Van Neil, zaterdag 10 maart 2007,21h14.
"Het leven heeft geen zin, als ik niet mooi kan zijn..."
Veel aardige berichten van mensen die me vertellen over de New York Times van vandaag, waarvan dit een voorbeeld is:
Hoi Neil,
Voor het geval dat niemand je hier op gewezen heeft of dat je het zelf nog niet gezien hebt, je zoon wordt geciteerd in een artikel over Googles busdienst. Je kan het hier vinden: http://www.nytimes.com/2007/03/10/technology/10google.html?ex=1331182800&en=272d04d67d29e1f4&ei=5090&partner=rssuserland&emc=rss
Het ziet er naar uit dat hij een geweldige plek gevonden heeft om te werken. Christopher
Ja, he? (En de mensen van Google hebben de gmail-bug voor me gemaakt, en hebben dingen gedaan om het goed te maken.) Ik heb redelijk geweldige kinderen.
Maar Maddy, alhoewel ze nog steeds geweldig is, heeft de griep, iets waarop we zo'n beetje hebben zitten wachten, toen haar twee beste vriendinnen in het begin van de week ziek werden. Dus we zitten op het moment op de sofa en kijken naar Howl's Moving Castle, wat het beste is wat je kan doen als iemand ziek en koortsig is.
Niet echt een vraag - ik las net je cuecat/readerware-commentaar. Ik vind dat voor oudere boeken het gebruik van de nummer van de Congress-bibliotheek goed werkt. Je moet het gewoon veranderen van de basis Amazon-service, en je moet wat meer spelen met de uitgave, maar het is een geweldige sluipweg om de auteur en titels e.d. erin te krijgen. Wanneer je geen Congress-bibliotheek-nummer vindt, heeft Amazon ook een verrassende hoeveelheid oude uitgaves via hun verkooppartners, net zoals ABE. Ik vond het doorzoeken van deze sites meer productief (en ook interessanter) dan hand-catalogiseren.
Goede suggestie, en ik was opgetogen om te ontdekken dat het werkt.
Ik vind boeken invoeren vreemd verslavend. Ik neem een paar boeken en ga naar de bibliotheek om ze in te voeren tussendoor.
Ik heb een aard theorie over de bibliotheek -- er zijn zoveel boeken beneden en verspreid over het huis dat de bibliotheek boven de bibliotheek in de kelder niet zal verlichten. Dus ik heb beslist dat de boeken die ik in de bibliotheek boven wil hebben, degenen zijn die ik (of iemand anders die op mij lijkt) graag op de planken zou willen hebben als ik gewoon een boek zou willen nemen om ergens een uurtje te zitten lezen. Dus nu ben ik me er zeer bewust van dat de helft van de boeken die we naar boven gebracht hebben en gescanned en ingevoerd hebben weer naar beneden moeten gaan.
Hallo Neil, ik vroeg me af of je met zekerheid de officiële data voor "Interworld" en "M is for Magic" weet? Amazon toont 1 juli, maar Barnes & Noble's website toont de laatste week van juni. Beide zijn opgenomen in de lijst van de huidige Diamond Previews, wat meer eind mei doet vermoeden. Bedankt, Cal.
Ik had geen idee, maar ik vroeg het aan Clarissa Hutton van HarperChildrens, en zij zei,
De PUBLICATIE-datum voor beide is 1/7, maar de te koop-datum is 26/6. Dus zowel Amazon als B&N hebben een beetje gelijk, ze gebruiken gewoon andere informatie. Onze officiële publicatiedata zijn altijd aan het begin van de maand, terwijl het uitbrengen (wanner de boeken verscheept worden vanuit het magaijn) en de te koop (wanneer de winkels de boeken op de planken moeten hebben) afhangen van de printdata.
Ik hoop dat het helpt.
En dit kwam kortgeleden ook binnen:
Hoi Neil,
Ik hoop dat alles goed met je gaat. Misschien zou je wel willen weten dat The House Called Hadlows volgende maand uitgebracht zal worden en dat we een uittreksel van het eerste hoofdstuk op onze website hebben gezet - er is een link op deze pagina: http://www.fidrabooks.com/forthcoming.html
. Ik weet dat dit een beetje brutaal is, maar we hebben veel nieuwsgierigen over de vloer gehad via jou steun voor de boeken en als je dit in je blog zou kunnen zetten, zou dat fantastisch zijn. En je weet maar nooit - als we genoeg verkopen kan ik misschien het derde ongepubliceerde boek uit Victorias handen te rukken!!
Beste wensen
Vanessa
www.fidrabooks.com
Beschouw het als gepost. (Ik heb over The House Called Hadlows gepraat op http://www.neilgaiman.com/journal/2002/10/i-finished-reading-house-called.asp)
Verschillende mensen hebben geschreven om me op dit attent te maken -- http://news.bbc.co.uk/2/hi/technology/6430489.stm , en de gevolgen voor verschillende internetradio's.
Hallo, meneer Neil Gaiman.
Er zijn enkele geruchten dat je op 17 maart op het 7de Warszawskie Spotkania Komiksowe (wat vertaald kan worden naar Warschau Comics Festival of iets vergelijkbaars) in, ra ra ra, Warschau. Het staat nochtans niet vermeld in de "Where's Neil"-afdeling, maar het is gerapporteerd door sommige Poolse comic book nieuwsportalen. Enige kans dat het waar is? Izydor Ingwar I.
Het is waar - en moet binnenkort op Where's Neil staan -- ik zal daar zijn van 17h00-19h00, denk ik.
Hoi Neil, ik heb je de bibliotheek op de tweede verdieping zien vermelden in verschillende posts. Als iemand die het huis langzaamaan volstouwt met boeken, ben ik altijd geïnteresseerd om bibliotheken, boekenkasten e.d. van andere mensen te zien. Bestaat er een kans dat we een glimp van de nieuwe bibliotheek te zien krijgen? Blu
Goed idee. Ik zal wat foto's nemen wanneer ik wat tijd heb.
zaterdag 17 maart 2007
maandag 12 maart 2007
the how of blogging
Van Neil, vrijdag 9 maart 2007, 17h36.
Hoe bloggen
Ik lees Neil Gaiman's blog bijna elke dag, en normaal worden er enkele verschillende onderwerpen aangesneden in ieder blog (waarbij ieder onderwerp gescheiden wordt door een ellipsis). Ik vraag het me af... schrijft Mr. Gaiman zijn bijna-dagelijkse blog in een keer, of laat hij één of ander blog-programma op de achtergrond op en schrijft dan erin wanneer hij denkt dat hij iets gevonden heeft dat de moeite waard is om geschreven te worden? Ik vermoed, in mijn hoofd, dat ik het idee heb dat Neil gedaan het met het schrijven van die dag, en dan schrijft hij zijn blog. Maar soms zijn zijn blogs bijna schizofreen, waarmee ik bedoel dat er (soms) vele verschillende onderwerpen in elk van hen aan bod komen.Dus ik vroeg het me gewoon af. :-) Blijf zo voortdoen met de site!-Paul.
Het hangt ervanaf. Er is geen echt patroon -- soms lat ik de blogpost lopen tot hij lang genoeg lijkt. Soms schrijf ik ze in de ochtend voor het werk start, soms 's nachts op de sofa, en soms, zoals nu, ga ik gewoon op blogger om te postten zodat iedereen die dit leest en me ook e-mails stuurt weet dat gmail tandenknarsend vervelend is op het moment en alle e-mails die naar mijn gmail-adres verstuurd worden, worden teruggestuurd.
Maar dan denk ik "Ik kan niet alleen dat posten. Er zijn veel mensen daarbuiten die geen zak om mijn gmail geven. Ik moet toch nog iets anders posten."
Dus dan zet ik een link naar "Dylan Hears a Who" -- http://www.dylanhearsawho.com/home/htm -- waar je kan luisteren naar wat verrassend genoeg lijkt op een mid-zestiger jaren incarnatie van Bob Dylan die de Dr. Seuss catalogus zingt, en het zal je waarschijnlijk gelukkiger maken.
Hoe bloggen
Ik lees Neil Gaiman's blog bijna elke dag, en normaal worden er enkele verschillende onderwerpen aangesneden in ieder blog (waarbij ieder onderwerp gescheiden wordt door een ellipsis). Ik vraag het me af... schrijft Mr. Gaiman zijn bijna-dagelijkse blog in een keer, of laat hij één of ander blog-programma op de achtergrond op en schrijft dan erin wanneer hij denkt dat hij iets gevonden heeft dat de moeite waard is om geschreven te worden? Ik vermoed, in mijn hoofd, dat ik het idee heb dat Neil gedaan het met het schrijven van die dag, en dan schrijft hij zijn blog. Maar soms zijn zijn blogs bijna schizofreen, waarmee ik bedoel dat er (soms) vele verschillende onderwerpen in elk van hen aan bod komen.Dus ik vroeg het me gewoon af. :-) Blijf zo voortdoen met de site!-Paul.
Het hangt ervanaf. Er is geen echt patroon -- soms lat ik de blogpost lopen tot hij lang genoeg lijkt. Soms schrijf ik ze in de ochtend voor het werk start, soms 's nachts op de sofa, en soms, zoals nu, ga ik gewoon op blogger om te postten zodat iedereen die dit leest en me ook e-mails stuurt weet dat gmail tandenknarsend vervelend is op het moment en alle e-mails die naar mijn gmail-adres verstuurd worden, worden teruggestuurd.
Maar dan denk ik "Ik kan niet alleen dat posten. Er zijn veel mensen daarbuiten die geen zak om mijn gmail geven. Ik moet toch nog iets anders posten."
Dus dan zet ik een link naar "Dylan Hears a Who" -- http://www.dylanhearsawho.com/home/htm -- waar je kan luisteren naar wat verrassend genoeg lijkt op een mid-zestiger jaren incarnatie van Bob Dylan die de Dr. Seuss catalogus zingt, en het zal je waarschijnlijk gelukkiger maken.
Cat scans
Van Neil, donderdag 8 maart 2007, 18h31.
Catscans
Veel mensen schreven om ons te laten weten dat de mysterieuze Russische alien van gisteren... een gitaarvis was (alhoewel er een gezonde onenigheid was over welk ras).
Hoi Neil,
Ik ben een grote fan van je werk, en ik ben een grote fan van ampersands, dus, toen ik besloot een tatoeage van de laatste te laten zetten, wou ik degene van de paperback edities van "Preludes & Nocturnes" en "Fables & Reflections".Het enige probleem is dat ik niet weet welke lettertype ze zijn. Dus, in plaats van koortsachtig zoeken (wat ik eigenlijk al heb gedaan), besloot ik rechtstreeks naar de bron te gaan. Weet jij welk lettertype het is?
Aangezien ik het niet wist, dacht ik dat Dave McKean het wel zou weten, dus ik vroeg het aan hem, en hij zei,
...
Aangezien de Village Voice het net gelekt heeft en enkelen onder jullie geschreven hebben om er naar te vragen, ja, ik zal een gast zijn op de PEN World Voices Festival aan het einde van April. Ik kan je geen andere details geven nu, maar de nieuwsgierigen zouden naar http://www.pen.org/page.php/prmID/1096 gaan en zich daar aanmelden voor de Festival-mailing list voor meer informatie.
Ik heb net Peter Beagles I See By My Outfit uitgelezen, een boek dat ik wou lezen sinds een Beagle tienerjongen was en van zijn bestaan geleerd had achteraan in A Fine and Private Place, en ik vond het geweldig. Het is het waargebeurde verhaal van een 2 man road trip doorheen Amerika op scooters en het is nu evenveel een reis door de tijd als door ruimte: grappig, hartverwarmend en wijs. Het soort boek waarbij je je een beter persoon voelt omdat je het hebt gelezen.
Readerware (http://www.readerware.com/rwFeat.html) en een cuecatscanner zijn veel te plezant, terwijl boeken naar de nieuwe bibliotheek boven gebracht worden en ingescand of ISBNd of met de hand ingevoerd worden voordat ze op de planken gezet worden. Ik wens vooral dat, gegeven het aantal oude boeken hier, dat iemand aan ISBNs gedacht had voor 1966... En dan wens ik dat de bibliotheek boven driemaal zo groot was, want ik denk niet dat het de bibliotheek in de kelder gaat verlichten, zoals ik gehoopt had.
Catscans
Veel mensen schreven om ons te laten weten dat de mysterieuze Russische alien van gisteren... een gitaarvis was (alhoewel er een gezonde onenigheid was over welk ras).
Hoi Neil,
Ik ben een grote fan van je werk, en ik ben een grote fan van ampersands, dus, toen ik besloot een tatoeage van de laatste te laten zetten, wou ik degene van de paperback edities van "Preludes & Nocturnes" en "Fables & Reflections".Het enige probleem is dat ik niet weet welke lettertype ze zijn. Dus, in plaats van koortsachtig zoeken (wat ik eigenlijk al heb gedaan), besloot ik rechtstreeks naar de bron te gaan. Weet jij welk lettertype het is?
Aangezien ik het niet wist, dacht ik dat Dave McKean het wel zou weten, dus ik vroeg het aan hem, en hij zei,
Het antwoord op de vraag van je blog-lezer over de ampersands:
Welke PB-editie? Aangezien DC 57 versies heeft uitgebracht, weet ik niet welke je bedoelt. Als je de recente SANDMAN LIBRARY edities bedoelt, heb ik een kopie van Fables... en deze lieflijke krullende ampersand staat in MISSIONARY, een lettertype dat beschikbaar is bij Emigre, een design van de briljante Miles Newlyn (als ik het mij goed herinner).Als je het niet over deze editie hebt, dan kan ik je deze ampersand toch aanraden, wan het is de beste.
...
Aangezien de Village Voice het net gelekt heeft en enkelen onder jullie geschreven hebben om er naar te vragen, ja, ik zal een gast zijn op de PEN World Voices Festival aan het einde van April. Ik kan je geen andere details geven nu, maar de nieuwsgierigen zouden naar http://www.pen.org/page.php/prmID/1096 gaan en zich daar aanmelden voor de Festival-mailing list voor meer informatie.
Ik heb net Peter Beagles I See By My Outfit uitgelezen, een boek dat ik wou lezen sinds een Beagle tienerjongen was en van zijn bestaan geleerd had achteraan in A Fine and Private Place, en ik vond het geweldig. Het is het waargebeurde verhaal van een 2 man road trip doorheen Amerika op scooters en het is nu evenveel een reis door de tijd als door ruimte: grappig, hartverwarmend en wijs. Het soort boek waarbij je je een beter persoon voelt omdat je het hebt gelezen.
Readerware (http://www.readerware.com/rwFeat.html) en een cuecatscanner zijn veel te plezant, terwijl boeken naar de nieuwe bibliotheek boven gebracht worden en ingescand of ISBNd of met de hand ingevoerd worden voordat ze op de planken gezet worden. Ik wens vooral dat, gegeven het aantal oude boeken hier, dat iemand aan ISBNs gedacht had voor 1966... En dan wens ik dat de bibliotheek boven driemaal zo groot was, want ik denk niet dat het de bibliotheek in de kelder gaat verlichten, zoals ik gehoopt had.
zondag 11 maart 2007
From Neil the Nine-fingered...
Van Neil, donderdag 8 maart 2007, 15h09.
Van Neil de negenvingerige...
Bovenop het feit dat ik vermoed dat ik de enige dokter in de westerse wereld heb die vrolijk huisbezoeken brengt, als hij hoort dat ik me slecht voel, heb ik ook het soort dokter die, wanneer ik hem bel om te vragen of ik naar het spoed moet, zegt "Waarom kom je niet even langs bij mijn praktijk en dan kijk ik of je genaaid moet worden." Dus deed ik dat, en ik had geen draadjes nodig, alleen een superlijm plakker op een vinger die te dicht had kennisgemaakt met een keukenmes.
Dus in plaats van iets interresants te posten, ga ik iets posten dat niet veel typwerk nodig heeft:
Russische vissers vangen een piepende alien en eten het op... http://english.pravda.ru/science/mysteries/07-02-2007/87167-alien_monster-0
Van Neil de negenvingerige...
Bovenop het feit dat ik vermoed dat ik de enige dokter in de westerse wereld heb die vrolijk huisbezoeken brengt, als hij hoort dat ik me slecht voel, heb ik ook het soort dokter die, wanneer ik hem bel om te vragen of ik naar het spoed moet, zegt "Waarom kom je niet even langs bij mijn praktijk en dan kijk ik of je genaaid moet worden." Dus deed ik dat, en ik had geen draadjes nodig, alleen een superlijm plakker op een vinger die te dicht had kennisgemaakt met een keukenmes.
Dus in plaats van iets interresants te posten, ga ik iets posten dat niet veel typwerk nodig heeft:
Russische vissers vangen een piepende alien en eten het op... http://english.pravda.ru/science/mysteries/07-02-2007/87167-alien_monster-0
small poetry ponder
Van Neil, woensdag 7 maart 2007, 15h01.
kleine poëziemijmering
Een vreemd moment van dingen die op elkaar kaatsen: deze morgen las ik dit New York Times artikel over de genetische bouw van het Verenigd Koninkrijk en Iersland en dacht, Natuurlijk, dat wist ik al... waarom weet ik dat? en toen glimlachte ik, omdat ik me realiseerde dat ik me een Kipling gedicht herinnerde dat ongeveer hetzelfde tegen me zei als het artikel, alleen zei het dat als poëzie en als verhaal.
Het Kipling-gedicht, The Land, staat op http://whitewolf.newcastle.edu.au/words/authors/K/KiplingRudyard/verse/p3/land.html.
kleine poëziemijmering
Een vreemd moment van dingen die op elkaar kaatsen: deze morgen las ik dit New York Times artikel over de genetische bouw van het Verenigd Koninkrijk en Iersland en dacht, Natuurlijk, dat wist ik al... waarom weet ik dat? en toen glimlachte ik, omdat ik me realiseerde dat ik me een Kipling gedicht herinnerde dat ongeveer hetzelfde tegen me zei als het artikel, alleen zei het dat als poëzie en als verhaal.
Het Kipling-gedicht, The Land, staat op http://whitewolf.newcastle.edu.au/words/authors/K/KiplingRudyard/verse/p3/land.html.
"I am the emperor, and I want dumplings"
Van Neil, dinsdag 6 maart 2007, 20h12.
“Ik ben de keizer en ik wil knoedels”
Lorenzo di Bonaventure, producer extraordinaire, is op http://www.moviesonline.ca/movienews_11409.html geïnterviewd over Transformers en ze hebben hem ook naar Stardust gevraagd. Zijn antwoorden zijn informatief en interessant,
Ik ken Lorenzo nu al een tiental jaar, sinds hij Warner Brothers runde, en hij is een wijze man. Maar ik denk dat ik mijn wereldvisie normaler vind dan hij doet.
...
Hoi Neil.
Dit is geen vraag, maar wat informatie: vrijdagavond bij het avondeten vertelde de moeder van mijn vriend ons dat een man in Wal-Mart haar verteld had dat de Russen onze bijentechnologie stelen, wat aanleiding zou gegeven tot het verdwijnen van de bijen (zie het artikel in je journal van 3/5/07). Hij leek erg zeker van zijn stuk, dus ik dacht dat ik de waarschuwing maar zou doorvertellen voor het geval dat. Kijk uit voor al die nieuwe bijen in jouw tuin.
Hoogachtend, Stephanie H.
Het zou kunnen dat de Russen onze bijen stelen met transportstralen, denk ik. (“Het doel-coördinaten van het bijennest zijn geconfirmeerd, tovarisch.” “Goed. Breng ze binnen.”) God weet dat we nooit iets leren als we niet luisteren naar moeders van vrienden die ons vertellen wat mannen in Wal-Mart zeggen.
Mijn eigen theorie over de verdwijnende bijen is dat een of andere schrandere bij in elke van de lege bijennesten zei “Kijk, waarom eten we dit afschuwelijk maïssiroop ding van containertanks als we het hele jaar doorbrachten met lekker honing maken? Waarom worden we door het hele land gereden op de rug van vrachtwagens? Waarom laten we dit gebeuren? We zijn bijen, in’s hemelsnaam. We kunnen vliegen. Laten we ergens anders naartoe gaan.” En toen zei de rest van de bijen “Ze heeft wel gelijk,” en gingen ze ergens anders naartoe.
Is er een plan om een volledige versie van Neverwhere te doen? Je verhalen zijn altijd het beste wanneer ze hardop voorgelezen worden, ze lenen zich tot geweldig verhalen vertellen. Ik heb de meeste van je boeken minstens één keer gelezen en kortgeleden naar Anansi Boys en Stardust geluisterd. Ik voelde me weer als een kind, vertellen en luisteren rond het kampvuur met mijn vrienden in de tijd dat hardop lezen de mode was.
Dank je voor je goede werk. ~ChadYup.
Ik heb het al opgenomen. Het bestaan van een extreme korte versie van Neverwhere met het einde met gaten heeft me altijd geërgerd, ondanks de Brian Eno muziek en de echte goede Gary Bakewell die voorleest, maar de licentie is nu vervallen en ik ben blij dat ik kan zeggen dat het van de wereld zal verdwijnen. De nieuwe versie zal eind dit jaar op de markt komen, waarschijnlijk in de herfst. Ik heb het eigenlijk opgenomen van de “voorkeurtekst van de auteur”, dus is het de langste versie van de tekst. Ik nam het luisterboek heel graag op en deed graag alle stemmetjes en ik herinnerde me hoeveel ik van al die mensen hield en wou The Seven Sisters helemaal opnieuw schrijven.
“Ik ben de keizer en ik wil knoedels”
Lorenzo di Bonaventure, producer extraordinaire, is op http://www.moviesonline.ca/movienews_11409.html geïnterviewd over Transformers en ze hebben hem ook naar Stardust gevraagd. Zijn antwoorden zijn informatief en interessant,
Q: Ik zou graag naar Stardust vragen, als u het niet erg vindt?
Lorenzo di Bonaventura: Ok, goed.
Q: Ik heb gehoord dat ze een test-screening hadden in Pasadena en dat het heel erg hoge testscores had.
Lorenzo di Bonaventura: Dat is zo, en ik was er eigenlijk door verrast.
Q: Hoe is dat eigenlijk aan het vorderen?
Lorenzo di Bonaventura: Heel erg goed. Het is vreemd om het te zeggen. Ik denk niet dat iedereen de film graag gaat zien, omdat het niet echt een film is die gemaakt is om dat te doen, en toch toen we het testten, vond iedereen het geweldig dus was ik erg verrast. I’m not sure it’s for us.’ Het was een film waarvan ik verwachtte dat het grootste deel van het publiek zei ‘wel, dat is een beetje vergezocht. Ik ben niet zeker of het iets voor ons is.’ En wat er gebeurde was dat we de romance zo spectaculair goed hebben aangebracht – Matthew (Vaughn) heeft het zo goed gedaan- dat het een deel van het publiek meevoerde dat ik niet verwachtte.
Q: Ik heb een anecdote gehoord dat er verband mee houdt: de studio wou het niet sprookje noemen zoals bij the Princess Bride maar Matthew Vaughn wou het wel zo noemen, maar het wordt afgeraden.
Lorenzo di Bonaventura: Dat is niet waar. We hebben allemaal dezelfde angst om het word sprookje te gebruiken… Het is interessant. We zijn dit te weten gekomen via de focusgroepen. We vroegen ze om de film te omschrijven en dan gaven ze ons een beschrijving en dan zeiden we tegen hen, ‘Wat denken jullie als we het omschrijven als een sprookje?,’ zeiden ze ‘NEEEEE!’ en we zeiden dan ‘Whoa! Ok, ok! We zullen het niet zo noemen!’ Het was echt interessant. Omdat geen film is die in een simpel genre past – het is een avonturenfiom, een romance, fantasy, Neil Gaimans bizarre wereldvisie – het gaat nog moeilijk voor ons worden om een manier te vinden om dit ding te benoemen, dus we hebben jullie hulp echt nodig. (Lacht) Het is waar. We gaan een film zijn die zich op de kritiek richt.
Ik ken Lorenzo nu al een tiental jaar, sinds hij Warner Brothers runde, en hij is een wijze man. Maar ik denk dat ik mijn wereldvisie normaler vind dan hij doet.
...
Hoi Neil.
Dit is geen vraag, maar wat informatie: vrijdagavond bij het avondeten vertelde de moeder van mijn vriend ons dat een man in Wal-Mart haar verteld had dat de Russen onze bijentechnologie stelen, wat aanleiding zou gegeven tot het verdwijnen van de bijen (zie het artikel in je journal van 3/5/07). Hij leek erg zeker van zijn stuk, dus ik dacht dat ik de waarschuwing maar zou doorvertellen voor het geval dat. Kijk uit voor al die nieuwe bijen in jouw tuin.
Hoogachtend, Stephanie H.
Het zou kunnen dat de Russen onze bijen stelen met transportstralen, denk ik. (“Het doel-coördinaten van het bijennest zijn geconfirmeerd, tovarisch.” “Goed. Breng ze binnen.”) God weet dat we nooit iets leren als we niet luisteren naar moeders van vrienden die ons vertellen wat mannen in Wal-Mart zeggen.
Mijn eigen theorie over de verdwijnende bijen is dat een of andere schrandere bij in elke van de lege bijennesten zei “Kijk, waarom eten we dit afschuwelijk maïssiroop ding van containertanks als we het hele jaar doorbrachten met lekker honing maken? Waarom worden we door het hele land gereden op de rug van vrachtwagens? Waarom laten we dit gebeuren? We zijn bijen, in’s hemelsnaam. We kunnen vliegen. Laten we ergens anders naartoe gaan.” En toen zei de rest van de bijen “Ze heeft wel gelijk,” en gingen ze ergens anders naartoe.
Is er een plan om een volledige versie van Neverwhere te doen? Je verhalen zijn altijd het beste wanneer ze hardop voorgelezen worden, ze lenen zich tot geweldig verhalen vertellen. Ik heb de meeste van je boeken minstens één keer gelezen en kortgeleden naar Anansi Boys en Stardust geluisterd. Ik voelde me weer als een kind, vertellen en luisteren rond het kampvuur met mijn vrienden in de tijd dat hardop lezen de mode was.
Dank je voor je goede werk. ~ChadYup.
Ik heb het al opgenomen. Het bestaan van een extreme korte versie van Neverwhere met het einde met gaten heeft me altijd geërgerd, ondanks de Brian Eno muziek en de echte goede Gary Bakewell die voorleest, maar de licentie is nu vervallen en ik ben blij dat ik kan zeggen dat het van de wereld zal verdwijnen. De nieuwe versie zal eind dit jaar op de markt komen, waarschijnlijk in de herfst. Ik heb het eigenlijk opgenomen van de “voorkeurtekst van de auteur”, dus is het de langste versie van de tekst. Ik nam het luisterboek heel graag op en deed graag alle stemmetjes en ik herinnerde me hoeveel ik van al die mensen hield en wou The Seven Sisters helemaal opnieuw schrijven.
Absolute Mondays
Van Neil, maandag 5 maart 2007, 17h23.
Absolute Maandagen
Vandaag heb ik doorgebracht met het doen van Absolute stuff. Voor de Absolute Stardust (wat technisch gezien geen Absolute Stardust is maar een uit de kluiten gewassen hardback Stardust met extra’s erin) heb ik al het extra materiaal nagelezen, een postscript aan het herprinten van het originele “testdocument” aan uitgevers van 1993 toegevoegd (dacht ik echt dat Croup en Vandemar in Stardust thuishoorden?), en voor het volgende volume van Absolute Sandman hebben we dozijnen van kleine comics, die ik over de jaren heen voor Sandman getekend had, terug opgegraven, een nog niet geopende First Sandman Beeldje (#1 van 1800) gevonden zodat we het konden fotograferen voor het boek (wat ook het kortverhaal op de achterkant van de doos zal bevatten) en we hebben zelfs fotokopies gevonden van de eerste 8 pagina’s van Sandman 23, wat waarschijnlijk het script zal zijn dat in het boek gepubliceerd wordt.
Ook zijn mysterieuze dozen met dingen die te maken hebben met het houden van bijen gearriveerd. Ik heb altijd bijen in de tuin willen houden, en blijkbaar wou birdchick altijd al een imker zijn, maar ze dacht dat het niet zou lukken, want ze zou de bijen in een appartement in Minneapolis moeten houden, en haar konijn zou toch weigeren, dus zijn we overeengekomen om onze krachten te bundelen: zij mag de bijen in mijn tuin houden, ik mag helpen en al onze vrienden en geliefden mogen nerveus hun afstand houden en honing eten. Wat kan er dan nog misgaan? Zo kunnen we het verdwijnen van de bijen in Amerika een halt toeroepen.
Ik heb net gehoord dat er een beperkte oplage zal zijn van M is for Magic, de verhalenbundel voor jonge lezers van Subterrenean Press. De exemplaren in de boekenwinkels zijn geïllustreerd zijn door Teddy Kristiansen. De Subterranean editie zal geïllustreerd zijn door Gahan Wilson: duizend genummerde exemplaren en 26 geletterde exemplaren – de details staan op http://subterraneanpress.com/index.php/2007/03/05/announcing-m-is-for-magic-by-neil-gaiman/
...
Hoi Neil, een willekeurig vraag. Woont Lorraine eigenlijk daar? Het lijkt erop dat ze er de hele tijd is.
Nee, ze heeft haar eigen huis, en ze gaat daar naartoe in de namiddag wanneer haar werk gedaan is en tijdens de weekends. Het is een heel leuk huis, gevuld met schilderijen, dode dingen en zelfs een klein Hallowe’en dorpje. (Aangezien Lorraine in LA was tijdens de Hallowe’en week van vorig jaar, mocht ik naar haar huis gaan om snoepjes aan de kinderen uit te delen – omdat niemand ooit naar mijn huis komt met Hallowe’en, waarschijnlijk omdat het te ver weg is of te spookachtig of zoiets – en de kinderen keken allemaal rond toen ze door de deur kwamen en waren onder de indruk dat er iemand echt moeite gedaan had voor Hallowe’en en ik had de moed niet om ze te vertellen dat Lorraines huis er zo ook de rest van het jaar uitzag.)
Lorraine zal er nochtans niet zijn volgende zondagavond, 11 maart. Dit is omdat Hera van Nieuw-Zeeland komt en ze samen zullen optreden in Stillwater, MN. (Details op http://lorraineamalena.blogspot.com/2007/03/hera-and-fabulous-lorraine.html) Lorraine heeft veel Hera-liedjes ingestudeerd ter voorbereiding. Lorraine zegt dat ik er werk van moet maken om het optreden te promoten via deze blog, omdat dan heel Minneapolis zal komen opdagen om hen te zien.
Absolute Maandagen
Vandaag heb ik doorgebracht met het doen van Absolute stuff. Voor de Absolute Stardust (wat technisch gezien geen Absolute Stardust is maar een uit de kluiten gewassen hardback Stardust met extra’s erin) heb ik al het extra materiaal nagelezen, een postscript aan het herprinten van het originele “testdocument” aan uitgevers van 1993 toegevoegd (dacht ik echt dat Croup en Vandemar in Stardust thuishoorden?), en voor het volgende volume van Absolute Sandman hebben we dozijnen van kleine comics, die ik over de jaren heen voor Sandman getekend had, terug opgegraven, een nog niet geopende First Sandman Beeldje (#1 van 1800) gevonden zodat we het konden fotograferen voor het boek (wat ook het kortverhaal op de achterkant van de doos zal bevatten) en we hebben zelfs fotokopies gevonden van de eerste 8 pagina’s van Sandman 23, wat waarschijnlijk het script zal zijn dat in het boek gepubliceerd wordt.
Ook zijn mysterieuze dozen met dingen die te maken hebben met het houden van bijen gearriveerd. Ik heb altijd bijen in de tuin willen houden, en blijkbaar wou birdchick altijd al een imker zijn, maar ze dacht dat het niet zou lukken, want ze zou de bijen in een appartement in Minneapolis moeten houden, en haar konijn zou toch weigeren, dus zijn we overeengekomen om onze krachten te bundelen: zij mag de bijen in mijn tuin houden, ik mag helpen en al onze vrienden en geliefden mogen nerveus hun afstand houden en honing eten. Wat kan er dan nog misgaan? Zo kunnen we het verdwijnen van de bijen in Amerika een halt toeroepen.
Ik heb net gehoord dat er een beperkte oplage zal zijn van M is for Magic, de verhalenbundel voor jonge lezers van Subterrenean Press. De exemplaren in de boekenwinkels zijn geïllustreerd zijn door Teddy Kristiansen. De Subterranean editie zal geïllustreerd zijn door Gahan Wilson: duizend genummerde exemplaren en 26 geletterde exemplaren – de details staan op http://subterraneanpress.com/index.php/2007/03/05/announcing-m-is-for-magic-by-neil-gaiman/
...
Hoi Neil, een willekeurig vraag. Woont Lorraine eigenlijk daar? Het lijkt erop dat ze er de hele tijd is.
Nee, ze heeft haar eigen huis, en ze gaat daar naartoe in de namiddag wanneer haar werk gedaan is en tijdens de weekends. Het is een heel leuk huis, gevuld met schilderijen, dode dingen en zelfs een klein Hallowe’en dorpje. (Aangezien Lorraine in LA was tijdens de Hallowe’en week van vorig jaar, mocht ik naar haar huis gaan om snoepjes aan de kinderen uit te delen – omdat niemand ooit naar mijn huis komt met Hallowe’en, waarschijnlijk omdat het te ver weg is of te spookachtig of zoiets – en de kinderen keken allemaal rond toen ze door de deur kwamen en waren onder de indruk dat er iemand echt moeite gedaan had voor Hallowe’en en ik had de moed niet om ze te vertellen dat Lorraines huis er zo ook de rest van het jaar uitzag.)
Lorraine zal er nochtans niet zijn volgende zondagavond, 11 maart. Dit is omdat Hera van Nieuw-Zeeland komt en ze samen zullen optreden in Stillwater, MN. (Details op http://lorraineamalena.blogspot.com/2007/03/hera-and-fabulous-lorraine.html) Lorraine heeft veel Hera-liedjes ingestudeerd ter voorbereiding. Lorraine zegt dat ik er werk van moet maken om het optreden te promoten via deze blog, omdat dan heel Minneapolis zal komen opdagen om hen te zien.
Ik herinner me dat een tijdje geleden je hebt vermeld dat je dochters gefascineerd waren door een website waar foto’s van modellen en sterren bijgewerkt waren, vaak in grote mate. Hier is een softwarepakket voor particulieren dat hetzelfde doet. Het is op Boing Boing geweest, dus honderden fans hebben je deze link waarschijnlijk al gestuurd, maar hier is ie moest je het in toch nog niet gezien hebben. http://www.portraitprofessional.com/
Maar, dat is afschuwelijk. Ik bedoel, ik keek naar hun galerij, en het lijkt erop dat de software foto’s van mensen in foto’s van zielloze androïdes verandert en ze zijn er trots op. Al hun voorheens hebben interessante menselijke gezichten. Hun erna’s zien er gewoon verkeerd uit.
...
Veel en nog meer e-mails komen iedere dag binnen van mensen met lijstjes vragen voor mij om te beantwoorden voor hun papers, tijdschriften of websites – normaal vijf vragen om de een of andere redden. Ik leg uit waarom ik ze niet beantwoord hier http://www.neilgaiman.com/journal/2003/08/fair-and-balanced-well-fair-anyway.asp en hier http://www.neilgaiman.com/journal/2006/06/hmg.html, en het is nog altijd waar. denk dat het waarschijnlijk tijd is om de FAQ-regel aan te passen die uitlegt waarom ik geen huiswerk maak voor mensen, maar helaas, ik beantwoord ook gen lijsten van interviewvragen. Ik zou ze wel beantwoorden als mensen er bij zouden vermelden wanneer de vragen beantwoord moeten zijn, let wel.
Was het vak Engels op secundaire school behulpzaam voor je als schrijver, of waren ze tijdverlies? Bedankt, Amy
Waarschijnlijk meer behulpzaam dan tijdverlies. Ik herinner me dat ik ze plezant vond, voor het grootste deel, alhoewel ik soms vermoed dat, als ik zelf Thomas Hardy had ontdekt als ik er klaar voor was, ik zijn werk echt geapprecieerd zou kunnen hebben, en in plaats daarvan vond ik Engels een soort van Thomas Hardy aversietherapie. Om eerlijk te zijn realiseerde ik me toen ik schrijver werd dat een heleboel dingen die ik nutteloos vond op school nu erg belangrijk waren, en ik moest mezelf hopen geschiedenis en aardrijkskunde en wetenschappen aanleren waar ik geen oren naar had gehad, en wat nu plots heel interessante onderwerpen werden omdat ik er een nut voor had gevonden. Voor schrijven en Engels had ik altijd een nut en enkele redelijk goede leerkrachten, dus waren ze nooit saai.
Abonneren op:
Posts (Atom)