niet uit angst.
...
Ik heb de Joyce Hatto-zaak met een zeker fascinatie gevolgd en vermeld het hier alleen omdat iedereen die ik de laatste paar dagen over de “Joyce Hatto case” sprak me een lege blik ter antwoord gaf. Dus voor degenen onder jullie die het gemist hebben...
Joyce Hatto was een Engelse klassieke pianiste, die van het publieke leven afscheid nam in 1976, vanwege kanker. Ze leefde nog dertig jaar en in het laatste decennium van haar leven bracht ze meer dan honderd opnames uit op het kleine CD-label van haar man, wat haar een cultfiguur maakte en een inspirerende: ze bracht het werk van een ongelooflijk gamma componisten met gevoel en briljantheid en een opmerkelijke techniek. Toen ze stief werd ze door de berichtschrijvers als “een nationale schat” geprezen.
En toen werd ze ontmaskerd door iTunes.
Enkele dagen gelenden, werd een andere Gramophone criticus gecontacteerd door een lezer, die een Hatto Liszt CD – de 12 Transcendentale Studies – in zijn computer stak om er naar te luisteren en iets vreselijk vreemds gebeurde. De speler op zijn computer identificeerde de schijf als, ja, de Liszts, maar niet als een Hatto-opname. In plaats daarvan gaf zijn display aan dat de schijf eentje van BIS Records was, door de pianist Lászlo Simon. Verwonderd checkte onze criticus zijn Hatto-schijf met de echt Simon-opname en tot zijn verbazing klonken ze allebei precies hetzelfde.
Vervolgens ging een opname van Hatto die twee pianoconcerto’s van Rachmaninov speelde, en, helemaal waar, de CD-speler in zijn computer gaf iets anders aan – door Yefim Bronfman, gedirigeerd door Esa-Pekka Salonen, van Sony. Opnieuw vergeleek de criticus en alweer kon hij geen verschil horen.
Gramophone stuurde dan de Hatto en Simon Liszt-opnamen naar een audio-expert, Pristine Audio’s Andrew Rose, die de geluidsgolven van iedere opname wetenschappelijk nakeek. Ze kwamen overeen.
En de kringen van het verhaal bleven uitdijnen. Op haar Wikipedia hebben ze al meer dan twintig van haar opnames geïdentificeerd, maar nog meer op weg. http://www.andrys.com/hatto.html is het verhaal aan het bijhouden, artikel per artikel. Hatto’s man verzekert in dit interview dat de opnames van zijn vrouw echt zijn, maar geeft geen echte bewijzen dat ze ze heeft opgenomen, en produceert niets anders dan een gevoel van ongemak. En ik vraag meer naar het motief, waardoor het een verhaal is. Was Hatto medeplichtige van de fraude? (Waarschijnlijk) Deden ze het om een reputatie voor haar op te bouwen? (Waarschijnlijk) Wilde haar man haar gevoelens sparen over hoe goed ze werkelijk was, door opnames van andere uit te geven als de hare, terwijl zij dacht dat het de hare waren? (Waarschijnlijk niet, maar het is een mooi verhaal.) Zou ze ontmaskerd zijn in de pre-computer tijd? (Uiteindelijk, maar ik denk dat het veel langer geduurd zou hebben, en het zou eerder een debat geworden zijn dan een makkelijk open-en-sluit-geval – kijk hier eens naar de visuele voorstelling van het werk.)
En ik ben allen zeker dat, zoals bij alles waar mensen in betrokken zijn, we nooit de hele waarheid zullen weten...
zaterdag 24 februari 2007
Several dates. Also some places.
Van Neil, vrijdag 23 februari 2007, 14h22.
Verschillende data. Ook enkele plaatsen.
Ik begin mijn bewegingen op de Duitse, Poolse en Franse micro-tour in maart op orde te krijgen. Dit is samengeraapt van een paar verschillende e-mails en heeft duidelijk nog meer data nodig, maar ik dacht dat het goed zou zijn voor de Europeanen als ik het al wat vroeger liet weten:
KEULEN
16 maart, 19h30
Toyota Autohaus Yvel, Raderberggürtel 4
Literatuurfestival "Lit.COLOGNE"
http://www.litcologne.de/va/160307/gaimankoester.php
KRAKAU
Zondag 18 maart 16h00-19h00 signeersessie in EMPiK Rynek Główny
WARSCHAU
Maandag 19 maart 17h00-19h00 signeersessie in EMPIK Nowy Swiat
HAMBURG
21 maart, 20h15
Thalia Bookstore, Europapassage, Ballindamm 40
http://www.service.thalia.de/thalia.vorort.php?vst=361&event=5335
LEIPZIG
22 maart
13h00 - Boekenbeurs
21h00 SPIZZ - Jazz & Music Club, Markt 9
http://www3.mdr.de/scripts/leipzig-liest-2007/suche.cfm?s4=name&value=7416
PARIJS
Vrijdag 23 maart van 17h00 tot 20h00
Zaterdag 24 maart van 17h00 tot 20h00.
Signeersessie in het Salon du Livre, Porte de Versailles, 75015 Paris; Au Diable Vauvert stand #H148
Wanneer ik zeker ben dat dat alles is, en ik alle relevante telefoonnummer enzovoort heb, zal ik het op Where’s Neil (de wonderlijke nieuwe, verbeterde en met Google Calender gesynchroniseerde versie van Where’s Neil) zetten.
...
Toevallig zal Hera-from-Iceland spelen op SXSW Festival (http://2007.sxsw.com/music/showcases/band/33129.html). En dan komt ze naar hier om een sessie te spelen met Lorraine in Charlie’s in Stillwater, MN, op zondag 11 maart. (http://lorraineamalena.blogspot.com/2007/02/spring-cds-laundry-and-hera.html voor details). Ik hoop dat ik hier ben en een kans heb om ze te zien.
Verschillende data. Ook enkele plaatsen.
Ik begin mijn bewegingen op de Duitse, Poolse en Franse micro-tour in maart op orde te krijgen. Dit is samengeraapt van een paar verschillende e-mails en heeft duidelijk nog meer data nodig, maar ik dacht dat het goed zou zijn voor de Europeanen als ik het al wat vroeger liet weten:
KEULEN
16 maart, 19h30
Toyota Autohaus Yvel, Raderberggürtel 4
Literatuurfestival "Lit.COLOGNE"
http://www.litcologne.de/va/160307/gaimankoester.php
KRAKAU
Zondag 18 maart 16h00-19h00 signeersessie in EMPiK Rynek Główny
WARSCHAU
Maandag 19 maart 17h00-19h00 signeersessie in EMPIK Nowy Swiat
HAMBURG
21 maart, 20h15
Thalia Bookstore, Europapassage, Ballindamm 40
http://www.service.thalia.de/thalia.vorort.php?vst=361&event=5335
LEIPZIG
22 maart
13h00 - Boekenbeurs
21h00 SPIZZ - Jazz & Music Club, Markt 9
http://www3.mdr.de/scripts/leipzig-liest-2007/suche.cfm?s4=name&value=7416
PARIJS
Vrijdag 23 maart van 17h00 tot 20h00
Zaterdag 24 maart van 17h00 tot 20h00.
Signeersessie in het Salon du Livre, Porte de Versailles, 75015 Paris; Au Diable Vauvert stand #H148
Wanneer ik zeker ben dat dat alles is, en ik alle relevante telefoonnummer enzovoort heb, zal ik het op Where’s Neil (de wonderlijke nieuwe, verbeterde en met Google Calender gesynchroniseerde versie van Where’s Neil) zetten.
...
Toevallig zal Hera-from-Iceland spelen op SXSW Festival (http://2007.sxsw.com/music/showcases/band/33129.html). En dan komt ze naar hier om een sessie te spelen met Lorraine in Charlie’s in Stillwater, MN, op zondag 11 maart. (http://lorraineamalena.blogspot.com/2007/02/spring-cds-laundry-and-hera.html voor details). Ik hoop dat ik hier ben en een kans heb om ze te zien.
vrijdag 23 februari 2007
Will no-one help the widow's raccoon?
Van Neil, donderdag 22 februari 2007, 22h49.
Wil niemand de wasbeer van de weduwe helpen?
Eens even kijken. Kort geleden heb ik een inleiding geschreven voor een boek over The Twilight Zone, en op het moment edit ik de grove lijnen van INTERWORLD, een adolescentenboek dat Michael Reaves en ik enkele jaren geleden geschreven hebben, wat we nu uit de mottenballen halen, afstoffen en wegsturen om aardige mensen te ontmoeten.
Ik werd ook in een klein avontuur meegsleept dat me in een twaalfjarige stripfan veranderde, en waarover ik niets zal zeggen tot de tijd rijp is. En waarschijnlijk zelfs dan niet. Het was allemaal Jonathan Ross’s fout, hoe dan ook.
En de weersvoorspellers voorspellen nu de moeder van alle winterstormen voor ons hier in de midwest, voor dit weekend. Vijfentwintig cm sneeuw. Ijzel. Een ijsstorm. Iedereen is plannen aan het maken voor het geval dat en verschillende maanden aan voorraad van toiletpapier aan het inkopen, en ik ben gewoon Engels en ervan overtuigd dat het niet zal gebeuren. Interessant weer gebeurt bijna nooit, niet wanneer ze het voorspellen.
Dit kwam net binnen van Charles Vess, die zich afvraagt of iemand onder jullie wat van de STARDUST kunst heeft, wat hij zoekt...
Van Charles Vess:
Van juni tot september van dit jaar zal ik een tentoonstelling opzetten van mijn Stardust kunst in the William King Regional Art museum in hun hoofdtentoonstellingsruimte.
VEEL mensen zullen de tentoonstelling zien en ik wil me van mijn beste kant laten zien. Dus ik ben op zoek naar verschillende stukken van originele Stardustkunst die ik door de jaren heen verkocht heb en zou ze graag lenen voor deze tentoonstelling. De namen van de donoren zullen in de verschillende publicaties omtrent de tentoonstelling opgenomen worden en ook op de verschillenden identificatielabels zelf vermeld worden.
Ik ben vooral op zoek naar deze illustraties over een hele pagina:
(Alle paginanummers refereren naar de normale paperback editie)
1. (pagina 46) Het koppel op de heuvel (met het dorpje Wall op de achtergrond) naast een boom, opkijkend naar de vallende ster.
2. (pagina 52) Tristran in zijn bolhoed terwijl hij de diepe wouden betreedt, omgeven door verschillende feeëntypen.
3. Cover art van mini #2 met al de Lords of Stormhold als zwevend in de lucht rond de donkere rotsen van Stormhold.
4. (pagina # 96-97) De twee pagina’s van meerdere platen met Tristrans eerste kaarswandeling tussen de werelden.
5. (pagina #104) Tristran en Yvaine die wandelen in het woud. Ze heeft een kruk.
6. Tris en Yvaine die de eenhoorn berijden door de bossen met noestige creaturen op de voorgrond.
7. (pagina # 161) Kleine figuurtjes van Tris en Yvaine die opkijken als het galjoen door de gouden wolken boven hen voorbijdrijft.
8. (pagina # 188) Triss die buiten bewustzijn op de grond ligt met Yvaine naast hem zitten. Een donkerharige vrouw (zijn moeder) staat over hem. Rode aardmanwezens stoeien in de bomen op de voorgrond.
9. (Pagina #193) Tris in een woonkamer met Victoria Foster omgeven door prullaria en groene mannetjes. Een kat zit op de mat naast hem.
10. (pagina # 205) Yvaine geeft Tris het medallion. Donkerharige Mamma kijkt to. De lucht rond hen is gevuld met allerle soorten mensen en beestjes.
11. Pagina # 209) Neerkijkend op de foor met het dorpje Wall aan de linkerkant. Kleine figuurtjes van Tris en Yvain wandelen weg door het veld. In de verte rijzen de bergen van Stormhold met het Vliegende Galjoen er neven.
12. (pagina # 213) Het laatste stuk in het boek. Gekleurd potlood op zwart papier. Yvaine staat tussen de donkere stenen en rijkt haar armen naar haar ‘zusters’ die boven haar dansen doorheen de nachtelijke lucht.
Hier is mijn e-mail als je enige informatie hebt over de locatie van deze stukken: charles@greenmanpress.com
Dank je!
Charles
...
De vorige post trok veel respons – het meeste stemde met mij in. Enkele waren uitgesproken afwijzend, en ik dacht dat ik een paar van ze zou posten....
Mr. Gaiman-
Als ik mag, een paar commentaren over de post van vandaag over het voorkomen van het woord “Scrotum” in het kinderboek.
1. Enkele bibliothecarissen in dit artikel van de NY_Times werden geciteerd zonder de context van de e-mails, genomen van LM_NET, een listserv voor schoolbibliothecarissen. In feite zijn de LM_NET posts onderhevig aan copyright en de bibliothecarissen werden niet gecontacteerd door de Times in respons op hun citaten.
2. Alle bibliothecarissen dragen geen streng knotje en zijn geen kortzichtige “Ssst”-types. (Ik kan het weten, ik ben er een – een bibliothecaris, niet korzichtig.)
3. Gezien het huidige climaat in onderwijs in de US, kan je een bibliothecaris van een publieke (of privé-) school het niet kwalijk nemen dat die ongelooflijk gevoelig is voor deze kwestie. Spijtig genoeg leven we in een periode waar het makkelijker is om boeken weg te gooien en de kinderen te vertellen om gewoon een Google-zoektocht te doen, dan om bibliothecarissen in het personeel te houden. Ieder van ons vecht voor onze geloofwaardigheid en noodzakelijkheid, iedere dag. Eén conflict met een prominent lid van de gemeenschap over een (toegegeven) belachelijk onderwerp zoals dit kan een carrière beëindigen, want het is makkelijker om in het salaris van een personeelslid te knippen dan een wettelijk gevecht over censuur te beginnen. Terwijl er enkelen onder ons zijn die er bereid toe zijn om de kin hoog te houden en te vechten, zijn er veel belittekende veteranen van bibliotheekoorlogen die afgeschrikt zijn door het systeem en het liever stilletjes vergeten dan nog te vechten. De bibliothecaris van de publieke school is aan het vechten om van de bedreigde soorten-lijst te blijven.
Alhoewel ik een hevige fan van je ben, kan ik de post van vandaag niet voorbij laten gaan zonder commentaar.
Hoogachtend,
Harry F. Coffill
Library Media Specialist
East Grand Rapids Middle School
Ik ben bang dat, gewoon omdat iets “copyright” is, dat niet betekent dat het niet geciteerd kan worden. Het kan. Het heet Fair Use. En ik zie niet in waarom de Times contact zou moeten zoeken met de mensen over hun citaten – als het neergeschreven is, dat is alles wat je de feitenchecker moet tonen, als er al zoiets bestaat... Een keer je het gezegd hebt, is het daar, buiten. (Deze blog staat onder mijn copyright. Dat houdt niet in dat het niet geciteerd wordt, of dat ik daarover ingelicht wordt wanneer dat wel zo is. Hier is een voorbeeld van de ene keer dat het gebeurde. Als je iets gaat zeggen op een ietwat publiek forum, ben je citeerbaar, mogelijk verkeerd citeerbaar en dat is hoe het is.)
Hey Neil,
Sprekend als een bibliothecaris, wentel ik me in je algemene goedkeuring.
Sprekend als bibliothecaris, verafschuw ik het idee van censuur en de gedachte een Newberry-winnend book niet aan te kopen omwille van slechts een woord.
Sprekend als bibliothecaris moet ik er ook op wijzen dat de kwestie, spijtig genoeg, misschien een beetje meer gecompliceerd is dan dat, en dat het verwijzen naar die bibliothecarissen die het boeken niet kopen als “vrijbuiters” die naar de donkere zijde zijn overgelopen hoogstwaarschijnlijk een oneerlijke veralgemening is, toch in sommige gevallen.
Zijn er preutse bibliothecarissen die knie optrekkende reacties hebben tegen “slechte taal” en “onwelvoeglijke inhoud?” Natuurlijk. We zijn slechts menselijk en daardoor alleen onvolmaakt.
Maar, in vele gevallen... laten we de bibliothecaris, die zei dat ze het boek SPIJTIG genoeg niet aan zouden kopen, als voorbeeld gebruiken... is het waarschijnlijk NIET de persoonlijke keuze of zelfs voorkeur van de bibliothecaris om dit boek uit de collectie te houden, maar is het de beslissing van de bibliotheekdirecteur, raad, of de school zelf, gebaseerd op de mening van de gemeenschap en druk van de betalenden. In veel gevallen van aanvallen op boeken, gaat aanval zelfs nooit zo ver als verbanning. Aan de andere kant, er zijn nog altijd gevallen waarin uitstekende boeken op basis van een klein stukje van “verdachte” inhoud. Vergeet niet, een van de meeste aangevallen en verbannen auteurs van aller tijden is Judy Blume, de auteur van zeer geliefde, klassieke, maar zeer recht voor de rape (en daardoor “gevaarlijke”, kinderen- en adolescenten boeken.
Bibliothecarissen, net zoals iedereen in dit land, zijn onderhevig aan de wet van de massa en zijn altijd onderhevig aan de bewegingen in bureaucratie en politiek. Het is spijtig, maar waar.
...wat ik begrijp, maar beide e-mails laten me nadenken achter, want “Het won de Newbery Medal. We bestellen boeken die dat doen. Het is de meest gerespecteerde gids voor kwaliteits-kinderliteratuur sinds 1922,” zeggen zou toch de meeste bedreigingen voor de job van een bibliothecaris uit de weg moeten ruimen,... niet?
Ach ja. Mijn volgende kinderboel, wat ik op dit moment aan het schrijven ben, is hoogswaarschijnlijk helemaal geen onbeleefde woorden erin, maar al de mensen die ik de eerste paar pagina’s voorgelezen heb kijken naar me met een soort van bezorgde blik en zeggen “Is dit echt een kinderboek? Ik bedoel het is eng en dan dat gedoe...” en ik zeg ja, en het spijt me, maar zo gaat het boek nu eenmaal en er is niets wat ik eraan kan doen. Natuurlijk is er wel iets – ik zou het weg kunnen laten en een boek schrijven dat minder goed was. En ik hoop dat iedereen die verder raakt dan de eerste paar pagina’s het erg moeilijk vindt om het boek weg te leggen. Ik kan hopen. Maar ik begrijp iedere schoolbibliothecaris die bezorgd was.
En ik kreeg ook dit van de “Higher Power of Lucky” post, wat me deed glimlachen...
Hallo daar, Neil.
Ik heb “The Higher Power of Lucky” geïllustreerd (alhoewel het niet in me opkwam om een prent van het kleine scrotum incident erin te verwerken). Bedankt om jouw mening te geven over het hele gedoe. Toevallig las ik gisteren “Endless Nights”, was ik er helemaal weg van, en maakte ik enkele sketches vanmorgen, die ik op mijn blog postte:
http://planetham.blogspot.com/
Ik ben ook lid van Writers House, dus misschien zie ik je ooit op een of andere coole cocktailreceptie (als ze al van die dingen organiseren).
Al het beste, matt phelan
Het is de moeite waard om Matt’s coole artblog te bekijken, al was het maar voor de wasbeer-vrijmetselaar. En spijtig, alhoewel ik bijna 20 jaar lid ben van Writer’s House, ben ik nog nooit naar een coole cocktailreceptie geweest (alhoewel ze een keer een prachtig feestje met knabbeltjes gegeven hebben voor al mijn buitenlandse uitgevers op de Frankfurt boekenbeurs).
...
Ik krijg vele oproepen voor het goede doel en ik heb lang geleden al gezucht en besloten dat ik ze niet allemaal kan posten. Maar deze heeft kamelen...
Niet een vraag, meer een oproep. Er is iets geweldigs gaande in Kenia met bibliothecarissen, vrijgevigheid en, natuurlijk, kamelen. De link is http://camelbookdrive.wordpress.com/ als je het zou kunnen posten voor de geweldige lezers van dit blog. Als je het al vermeld hebt, verontschuldig ik me. Het is alweer even geleden sinds ik hier was, alhoewel ik de laatste 3 uur gespendeert heb aan het lezen van oudere posts. Verdomme.
Beth (bibliothecaris in training, die, voor het geval dat, perfect tevreden is over het woord scrotum in eenderwelk boek)
Beschouw het gepost. En ik ga zien of ik een bundel boeken kan samenstellen voor de kameelbibliotheek...
En tenslotte, een ander artikel van de stripaflevering van Nerve. Deze gaat over de Gordon Lee zaak en CBLDF. Ik heb er hier al eerder over geschreven – ik heb er al jaren over geschreven. Maar als je het gemist hebt, of dacht da thet al voorbij was... http://www.nerve.com/dispatches/clark/gordonlee/
Wil niemand de wasbeer van de weduwe helpen?
Eens even kijken. Kort geleden heb ik een inleiding geschreven voor een boek over The Twilight Zone, en op het moment edit ik de grove lijnen van INTERWORLD, een adolescentenboek dat Michael Reaves en ik enkele jaren geleden geschreven hebben, wat we nu uit de mottenballen halen, afstoffen en wegsturen om aardige mensen te ontmoeten.
Ik werd ook in een klein avontuur meegsleept dat me in een twaalfjarige stripfan veranderde, en waarover ik niets zal zeggen tot de tijd rijp is. En waarschijnlijk zelfs dan niet. Het was allemaal Jonathan Ross’s fout, hoe dan ook.
En de weersvoorspellers voorspellen nu de moeder van alle winterstormen voor ons hier in de midwest, voor dit weekend. Vijfentwintig cm sneeuw. Ijzel. Een ijsstorm. Iedereen is plannen aan het maken voor het geval dat en verschillende maanden aan voorraad van toiletpapier aan het inkopen, en ik ben gewoon Engels en ervan overtuigd dat het niet zal gebeuren. Interessant weer gebeurt bijna nooit, niet wanneer ze het voorspellen.
Dit kwam net binnen van Charles Vess, die zich afvraagt of iemand onder jullie wat van de STARDUST kunst heeft, wat hij zoekt...
Van Charles Vess:
Van juni tot september van dit jaar zal ik een tentoonstelling opzetten van mijn Stardust kunst in the William King Regional Art museum in hun hoofdtentoonstellingsruimte.
VEEL mensen zullen de tentoonstelling zien en ik wil me van mijn beste kant laten zien. Dus ik ben op zoek naar verschillende stukken van originele Stardustkunst die ik door de jaren heen verkocht heb en zou ze graag lenen voor deze tentoonstelling. De namen van de donoren zullen in de verschillende publicaties omtrent de tentoonstelling opgenomen worden en ook op de verschillenden identificatielabels zelf vermeld worden.
Ik ben vooral op zoek naar deze illustraties over een hele pagina:
(Alle paginanummers refereren naar de normale paperback editie)
1. (pagina 46) Het koppel op de heuvel (met het dorpje Wall op de achtergrond) naast een boom, opkijkend naar de vallende ster.
2. (pagina 52) Tristran in zijn bolhoed terwijl hij de diepe wouden betreedt, omgeven door verschillende feeëntypen.
3. Cover art van mini #2 met al de Lords of Stormhold als zwevend in de lucht rond de donkere rotsen van Stormhold.
4. (pagina # 96-97) De twee pagina’s van meerdere platen met Tristrans eerste kaarswandeling tussen de werelden.
5. (pagina #104) Tristran en Yvaine die wandelen in het woud. Ze heeft een kruk.
6. Tris en Yvaine die de eenhoorn berijden door de bossen met noestige creaturen op de voorgrond.
7. (pagina # 161) Kleine figuurtjes van Tris en Yvaine die opkijken als het galjoen door de gouden wolken boven hen voorbijdrijft.
8. (pagina # 188) Triss die buiten bewustzijn op de grond ligt met Yvaine naast hem zitten. Een donkerharige vrouw (zijn moeder) staat over hem. Rode aardmanwezens stoeien in de bomen op de voorgrond.
9. (Pagina #193) Tris in een woonkamer met Victoria Foster omgeven door prullaria en groene mannetjes. Een kat zit op de mat naast hem.
10. (pagina # 205) Yvaine geeft Tris het medallion. Donkerharige Mamma kijkt to. De lucht rond hen is gevuld met allerle soorten mensen en beestjes.
11. Pagina # 209) Neerkijkend op de foor met het dorpje Wall aan de linkerkant. Kleine figuurtjes van Tris en Yvain wandelen weg door het veld. In de verte rijzen de bergen van Stormhold met het Vliegende Galjoen er neven.
12. (pagina # 213) Het laatste stuk in het boek. Gekleurd potlood op zwart papier. Yvaine staat tussen de donkere stenen en rijkt haar armen naar haar ‘zusters’ die boven haar dansen doorheen de nachtelijke lucht.
Hier is mijn e-mail als je enige informatie hebt over de locatie van deze stukken: charles@greenmanpress.com
Dank je!
Charles
...
De vorige post trok veel respons – het meeste stemde met mij in. Enkele waren uitgesproken afwijzend, en ik dacht dat ik een paar van ze zou posten....
Mr. Gaiman-
Als ik mag, een paar commentaren over de post van vandaag over het voorkomen van het woord “Scrotum” in het kinderboek.
1. Enkele bibliothecarissen in dit artikel van de NY_Times werden geciteerd zonder de context van de e-mails, genomen van LM_NET, een listserv voor schoolbibliothecarissen. In feite zijn de LM_NET posts onderhevig aan copyright en de bibliothecarissen werden niet gecontacteerd door de Times in respons op hun citaten.
2. Alle bibliothecarissen dragen geen streng knotje en zijn geen kortzichtige “Ssst”-types. (Ik kan het weten, ik ben er een – een bibliothecaris, niet korzichtig.)
3. Gezien het huidige climaat in onderwijs in de US, kan je een bibliothecaris van een publieke (of privé-) school het niet kwalijk nemen dat die ongelooflijk gevoelig is voor deze kwestie. Spijtig genoeg leven we in een periode waar het makkelijker is om boeken weg te gooien en de kinderen te vertellen om gewoon een Google-zoektocht te doen, dan om bibliothecarissen in het personeel te houden. Ieder van ons vecht voor onze geloofwaardigheid en noodzakelijkheid, iedere dag. Eén conflict met een prominent lid van de gemeenschap over een (toegegeven) belachelijk onderwerp zoals dit kan een carrière beëindigen, want het is makkelijker om in het salaris van een personeelslid te knippen dan een wettelijk gevecht over censuur te beginnen. Terwijl er enkelen onder ons zijn die er bereid toe zijn om de kin hoog te houden en te vechten, zijn er veel belittekende veteranen van bibliotheekoorlogen die afgeschrikt zijn door het systeem en het liever stilletjes vergeten dan nog te vechten. De bibliothecaris van de publieke school is aan het vechten om van de bedreigde soorten-lijst te blijven.
Alhoewel ik een hevige fan van je ben, kan ik de post van vandaag niet voorbij laten gaan zonder commentaar.
Hoogachtend,
Harry F. Coffill
Library Media Specialist
East Grand Rapids Middle School
Ik ben bang dat, gewoon omdat iets “copyright” is, dat niet betekent dat het niet geciteerd kan worden. Het kan. Het heet Fair Use. En ik zie niet in waarom de Times contact zou moeten zoeken met de mensen over hun citaten – als het neergeschreven is, dat is alles wat je de feitenchecker moet tonen, als er al zoiets bestaat... Een keer je het gezegd hebt, is het daar, buiten. (Deze blog staat onder mijn copyright. Dat houdt niet in dat het niet geciteerd wordt, of dat ik daarover ingelicht wordt wanneer dat wel zo is. Hier is een voorbeeld van de ene keer dat het gebeurde. Als je iets gaat zeggen op een ietwat publiek forum, ben je citeerbaar, mogelijk verkeerd citeerbaar en dat is hoe het is.)
Hey Neil,
Sprekend als een bibliothecaris, wentel ik me in je algemene goedkeuring.
Sprekend als bibliothecaris, verafschuw ik het idee van censuur en de gedachte een Newberry-winnend book niet aan te kopen omwille van slechts een woord.
Sprekend als bibliothecaris moet ik er ook op wijzen dat de kwestie, spijtig genoeg, misschien een beetje meer gecompliceerd is dan dat, en dat het verwijzen naar die bibliothecarissen die het boeken niet kopen als “vrijbuiters” die naar de donkere zijde zijn overgelopen hoogstwaarschijnlijk een oneerlijke veralgemening is, toch in sommige gevallen.
Zijn er preutse bibliothecarissen die knie optrekkende reacties hebben tegen “slechte taal” en “onwelvoeglijke inhoud?” Natuurlijk. We zijn slechts menselijk en daardoor alleen onvolmaakt.
Maar, in vele gevallen... laten we de bibliothecaris, die zei dat ze het boek SPIJTIG genoeg niet aan zouden kopen, als voorbeeld gebruiken... is het waarschijnlijk NIET de persoonlijke keuze of zelfs voorkeur van de bibliothecaris om dit boek uit de collectie te houden, maar is het de beslissing van de bibliotheekdirecteur, raad, of de school zelf, gebaseerd op de mening van de gemeenschap en druk van de betalenden. In veel gevallen van aanvallen op boeken, gaat aanval zelfs nooit zo ver als verbanning. Aan de andere kant, er zijn nog altijd gevallen waarin uitstekende boeken op basis van een klein stukje van “verdachte” inhoud. Vergeet niet, een van de meeste aangevallen en verbannen auteurs van aller tijden is Judy Blume, de auteur van zeer geliefde, klassieke, maar zeer recht voor de rape (en daardoor “gevaarlijke”, kinderen- en adolescenten boeken.
Bibliothecarissen, net zoals iedereen in dit land, zijn onderhevig aan de wet van de massa en zijn altijd onderhevig aan de bewegingen in bureaucratie en politiek. Het is spijtig, maar waar.
...wat ik begrijp, maar beide e-mails laten me nadenken achter, want “Het won de Newbery Medal. We bestellen boeken die dat doen. Het is de meest gerespecteerde gids voor kwaliteits-kinderliteratuur sinds 1922,” zeggen zou toch de meeste bedreigingen voor de job van een bibliothecaris uit de weg moeten ruimen,... niet?
Ach ja. Mijn volgende kinderboel, wat ik op dit moment aan het schrijven ben, is hoogswaarschijnlijk helemaal geen onbeleefde woorden erin, maar al de mensen die ik de eerste paar pagina’s voorgelezen heb kijken naar me met een soort van bezorgde blik en zeggen “Is dit echt een kinderboek? Ik bedoel het is eng en dan dat gedoe...” en ik zeg ja, en het spijt me, maar zo gaat het boek nu eenmaal en er is niets wat ik eraan kan doen. Natuurlijk is er wel iets – ik zou het weg kunnen laten en een boek schrijven dat minder goed was. En ik hoop dat iedereen die verder raakt dan de eerste paar pagina’s het erg moeilijk vindt om het boek weg te leggen. Ik kan hopen. Maar ik begrijp iedere schoolbibliothecaris die bezorgd was.
En ik kreeg ook dit van de “Higher Power of Lucky” post, wat me deed glimlachen...
Hallo daar, Neil.
Ik heb “The Higher Power of Lucky” geïllustreerd (alhoewel het niet in me opkwam om een prent van het kleine scrotum incident erin te verwerken). Bedankt om jouw mening te geven over het hele gedoe. Toevallig las ik gisteren “Endless Nights”, was ik er helemaal weg van, en maakte ik enkele sketches vanmorgen, die ik op mijn blog postte:
http://planetham.blogspot.com/
Ik ben ook lid van Writers House, dus misschien zie ik je ooit op een of andere coole cocktailreceptie (als ze al van die dingen organiseren).
Al het beste, matt phelan
Het is de moeite waard om Matt’s coole artblog te bekijken, al was het maar voor de wasbeer-vrijmetselaar. En spijtig, alhoewel ik bijna 20 jaar lid ben van Writer’s House, ben ik nog nooit naar een coole cocktailreceptie geweest (alhoewel ze een keer een prachtig feestje met knabbeltjes gegeven hebben voor al mijn buitenlandse uitgevers op de Frankfurt boekenbeurs).
...
Ik krijg vele oproepen voor het goede doel en ik heb lang geleden al gezucht en besloten dat ik ze niet allemaal kan posten. Maar deze heeft kamelen...
Niet een vraag, meer een oproep. Er is iets geweldigs gaande in Kenia met bibliothecarissen, vrijgevigheid en, natuurlijk, kamelen. De link is http://camelbookdrive.wordpress.com/ als je het zou kunnen posten voor de geweldige lezers van dit blog. Als je het al vermeld hebt, verontschuldig ik me. Het is alweer even geleden sinds ik hier was, alhoewel ik de laatste 3 uur gespendeert heb aan het lezen van oudere posts. Verdomme.
Beth (bibliothecaris in training, die, voor het geval dat, perfect tevreden is over het woord scrotum in eenderwelk boek)
Beschouw het gepost. En ik ga zien of ik een bundel boeken kan samenstellen voor de kameelbibliotheek...
En tenslotte, een ander artikel van de stripaflevering van Nerve. Deze gaat over de Gordon Lee zaak en CBLDF. Ik heb er hier al eerder over geschreven – ik heb er al jaren over geschreven. Maar als je het gemist hebt, of dacht da thet al voorbij was... http://www.nerve.com/dispatches/clark/gordonlee/
Abonneren op:
Posts (Atom)